ภาษาฝรั่งเศส

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ภาษาฝรั่งเศส (français ฟรองเซ)
การออกเสียง (IPA):	/fʁɑ̃sɛ/
พูดใน:	ฝรั่งเศสและดินแดนในครอบครอง ควิเบก (แคนาดา) เบลเยียม สวิตเซอร์แลนด์ ลักเซมเบิร์ก ลุยเซียนา (สหรัฐฯ) เมน (สหรัฐฯ) โมนาโก แอฟริกาตะวันตก สาธารณรัฐแอฟริกากลาง และเฮติ
ดินแดน:	แอฟริกา ยุโรป อเมริกา แปซิฟิก
จำนวนคนพูดทั้งหมด:	87 ล้าน (รวมทั้งหมด 190 ล้าน)
อันดับ:	15 (5 ถ้ารวมภาษาที่สอง)
ตระกูลของภาษา:	อินโด-ยูโรเปียน อิตาลิก โรมานซ์ อิตาโล-เวสเทิร์น อิตาโล-เวสเทิร์นตะวันตก กัลโล-ไอบีเรียน กัลโล-โรมานซ์ กัลโล-รีเชียน โออีล ภาษาฝรั่งเศส
สถานะทางการ
ภาษาราชการของ:	ฝรั่งเศส และอีก 28 ประเทศ
องค์กรควบคุม:	อากาเดมีฟรองแซส (ฝรั่งเศส) และสำนักงานภาษาฝรั่งเศสควิเบก (ควิเบก)
รหัสภาษา
ISO 639-1:	`fr`
ISO 639-2:	`fre (B)`	`fra (T)`
ISO/DIS 639-3:	`fra`
แผนที่ผู้ใช้ภาษาฝรั่งเศส
หมายเหตุ: หน้านี้อาจจะมีตัวอักษรหรือสัญลักษณ์ IPA ในลักษณะยูนิโคด

ภาษาฝรั่งเศส (ฝรั่งเศส: français, อังกฤษ French) เป็นหนึ่งในภาษากลุ่มโรมานซ์ที่สำคัญที่สุด เป็นรองเพียงภาษาสเปนและโปรตุเกส ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาที่มีคนพูดมากเป็นอันดับที่ 11 ของโลก โดยเมื่อปี พ.ศ. 2542 มีคนพูดภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาแรก (ฟรองโกโฟน) ประมาณ 77 ล้านคน และเมื่อรวมคนที่พูดเป็นภาษาที่สองแล้วจะมีประมาณ 128 ล้านคน

ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาราชการ และภาษาที่ใช้ปกครองในชุมชนต่าง ๆ โดยเฉพาะประเทศที่เคยเป็นอาณานิคมของฝรั่งเศส รวมถึงองค์กรต่าง ๆ ด้วย (เช่น สหภาพยุโรป ไอโอซี องค์การสหประชาชาติ และ สหภาพสากลไปรษณีย์) ในสมัยก่อนภาษาฝรั่งเศสถือเป็นภาษาสากลที่แพร่หลายที่สุด โดยมีสถานะดังเช่นภาษาอังกฤษในปัจจุบัน หนังสือเดินทางของไทยก็เคยใช้ภาษาฝรั่งเศสควบคู่กับภาษาไทย

[แก้] ประวัติ

[แก้] ยุคเริ่มแรก

ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาในกลุ่มภาษาโรมานซ์ หมายความว่าเป็นภาษาที่มีต้นกำเนิดจากภาษาละตินที่พูดกันในจักรวรรดิโรมันโบราณ ก่อนหน้าที่ดินแดนที่เป็นที่ตั่งประเทศฝรั่งเศสในปัจจุบันจะอยู่ใต้การปกครองของโรมัน ดินแดนดังกล่าวเคยอยู่ใต้การปกครองของพวกกอล ซึ่งเป็นหนึ่งในชนชาติเซลต์ ในสมัยนั้นดิินแดนประเทศฝรั่งเศสมีคนที่พูดภาษาถิ่นต่าง ๆ กันหลายภาษา แม้ว่าชาวฝรั่งเศสจะชอบสืบที่มาของภาษาของตนไปถึงพวกกอล (les Gaulois) แต่มีคำในภาษาฝรั่งเศสเพียง 2,000 คำเท่านั้นที่มีที่มามาจากภาษาของพวกกอล ซึ่งโดยมากจะเป็นคำที่ใช้เป็นชื่อสถานที่ หรือเป็นคำที่มีความหมายเกี่ยวกับธรรมชาติ

