Willy Brandt

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Willy Brandt Karl Herbert Frahm 18.12.1913 - 08.10.1992

Kanclerz Niemiec
Okres urzędowania	od 21 października 1969 do 6 maja 1974
Partia polityczna	SPD
Poprzednik	Kurt Georg Kiesinger
Następca	Helmut Schmidt

Willy Brandt, właściwie Karl Herbert Frahm (ur. 18 grudnia 1913 w Lubece, zm. 8 października 1992 w Unkel), polityk niemiecki, działacz socjaldemokratyczny, członek SPD i jej przewodniczący w latach 1969-1987, kanclerz RFN w latach 1969-1974, laureat pokojowej Nagrody Nobla w 1971 roku, Człowiek Roku 1970 według magazynu Time.

Spis treści

1 Młodość i czasy II wojny światowej
2 Kariera w RFN
3 Kariera w SPD
4 Kanclerz RFN
5 Willy Brandt jako bohater literacki i teatralny
6 Linki zewnętrzne

[edytuj] Młodość i czasy II wojny światowej

Pochodził z robotniczej rodziny. W 1932 roku ukończył gimnazjum Johanneum w Lubece. Wcześnie zainteresował się działalnością polityczną, od 1932 roku współpracował z Socjalistyczną Partią Robotniczą (SPR). W tym czasie udzielał się także jako dziennikarz. Po przejęciu władzy przez Adolfa Hitlera w Niemczech w 1933 roku wyemigrował do Norwegii, by założyć tam filię SPR i prowadzić walkę przeciwko nazistom. Nawiązał kontakty z norweskim ruchem robotniczym. W 1938 roku władze III Rzeszy pozbawiły Frahma obywatelstwa. Używał on już wtedy nazwiska Brandt i przyjął obywatelstwo Norwegii. W latach 1937-1939 był korespondentem prasowym w republikańskiej Hiszpanii. Po zajęciu Norwegii przez nazistów, Brandt uciekł do Szwecji, gdzie kontynuował działalność polityczną. W czasie emigracji w Szwecji Willy Brandt wypowiadał się w sprawie stosunku Niemiec do Polski i kształtu jej granic. Uznawał prawo Polaków do odbudowy własnego państwa, do bezpieczeństwa narodowego i regulacji terytorialnych.

[edytuj] Kariera w RFN

Po II wojnie światowej Willy Brandt wrócił do Niemiec jako korespondent prasy skandynawskiej, głównie norweskiej. Relacjonował m.in. przebieg procesu zbrodniarzy nazistowskich w Norymberdze. Pełnił także funkcję attaché prasowego norweskiej misji wojskowej przy Sojuszniczej Radzie Kontroli Niemiec. Po powrocie na stałe do Niemiec, związał swe życie z Berlinem. Rozpoczął pracę w SPD, jako pełnomocnik zarządu partii i jej przedstawiciel we władzach alianckich. Był to początek jego wielkiej kariery politycznej. Był wieloletnim deputowanym w Bundestagu z Berlina Zachodniego. W latach 1957-1966 sprawował funkcję burmistrza Berlina, wykazał się zdolnościami politycznymi zwłaszcza w czasie tzw. II kryzysu berlińskiego w 1958 roku. Brandt zdecydowanie odrzucił ultimatum Chruszczowa, domagającego się zniesienia praw okupacyjnych w Berlinie Zachodnim i przekształcenia go w wolne miasto. Wyrazem poparcia dla nieustępliwej polityki Brandta w Berlinie była wizyta prezydenta USA, Johna F. Kennedy'ego w Berlinie 26 czerwca 1963 roku. W jej trakcie z ust amerykanskiego prezydenta padły słynne słowa: Ich bin ein Berliner.

[edytuj] Kariera w SPD

W 1964 roku Brandt zastąpił Ericha Ollenhauera na stanowisku przewodniczącego SPD, pełnił tę funkcję do roku 1987. W wyborach parlamentarnych z 1961 i 1965 roku był kandydatem SPD na kanclerza. W okresie rządów Wielkiej Koalicji CDU/CSU i SPD w latach 1966-1969 Brandt pełnił urząd wicekanclerza i ministra spraw zagranicznych. Po wygraniu wyborów do Bundestagu przez koalicję SPD i FDP we wrześniu 1969 roku, Willy Brandt został wybrany kanclerzem (21 października 1969 r.).

[edytuj] Kanclerz RFN

Za swoich rządów podpisał układ o normalizacji wzajemnych stosunków z ZSRR, a 7 grudnia 1970 roku zawarł układ z Polską. Zmienił również politykę wobec Wschodnich Niemiec, w grudniu 1972 roku podpisał z NRD układ (tzw. Grundlagenvertrag). W 1973 roku RFN oraz NRD zostały przyjęte do ONZ. Brandt odnosił sukcesy na polu międzynarodowym, nie powiodło się mu jednak w polityce wewnętrznej. Nie zdołał uporządkować problemów gospodarczych i finansowych Niemiec. Dodatkowo wykrycie szpiega NRD wśród pracowników urzędu kanclerskiego na tyle osłabiło pozycję kanclerza, że ten podał się do dymisji 7 maja 1974 roku. W następnych latach Willy Brandt pełnił nadal funkcję przewodniczącego SPD. Po ustąpieniu w 1987 roku, został honorowym przewodniczącym tej partii.

[edytuj] Willy Brandt jako bohater literacki i teatralny

Wątek szpiega w otoczeniu Brandta (szpiegiem tym był Günter Guillaume) stał się tematem jednej z najgłośniejszych angielskich sztuk teatralnych ostatniej dekady – Democracy Michaela Frayna. Po raz pierwszy wystawiono ją 9 września 2003 roku w Royal National Theatre w Londynie; w roli Brandta wystąpił Roger Allam. 18 listopada tegoż roku ten sam reżyser, Michael Blakemore wystawił ją także na Broadwayu, z Jamesem Naughtonem w roli Brandta.