Województwo inowrocławskie

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

**Województwo inowrocławskie**

Herb

Nazwa łacińska	Palatinatus Iuniuladislaviensis
Istniało	XIV wiek–1772
Prowincja	Wielkopolska
Stolica	Inowrocław
Sejmik	Radziejów
Wojewoda	Zobacz: wojewodowie inowrocławscy
Powierzchnia	2 900 km²
Liczba powiatów	5
Liczba senatorów	2

Województwo inowrocławskie utworzono w XIV w. początkowo zwane było gniewkowskim. Było to jedno z najmniejszych województw I Rzeczypospolitej - liczyło tylko 2 900 km². Senatorów większych posiadało województwo 2, którymi byli: wojewoda i kasztelan inowrocławscy; mniejszych senatorów 1 - kasztelana bydgoskiego. Herb był taki sam jak województwa brzesko-kujawskiego, to jest pół orła czarnego i pół lwa czarnego, grzbietami do siebie obróconych i zwieńczonych jedną koroną na polu złotym.

Ziemię dobrzyńską wcielono ostatecznie do Korony w 1466 r. Powierzchnia wynosiła ok 54 mil². Dzieliła się na 3 powiaty: dobrzyński, rypiński i lipnowski (ustanowiony w miejsce dawnego słońskiego). Sejmiki odbywały się w Lipnie, gdzie obierano dwóch posłów na sejm, deputata na trybunał i komisarza na komisję radomską. Senatorów mniejszych było 3, t.j. kasztelanowie: dobrzyński, rypiński i słoński. Starostwo grodowe bobrownickie, niegrodowe: dobrzyńskie, lipnowskie, rypińskie i inne. Herb jej wyobraża głowę sędziwego człowieka z dwiema koronami, jedną na głowie z rogami bawolimi, a drugą na szyi.