หลังจากดินแดนของพวกกอลถูกชาวโรมันยึดครอง คนที่อาศัยอยู่ในบริเวณนั้นก็หันมาพูดภาษาละติน ซึ่งภาษาละตินที่พูดกันในบริเวณนี้ ไม่ใช่ภาษาละตินชั้นสูงแบบที่พูดกันในหมู่ชนชั้นสูงของกรุงโรม แต่เป็นภาษาละตินของชาวบ้าน (vulgar latin) ที่พูดกันในหมู่พลทหาร นอกจากนี้ ภาษาละตินที่พูดกันอยู่ในฝรั่งเศสนั้น ก็ได้รับอิทธิพลจากภาษากอลอยู่พอควร เนื่องจากสิ่งของบางอย่างที่ใช้กันอยู่ในกอล พวกโรมันไม่มีชื่อเรียก จึงต้องขอยืมคำในภาษากอลมาเรียกสิ่งของเหล่านั้น เช่น les braies ซึ่งแปลว่าเครื่องแต่งกายจำพวกกางเกงของชาวกอล

[แก้] ยุคอาณาจักรแฟรงก์

หลังจากคริสต์ศตวรรษที่ 3 เป็นต้นมา จักรวรรดิโรมันก็เสื่อมอำนาจ ดินแดนหลายส่วนของจักรวรรดิโรมันตกอยู่ในเงื้อมมือของชนเผ่าป่าเถื่อนหลายพวก ชนเผ่าป่าเถื่อนที่ตั้งถิ่นฐานอยู่ในดินแดนที่เป็นประเทศฝรั่งเศสปัจจุบัน ได้แก่ ชนเผ่าแฟรงก์ที่อาศัยอยู่ทางเหนือ ชนเผ่าวิซิกอทที่อาศัยอยู่ทางใต้ ชนเผ่าเบอร์กันดีในบริเวณริมแม่น้ำโรน และชนเผ่าเอลแมนที่อาศัยอยู่บริเวณพรมแดนของประเทศฝรั่งเศสและเยอรมนี ชนเผ่าป่าเถื่อนเหล่านี้พูดภาษาในกลุ่มภาษาเยอรมนิก สำเนียงของชนเหล่านี้ได้ส่งผลต่อภาษาละตินที่เคยพูดอยู่เดิมในฝรั่งเศส และคำจากภาษาของชนป่าเถื่อน ได้แก่ คำที่มีความหมายเกี่ยวกับยุทธวิธีในการรบ และชนชั้นทางสังคม ได้ถูกนำมาใช้ในภาษาละตินที่พูดกันอยู่ในฝรั่งเศส โดยภาษาฝรั่งเศสปัจจุบันมีคำที่มีที่มาจากคำในภาษาของชนป่าเถื่อนอยู่ราว ๆ ร้อยละ 15

[แก้] ภาษาฝรั่งเศสในยุคกลาง

นักภาษาศาสตร์ได้แบ่งกลุ่มภาษาฝรั่งเศสที่พูดกันในยุคกลางออกเป็น 3 กลุ่ม กลุ่มแรกคือภาษาที่เรียกกันว่า Langue d'Oïl พูดกันอยู่ทางตอนเหนือของประเทศ กลุ่มที่สองคือ Langue d'Oc ที่พูดกันอยู่ทางใต้ของประเทศ และกลุ่มที่สามคือ Franco-Provençal ซึ่งเป็นการผสมผสานกันของสองภาษาแรก

Langue d'Oïl เป็นภาษาที่ใช้คำว่า oïl ในคำพูดว่า "ใช่" (ปัจจุบันใช้คำว่า oui) ในสมัยกลางภาษานี้จะพูดกันในตอนเหนือของประเทศฝรั่งเศส ซึ่งภาษานี้ได้พัฒนามาเป็นภาษาฝรั่งเศสในปัจจุบัน

Langue d'Oc เป็นภาษาที่ใช้่คำว่า oc ในคำพูดว่า "ใช่" ภาษานี้พูดกันอยู่ทางตอนใต้ของฝรั่งเศสและทางเหนือของสเปน ซึ่งภาษานี้จะมีลักษณะคล้ายกับภาษาละตินมากกว่า Langue d'Oïl

