غزنین
از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد.
شهر غزنین یا غزنی (صحيح كلمه همان غزنین به نون آخر است و غزنه یا غزنی تلفظ عامه مى‌باشد) مرکز ولایت غزنین و از شهرهاى مركزى افغانستان است.
ساکنان شهر غزنین را "غزنوی" و در گوش عامه "غزنیچی" می نامند. موقعيت جغرافیایی اين شهر در ارتفاع ۲۲۱۹ متری از سطح دریا است و در سراشیبی ارتفاعات سفیدکوه كه به سوى جنوب امتداد مى‌يابد، قرارداد و بین جادهٔ قندهار-کابل واقع شده است.
در اطراف غزنین آرامگاه های چند تن از شعرا و دانشمندان نظیر مقبرهٔ ابوریحان بیرونی واقع است. خرابه‌هاى غزنهٔ قدیم، پايتخت غزنویان در شمال شرقى این شهر به فاصلهٔ پنج‌هزار متری قرار دارد.
غزنین همچنین به داشتن مناره های ستاره شکلی از قرن دوازدهم میلادی مشهور است. این مناره ها باقیماندهٔ مسجد بهرامشاه هستند. اطراف این مناره ها با طرحهای هندسی تزیین داده شده اند. قسمت گنبد آنها خراب شده است.
[ویرایش] تاریخچهٔ غزنین
غزنه در قدیم مرکز زابلستان و شهرى بزرگ و ولايت وسيعى در خراسان بود. دانشمندان بسيارى مانند حكيم سنایی غزنوی از غزنین برخاسته‌اند و این شهر هزار باب مدرسه داشته است.
غزنی پايتخت غزنویان بود و سلطان محمود غزنوی سالها در آبادى و وسعت آن کوشید.
در جنگهایى كه ميان افغانها و انگلستان در سالهاى ۱۸۳۸ - ۱۸۴۲ م. واقع شد به تصرف انگليسها درآمده بود. ولی پس از جنگ دوم جهانی آنجا را ترك كردند.
[ویرایش] مکانهای تاریخی غزنین
- ارگ غزنین
- مناره‌های غزنین
- قصر سلطان مسعود غزنوی
- مقبرهٔ سبکتگین٬ بنیان‌گذار دودمان غزنوی
- مقبرهٔ سلطان محمود غزنوی
- مقبرهٔ سنایی غزنوی
- تپه سردار
مکانهای دیدنی دورهٔ غزنوی:
- باغ پیروزى: باغى كه محل نشاط و شراب و هم چنین انجام تشريفات رسمى زمان غزنويان، خصوصاً سلطان مسعود غزنوی بوده است. مقبرهٔ سلطان محمود نيز بر طبق وصيت خودش در آن باغ است.
- باغ صدهزار یا باغ صدهزاره
- باغ محمودی: باغى كه در زمان سلاطین غزنوى محل نشاط و شراب آنان بوده است.
- باغ هزاردرخت: باغى ساختهٔ سلطان محمود.
| ماد: | هگمتانه (همدان) |
| هخامنشیان: | شوش | پاسارگاد |
| اشکانیان: | دامغان | اشک‌آباد | تیسفون |
| ساسانیان: | تیسفون |
| طاهریان: | بخارا | نیشابور | مرو |
| صفاریان: | زرنج |
| سامانیان: | بخارا |
| علویان: | طبرستان |
| زیاریان: | اصفهان |
| بوییان: | همدان | ری | شیراز |
| غزنویان: | غزنین |
| سلجوقیان: | نیشابور | اصفهان |
| خوارزمشاهیان: | سمرقند | گرگانج |
| ایلخانیان: | مراغه | تبریز |
| تیموریان: | سمرقند | هرات |
| صفویان: | اردبیل | تبریز | قزوین | اصفهان | ساری |
| افشاریان: | مشهد |
| زندیان: | شیراز | کرمان |
| قاجاریان: | ساری | تهران |
| پهلوی: | تهران |
[ویرایش] منابع
- معجم البلدان
- آنندراج
- ویکی پدیای انگلیسی
