Esperanto
From Wikipedia
Esperanto is een Spraak, wat in det Johr 1887 plant worden is. De Arts vör Oogheelkunde Ludwik Lejzer Zamenhof, wo in de domoolich Russland leeft het, konstrueerde een Grammatik, wat nur 16 Regels hebt. Esperanto is een eegen Spraak, wat Wöör vor allem uut den Latien nemt hett or uut Dochterspraaken vant Latien, de romaansche Spraaken Franzöösch, Italienisch, Spanisch un Portugiesisch, män ok welke uut Hoochdüütsch, Greeksch un annere Spraken.
Esperanto ward regelmatig opschrewen. Esperanto het en Alphabet, wat anners is as det nedderdüütsche Alphabet: Groote Bookstawen:
- A - B - C - Ĉ - D - E - F - G - Ĝ - H - Ĥ - I - J - Ĵ - K - L - M - N - O - P - R - S - Ŝ - T - U - Ŭ - V - Z
Lütte Bookstawen:
- a - b - c - ĉ - d - e - f - g - ĝ - h - ĥ - i - j - ĵ - k - l - m - n - o - p - r - s - ŝ - t - u - ŭ - v - z
Anners as de mehrsten Planspraken is Esperanto nich bloots een Projekt blewen. Dat gifft nu in de hele Welt Minschen, de Esperanto snacken un schriewen doot.
Zamenhof hett nich an sien Recht an de Spraak fasthollen. So kunn se vun Anfang an vörankamen dadörch, dat se bruukt ward, so as annere Spraken ook. De Spraak hett sich bannich entwickelt, över de Basis is stabil, so dat man de aule Tekste van Zamenhof ümmers noch perfekt verstaat.
| Textproov | |
|---|---|
|
La akcento estas sur la antaŭlasta silabo. La kernon de la silabo formas vokalo. Vokaloj ludas grandan rolon en la ritmo de la parolo. Substantivoj finiĝas per -o, adjektivoj per -a. La signo de la pluralo estas -j. La pluralo de „lasta vorto“ estas „lastaj vortoj“. |
|
- Annere Planspraken sün:
- Volapük
- Wenedyk
- Ido
- Interlingua