[แก้] ภาษาฝรั่งเศสยุคใหม่

นักวิชาการเรียกภาษาฝรั่งเศสที่พูดในช่วงก่อนหน้าปี ค.ศ. 1300 ซึ่งก็คือภาษา Langue d'Oïl ว่าเป็นภาษาฝรั่งเศสโบราณ เอกสารฉบับแรกที่เขียนขึ้นเป็นภาษาฝรั่งเศสโบราณ คือ "คำปฏิญาณแห่งทรัสบูร์ก"(Strausbourg) ซึ่งเขียนขึ้นในปี ค.ศ.842

ในปี 1539 พระเจ้าฟรองซัวที่ 1 ได้ออกพระราชกฎษฎีกาที่กำหนดให้ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาทางการของฝรั่งเศสแทนที่ภาษาละติน และกำหนดให้ใช้ภาษาฝรั่งเศสในการบริหารราชการ ในราชสำนัก และในการพิจารณาคดีในศาล ในช่วงนี้ได้มีการปรับปรุงตัวสะกดและการออกเสียงในภาษาฝรั่งเศส นักวิชาการเรียกภาษาฝรั่งเศสในยุคนี้ว่า ภาษาฝรั่งเศสยุคกลาง ในศตวรรษที่ 17 หลังจากที่มีการกำหนดมาตรฐานภาษาฝรั่งเศสให้พูดสำเนียงเดียวกันทั่วประเทศ การปรับปรุงและการกำหนดหลักต่างๆ ของภาษา ก็ทำให้เกิดภาษาฝรั่งเศสที่เรียกกันว่าภาษาฝรั่งเศสยุคใหม่ ซึ่งพูดกันอยู่ในปัจจุบัน

ในปี 1634 พระคาร์ดินัลรีเชอลีเยอได้ก่อตั้งองค์การที่เรียกว่า L'Académie Française (อากาเดมี ฟรองแซส) เพื่อทำหน้าที่ดูแลรักษาภาษาฝรั่งเศสไว้ไม่ให้วิบัติ และคงภาษาฝรั่งเศสให้อยู่ในรูปแบบเดิมให้มากที่สุด หน้าที่สำคัญหน้าที่หนึ่งขององค์กรนี้ คือ การออกพจนานุกรม

ในช่วงศตวรรษที่ 17-19 ฝรั่งเศสได้มีบทบาทสำคัญในการเมืองของทวีปยุโรป และเป็นศูนย์กลางของปรัชญารู้แจ้งที่แพร่หลายกันอยู่ในสมัยนั้น ทำให้อิทธิพลของภาษาฝรั่งเศสแผ่ออกไปกว้างขวางและกลายเป็นภาษากลางของยุโรป มีบทบาทสำคัฐทางการทูต วรรณคดี และศิลปะ มหาราชในยุคนั้นสองพระองค์ คือ พระนางแคทเธอรีนมหาราชินีแห่งรัสเซีย และพระเจ้าเฟรดริกมหาราชแห่งปรัสเซีย สามารถตรัสและทรงพระอักษรเป็นภาษาฝรั่งเศสได้ดี

ผู้รู้ภาษาฝรั่งเศสในกลุ่มสหภาพยุโรป

[แก้] ภาษาฝรั่งเศสในปัจจุบัน

ภาษาฝรั่งเศสในปัจจุบัน ถูกแทรกซึมโดยอิทธิพลของภาษาอังกฤษที่แผ่ขยายอย่างกว้างขวาง มีการนำคำภาษาอังกฤษมาใช้่ปะปนกับภาษาฝรั่งเศสเดิมอย่างแพร่หลาย ซึ่งมีผลเสียต่อการอนุรักษ์ภาษาฝรั่งเศส รัฐบาลได้ออกกฎหมายบางฉบับเพื่ออนุรักษ์ภาษาฝรั่งเศส โดยกำหนดให้ใช้คำจากภาษาฝรั่งเศสแท้ๆ ในโฆษณา ประกาศ และเอกสารราชการต่าง ๆ นอกจากนี้ยังกำหนดให้สถานีวิทยุทุกสถานี เปิดเพลงภาษาฝรั่งเศสอย่างน้อยร้อยละ 40 ของเพลงทั้งหมดที่เปิดในสถานีนั้น

