Paus Pius IX
Van Wikipedia
| Giovanni Maria Mastai-Ferretti 13 mei 1792 – 7 februari 1878 |
||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 |
||||||
| Paus | ||||||
|
De zalige Pius IX (13 mei 1792 - 7 februari 1878), geboren als Giovanni Maria Mastai-Feretti, was paus van 1846 tot 1878. Hij is met 31 jaar pausschap op Petrus (35 jaar) na het langst in functie geweest.
Giovanni Maria Masatai-Feretti kwam uit het Italiaanse Senigallia. Hij groeide op in de omgeving van Volterra. Later ging hij in Rome filosofie studeren. Op 26-jarige leeftijd ontving hij zijn priesterwijding en ging werken als volksmissionaris. Hij werd door paus Pius VII benoemd tot pauselijk gezant in Chili. In 1827 werd hij benoemd tot aartsbisschop van Spoleto, en 6 jaar later, in 1833, werd hij aartsbisschop van Imola. In 1840 werd hij benoemd tot kardinaal. Op 1 mei 1846 overleed paus Gregorius XVI, en Giovanni werd op 21 juni van dat jaar verkozen tot 255e paus. Hij nam de naam aan van Pius IX.
Pius was een conservatieve paus, waardoor hij zich zelf zowel geliefd als gehaat maakte. Hij had dan ook voortdurend te maken met tegenstanders die hem in de weg stonden. In 1854 werd het dogma van de Onbevlekte Ontvangenis afgekondigd.
Tussen 1860 en 1870 deed hij een oproep aan alle katholieke jongeren van de hele wereld om de Kerkelijke Staat te komen verdedigen tegen de troepen van de Italiaanse koning, Victor Emmanuel II. Dit werden de zogeheten zouaven. Het Nederlandse contingent, dat zich verzamelde in Oudenbosch tussen 1864 en 1870, was met 3200 jongeren het grootste.
In 1869 riep hij het Eerste Vaticaans Concilie bijeen, waarin de onfeilbaarheid van de paus als dogma werd vastgelegd. Door spanningen in het toen pas gevormde koninkrijk Italië werd dit concilie echter een jaar later al onderbroken. Toen werd na een korte burgeroorlog ook de Kerkelijke Staat, waar de paus het staatshoofd van is, ingelijfd bij Italië, en had hij dus geen gebied meer. Hierna moest Pius IX dan ook als een soort van gevangene in zijn eigen paleis verder leven, totdat de dood hem op 7 februari 1878 "bevrijdde"; hij was bijna 86 jaar oud. Meteen nadat hij, als enigszins gebroken man dus, gestorven was, begonnen de kardinalen in Rome met het proces dat moest leiden tot zijn zaligverklaring. Dit heeft echter lang geduurd, want pas op 3 september 2000, ruim 122 jaar later, werd hij door paus Johannes Paulus II zalig verklaard.
