Paus Clemens VII
Van Wikipedia
| Giulio de' Medici 26 mei 1478 – 25 september 1534 |
||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Paus | ||||||
|
Clemens VII (Florence, 26 mei 1478 – Rome, 25 september 1534) was paus van november 1523 tot aan zijn dood. Hij was de opvolger van Adrianus VI.
Clemens VII werd geboren als Giulio de' Medici, de buitenechtelijke zoon van Giuliano de' Medici. Hij volgde Lorenzo II op als leider van de familie de' Medici , maar deed in 1523 afstand van zijn functie om tot paus te worden verkozen. Daarmee was hij na zijn neef Leo X de tweede paus uit dit beroemde geslacht. Met de verkiezing van kardinaal Giulio de' Medici leek het alsof de gouden tijd van de' Medici was teruggekeerd. Clemens VII was echter veel strenger en ook plichtsgetrouwer dan Leo X ooit was geweest.
Door aanvankelijk Frans I van Frankrijk te steunen, tot grote ergernis van Karel V, trachtte de nieuwe paus de Spaanse druk op Italië tegen te gaan, hetgeen echter totaal mislukte. Na de Franse nederlaag bij Pavia en de gevangenneming van Frans I zocht hij de bescherming van de keizer om zich vervolgens weer aan te sluiten bij de Liga van Cognac (1526, een militair bondgenootschap met Frankrijk, Milaan, Venetië, en Florence) tégen de keizer. Dit leidde tot de Sacco di Roma (6 mei 1527), de inneming van Rome door de keizerlijke troepen. Paus Clemens vluchtte naar de Engelenburcht maar moest zich uiteindelijk gewonnen geven en werd gevangen genomen. Hij kwam pas vrij na de uitdrukkelijke belofte van neutraliteit, verliet de verwoeste stad en vestigde zich eerst in Orvieto en daarna in Viterbo. De verzoening met Karel V en diens keizerkroning in 1530 was slechts een schijnvrede.
Clemens VII was grotendeels verantwoordelijk voor de sterke verspreiding van de Reformatie in de noordelijke Europese landen. Door zijn afwachtende en diplomatieke houding, en zijn kategorische weigering om op verzoek van de keizer een algemeen concilie bijeen te roepen, verknoeide de paus niet alleen een mogelijkheid de verzoening tussen de Kerk en de Reformatie te realiseren, zijn onhandige optreden in de echtscheiding van Hendrik VIII van Engeland, die hij in 1533 excommuniceerde, leidde ook tot de afscheiding van de Anglicaanse Kerk. Hij toonde evenmin sympathie voor de hervormingsbewegingen die binnen de kerk al actief waren, en die later zouden leiden tot de stichting van religieuze orden als de jezuïeten, ursulinen en kapucijnen.
Trouw aan de traditie van de Medici was Clemens VII ook een beschermer van kunsten en wetenschappen, maar zijn mecenaat bleef beperkt door gebrek aan financiën. Hij gaf Michelangelo Buonarroti de opdracht voor de Medici-kapel van de San Lorenzo in Florence en voor het Laatste Oordeel in de Sixtijnse kapel.
Clemens VII is - net als Leo X - begraven in de kerk Santa Maria sopra Minerva. Deze 13de-eeuwse kerk, een van de zeldzame gotische gebouwen in Rome, staat op de ruïnes van wat oorspronkelijk een tempel voor Minerva was. Binnen is een grote verzameling schilderijen en beeldhouwwerken te zien. In de Aldobrandini-kapel bevinden zich de twee graven van de pausen.