[แก้] สถานะของภาษาฝรั่งเศสในประเทศฝรั่งเศส

ฝรั่งเศสกำหนดให้ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาราชการของประเทศตั้งแต่ปี 1992 รัฐบาลกำหนดให้เอกสารราชการ สัญญาต่าง ๆ การโฆษณาประชาสัมพันธ์ การศึกษา จะต้องทำเป็นภาษาฝรั่งเศส หากจำเป็นต้องใช้คำภาษาต่างประเทศ ก็ให้ใส่คำแปลเป็นภาษาฝรั่งเศสควบคู่กันไปด้วย

อย่างไรก็ดี ทางการไม่ได้ควบคุมการใช้ภาษาในเอกสารของเอกชน และในเว็บไซต์ของเอกชน ซึ่งหากทำการควบคุมแล้ว ก็อาจขัดต่อหลักการเสรีภาพในการพูดได้

[แก้] สถานะของภาษาฝรั่งเศสในประเทศแคนาดา

ร้อยละ 12 ของคนที่พูดภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาแม่ในโลกนี้เป็นชาวแคนาดา และภาษาฝรั่งเศสเป็นหนึ่งในภาษาราชการสองภาษาของแคนาดา (อีกภาษาหนึ่งคือภาษาอังกฤษ) กฎหมายของแคนาดากำหนดให้บริการต่างๆของรัฐบาลกลางจะต้องจัดให้เป็นสองภาษาเสมอ กฎหมายต่างๆ ที่ผ่านรัฐสภา จะต้องแปลเป็นภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศส และฉลากผลิตภัณฑ์ต่างๆ ที่วางขายในแคนาดาจะต้องมีภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศส ร้อยละ 22 ของชาวแคนาดาใช้ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาแม่ และร้อยละ 18 ของชาวแคนาดาสามารถพูดได้ทั้งภาษาอังกฤษและภาษาฝรั่งเศส

ภาษาฝรั่งเศสมีสถานะเป็นภาษาราชการเพียงภาษาเดียวของรัฐควิเบก (เกเบก - Québec) มาตั้งแต่การบังคับใช้กฎหมายว่าด้วยภาษาฝรั่งเศส (Bill 101) ผลสำคัญข้อหนึ่งของกฎหมายฉบับนี้คือกำหนดให้เด็กในควิเบกต้องได้รับการศึกษาเป็นภาษาฝรั่งเศส ยกเว้นถ้าบิดามารดาของเด็กคนนั้นได้รับการศึกษาส่วนใหญ่เป็นภาษาอังกฤษภายในประเทศแคนาดา ซึ่งเป็นการทำลายค่านิยมของผู้อพยพที่มักส่งบุตรหลานของคนเข้าเรียนในโรงเรียนที่สอนเป็นภาษาอังกฤษ กฎหมายนี้ยังกำหนดให้ใช้ภาษาฝรั่งเศสในการพิจารณาคดี โฆษณา การอภิปรายในสภา และการพิจารณาคดีในศาล ภายในควิเบก ในปี 1993 กฎหมายนี้ได้รับการแก้ไข โดยอนุญาตให้เขียนป้ายสัญลักษณ์หรือโฆษณาต่าง ๆ เป็นภาษาอังกฤษได้บ้าง ตราบใดที่ยังมีภาษาฝรั่งเศสเป็นส่วนมาก นอกจากนี้ยังทำให้คนที่พูดภาษาอังกฤษแต่อาศัยในควิเบกสามารถรับบริการทางสุขภาพและบริการของรัฐเป็นภาษาอังกฤษได้

รัฐอื่น ๆ ที่ใช้ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาราชการควบคู่ไปกับภาษาอังกฤษ ได้แก่รัฐนิวบรันสวิก ยูคอนเทร์ริทอรี นอร์ทเวสต์เทร์ริทอรีีส์ และนูนาวุต ในรัฐออนแทรีโอ และแมนิบา ภาษาฝรั่งเศสไม่ได้มีสถานะเป็นภาษาราชการ แต่รัฐบาลของรัฐทั้งสองรัฐได้จัดการบริการต่าง ๆ เป็นภาษาฝรั่งเศสคู่กับภาษาอังกฤษ ในบริเวณที่มีคนที่พูดภาษาฝรั่งเศสอาศัยอยู่มาก

