Paus Zacharias
Van Wikipedia
? – 752 | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|
Paus | ||||||
|
Zacharias (? – 752) was paus van 741 tot 752.
Tijdens het pontificaat van paus Zacharias beleefde de Rooms-katholieke Kerk een moeilijke tijd. Het gezag van de Europese heersers was sterk afgenomen en de paus was in feite in belangrijkste machthebber geworden, maar dan een machthebber met weinig militaire macht. Oprukkende Longobarden bedreigden Rome steeds meer, en de paus had hulp nodig. In 751 besloten de Frankische Goten dat het beter was om hun tamelijk zwakke koning Childerik III te vervangen voor de meer capabele hofmeier Pepijn, zoon van Karel Martèl. Op deze manier verzekerde de paus zich van een belangrijke en sterke bondgenoot die de opvolger van Zacharias, Stephanus II (752-757), in 753 te hulp kon komen in de strijd tegen de Longobarden.
In de omgang met de Oosterse kerk was de paus minder succesvol. De paus keurde het iconoclasme wat begon te ontstaan in het Byzantijnse Rijk ten zeerste af. Keizer Constantijn V (741-775) was een overtuigd iconoclast, waardoor de relatie tussen keizer en paus bedroevend slecht werd. Toen de zwager van de keizer, Artabasdus, een staatsgreep pleegde, was de paus er snel bij om de nieuwe keizer te erkennen. Dat bleek een misgreep te zijn. Constantijn V overwon zijn zwager en besteeg opnieuw de troon.
Tijdens het pontificaat van paus Zacharias werd vastgelegd dat Uriël niet zoals de aartsengelen Rafaël, Michaël en Gabriël mag worden vereerd, omdat Uriël alleen in het niet-canonieke apocalyptische boek Ezra voorkomt ; dit boek wordt vaak als 3e of 4e Boek Ezra aangeduid.