[แก้] สถานะของภาษาฝรั่งเศสในประเทศสวิตเซอร์แลนด์

ภาษาฝรั่งเศสเป็นหนึ่งในภาษาราชการของประเทศสวิตเซอร์แลนด์ ภาษาอื่น ๆ ได้แก่ภาษาเยอรมัน ภาษาอิตาลี และภาษาโรมานช์

[แก้] ภาษาฝรั่งเศสในโลก

ภาษาฝรั่งเศสเป็นภาษาราชการในประเทศต่อไปนี้

ประเทศ	ผู้ที่พูดเป็นภาษาแม่ (โดยประมาณ)		ประชากร (โดยประมาณในเดือนกรกฎาคม 2546)	ความหนาแน่นของประชากร (จำนวนคนต่อตารางกิโลเมตร)	พื้นที่ (ตารางกิโลเมตร)
ฝรั่งเศส	52,100,000	^{(% from 1999)}	60,656,178	110.9	547,030
สาธารณรัฐประชาธิปไตยคองโก	?		60,085,004	25.62	2,345,410
แคนาดา	6,700,000	⁽¹⁹⁹⁸⁾	32,805,041	3.29	9,984,670
มาดากัสการ์	18,000	⁽¹⁹⁹³⁾	18,040,341	30.73	587,040
โกตดิวัวร์	17,470	⁽¹⁹⁸⁸⁾	17,298,040	53.64	322,460
แคเมอรูน	?		16,380,005	34.45	475,440
บูร์กินาฟาโซ	?		13,925,313	50.79	274,200
มาลี	9,000	⁽¹⁹⁹³⁾	12,291,529	9.91	1,240,000
ไนเจอร์	6,000	⁽¹⁹⁹³⁾	11,665,937	9.21	1,267,000
เซเนกัล	?		11,126,832	56.71	196,190
เบลเยียม	3,800,000	^{(% from 1960)}	10,364,388	339.5	30,528
ชาด	3,000	⁽¹⁹⁹⁶⁾	9,826,419	7.65	1,284,000
รวันดา	2,400	⁽²⁰⁰⁴⁾	8,440,820	320.5	26,338
เฮติ	600	⁽²⁰⁰⁴⁾	8,121,622	292.7	27,750
สวิตเซอร์แลนด์	1,300,000	⁽¹⁹⁹⁰⁾	7,489,370	181.4	41,290
เบนิน	16,700	⁽¹⁹⁹³⁾	7,460,025	66.24	112,620
บุรุนดี	2,200	⁽²⁰⁰⁴⁾	6,370,609	228.9	27,830
โตโก	3,500	⁽¹⁹⁹³⁾	5,681,519	100.1	56,785
สาธารณรัฐแอฟริกากลาง	9,000	⁽¹⁹⁹⁶⁾	3,799,897	6.10	622,984
สาธารณรัฐคองโก	28,000	⁽¹⁹⁹⁶⁾	3,039,126	8.89	342,000
กาบอง	37,500	⁽¹⁹⁹³⁾	1,389,201	5.19	267,667
มอริเชียส	37,000	⁽²⁰⁰¹⁾	1,230,602	603.2	2,040
เรอูนียง (ฝรั่งเศส)	2,400	⁽¹⁹⁹³⁾	776,948	308.7	2,517
คอโมโรส	1,700	⁽¹⁹⁹⁶⁾	671,247	309.3	2,170
อิเควทอเรียลกินี	—		535,881	19.10	28,051
จิบูตี	15,440	⁽¹⁹⁸⁸⁾	476,703	20.73	23,000
ลักเซมเบิร์ก	13,100	⁽¹⁹⁹³⁾	468,571	181.2	2,586
กวาเดอลูป (ฝรั่งเศส) ⁽²⁰⁰⁴⁾	7,300		448,713	252.1	1,780
มาร์ตินีก (ฝรั่งเศส)	9,000	⁽²⁰⁰⁴⁾	432,900	393.5	1,100
เฟรนช์โปลินีเซีย (ฝรั่งเศส)	25,668	⁽²⁰⁰⁰⁾	270,485	64.91	4,167
นิวแคลิโดเนีย (ฝรั่งเศส)	53,400	⁽¹⁹⁸⁷⁾	216,494	11.36	19,060
วานูอาตู	6,300	⁽¹⁹⁸⁷⁾	205,754	16.87	12,200
เฟรนช์เกียนา (ฝรั่งเศส)	?		195,506	2.15	91,000
เซเชลส์	971	⁽¹⁹⁷¹⁾	81,188	178.4	455
โมนาโก	17,400	⁽¹⁹⁸⁸⁾	32,409	16,620	1.95
หมู่เกาะวาลลิสและหมู่เกาะฟุตูนา (ฝรั่งเศส)	120	⁽¹⁹⁹³⁾	16,025	58.49	274
เจอร์ซีย์ (สหราชอาณาจักร)	8,000	⁽¹⁹⁷⁶⁾	90,812	782.9	116
เกิร์นซีย์ (สหราชอาณาจักร)	6,000	⁽¹⁹⁷⁶⁾	65,228	836.3	78
แซงปีแยร์และมีเกอลง (ฝรั่งเศส)	5,114	⁽¹⁹⁶⁷⁾	7,012	28.98	242
พอนดิเชอร์รี (อินเดีย)	?		973,829	2,029	492
ภาษาฝรั่งเศสไม่ใช่ภาษาราชการ แต่เป็นภาษาสำคัญในประเทศต่อไปนี้
ประเทศ	ผู้ที่พูดเป็นภาษาแม่ (โดยประมาณ)		ประชากร (โดยประมาณในเดือนกรกฎาคม 2546)	ความหนาแน่นของประชากร (จำนวนคนต่อตารางกิโลเมตร)	พื้นที่ (ตารางกิโลเมตร)
โมร็อกโก	80,000	⁽¹⁹⁸⁵⁾	32,725,847	73.29	446,550
แอลจีเรีย	110,000	⁽¹⁹⁹³⁾	32,531,853	13.66	2,381,440
ตูนิเซีย	11,000	⁽¹⁹⁹³⁾	10,074,951	61.58	163,610
ลุยเซียนา (สหรัฐอเมริกา)	261,678	⁽¹⁹⁹³⁾	4,468,976	39.61	134,382
เลบานอน	16,600	⁽²⁰⁰⁴⁾	3,826,018	367.9	10,400
แอออสตาวัลเลย์ (อิตาลี)	100,000	⁽¹⁹⁸⁷⁾	118,548	36.33	3,263
อันดอร์รา	2,400	⁽¹⁹⁸⁶⁾	70,549	150.7	468
นอกจากนี้ ยังมีผู้พูดภาษาฝรั่งเศสอาศัยอยู่เป็นจำนวนมากในประเทศเหล่านี้
ประเทศ	ผู้ที่พูดเป็นภาษาแม่ (โดยประมาณ)		ประชากร (โดยประมาณในเดือนกรกฎาคม 2546)	ความหนาแน่นของประชากร (จำนวนคนต่อตารางกิโลเมตร)	พื้นที่ (ตารางกิโลเมตร)
อียิปต์	?		77,505,756	77.39	1,001,450
กัมพูชา	?		13,607,069	75.16	181,040
กรีซ	?		10,668,354	80.86	131,940
สาธารณรัฐเช็ก	?		10,241,138	129.9	78,866
อิสราเอล	?		6,276,883	302.2	20,770
ลาว	?		6,217,141	26.25	236,800
มอริเตเนีย	?		3,086,859	2.99	1,030,700
ฟลอริดา (สหรัฐอเมริกา)	337,605	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
นิวอิงแลนด์ (สหรัฐอเมริกา)	320,924	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
นิวยอร์ก (สหรัฐอเมริกา)	295,556	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
แคลิฟอร์เนีย (สหรัฐอเมริกา)	139,174	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
นิวเจอร์ซีย์ (สหรัฐอเมริกา)	76,008	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
เทกซัส (สหรัฐอเมริกา)	65,778	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
เพนซิลเวเนีย (สหรัฐอเมริกา)	52,517	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
แมริแลนด์ (สหรัฐอเมริกา)	49,560	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
จอร์เจีย (สหรัฐอเมริกา)	48,391	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
โอไฮโอ (สหรัฐอเมริกา)	45,015	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
อิลลินอยส์ (สหรัฐอเมริกา)	44,847	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
เวอร์จิเนีย (สหรัฐอเมริกา)	42,782	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
มิชิแกน (สหรัฐอเมริกา)	39,657	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
นอร์ทแคโรไลนา (สหรัฐอเมริกา)	34,642	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
วอชิงตัน (สหรัฐอเมริกา)	22,701	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
มิสซูรี (สหรัฐอเมริกา)	20,203	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
เซาท์แคโรไลนา (สหรัฐอเมริกา)	19,359	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
อินดีแอนา (สหรัฐอเมริกา)	18,362	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
โคโลราโด (สหรัฐอเมริกา)	18,317	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
เทนเนสซี (สหรัฐอเมริกา)	18,067	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
มินนิโซตา (สหรัฐอเมริกา)	16,085	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
แอริโซนา (สหรัฐอเมริกา)	15,868	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
วิสคอนซิน (สหรัฐอเมริกา)	15,120	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
แอละแบมา (สหรัฐอเมริกา)	13,895	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
เคนทักกี (สหรัฐอเมริกา)	12,780	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
ออริกอน (สหรัฐอเมริกา)	12,123	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
มิสซิสซิปปี (สหรัฐอเมริกา)	10,968	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
รัฐอื่น ๆ (สหรัฐอเมริกา)	92,118	⁽²⁰⁰⁰⁾	-	-	-
ยังพอมีผู้พูดภาษาฝรั่งเศสเหลืออยู่บ้างในประเทศเหล่านี้
ประเทศ	ผู้ที่พูดเป็นภาษาแม่ (โดยประมาณ)		ประชากร (โดยประมาณในเดือนกรกฎาคม 2546)	ความหนาแน่นของประชากร (จำนวนคนต่อตารางกิโลเมตร)	พื้นที่ (ตารางกิโลเมตร)
รัสเซีย	?		143,420,309	8.40	17,075,200
ฟิลิปปินส์	?		87,857,473	292.9	300,000
เวียดนาม	?		83,535,576	253.5	329,560
ซาอุดิอาระเบีย	?		26,417,599	13.47	1,960,582
เครือรัฐเปอร์โตริโก (สหรัฐอเมริกา)	?		3,916,632	430.2	9,104
สหรัฐอาหรับเอมิเรตส์	?		2,563,212	30.93	82,880

[แก้] ดูเพิ่ม

ภาคภาษาฝรั่งเศส
ของ วิกิพีเดีย

การเขียนคำทับศัพท์ภาษาฝรั่งเศส

ด • พ • ก

กลุ่มภาษาโรมานซ์

อารากอน · อะโรมาเนียน · อาร์ปีตัน · โอแวร์ญา · อัสตูรีอัส (อัสตูร์-เลออน) · เบอร์กันดี · คาตาลัน (บาเลนเซีย, บาเลอาร์) · ชองเปอนัว · คอร์ซิกา (กัลลูรา, ซัสซาร์) · ดัลเมเชีย · แจร์เนซีเย · เอมีเลียโน-โรมัญโญโล · เอซเตรมาดูรา · ฟาลา · ฟรอง-กงตัว · ฝรั่งเศส (กับ ฝรั่งเศสแบบคาจัน, ฝรั่งเศสแบบควิเบก) · ฟรีอูลี · กาลิเซีย ·
กัลโล · กาสกอง (อารัน) · เจนัว · อิสเตรีย · อิสโตร-โรมาเนีย · อิตาลี · แชร์รีเย · จูดีโอ-อิตาลี · ลาดิน · ลาดิโน · ลองเกอโดเซียง · ลิกูเรีย (โมเนกาสก์) · ลีมูแซง · ลอมบาร์ด · ลอแรง · เมเกลโน-โรมาเนีย · มีรันดา · โมซาราบิก · เนเปิลส์ · นอร์มัน · อ็อกซิตัน · ปีการ์ · พีดมอนต์ · ปัวโตแวง-แซงตงเช · โปรตุเกส (กับ โปรตุเกสแบบบราซิล) · โปรวองซาล · โรมาเนีย (มอลโดวา, วลาช) · โรมานช์ · ซาร์ดิเนีย · ซิซิลี · สเปน (กับ สเปนแบบรีโอปลาเตนเซ) · ชัวดิต · เวนิส · วัลลูน · ซาร์ฟาติก

ดึงข้อมูลจาก "http://th.wikipedia.org../../../%E0%B8%A0/%E0%B8%B2/%E0%B8%A9/%E0%B8%A0%E0%B8%B2%E0%B8%A9%E0%B8%B2%E0%B8%9D%E0%B8%A3%E0%B8%B1%E0%B9%88%E0%B8%87%E0%B9%80%E0%B8%A8%E0%B8%AA.html".

หมวดหมู่: ภาษาฝรั่งเศส