Maciej Płażyński

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Maciej Płażyński ur. 10 lutego 1958 w Młynarach

Marszałek Sejmu RP
Okres urzędowania	od 20 października 1997 do 19 października 2001
Partia polityczna	Akcja Wyborcza Solidarność
Poprzednik	Józef Zych
Następca	Marek Borowski
Przewodniczący klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej
Partia polityczna	Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej
Okres urzędowania	od października 2001 do 10 kwietnia 2003
Następca	Jan Rokita

Maciej Płażyński (ur. 10 lutego 1958 w Młynarach), polski prawnik, polityk, wojewoda gdański w latach 1990-1996, Marszałek Sejmu w latach 1997-2001, przewodniczący klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej od 2001 do 2003, poseł od 1997 do 2005, senator i wicemarszałek Senatu VI kadencji od 2005.

Był uczestnikiem Ruchu Młodej Polski - nielegalnej organizacji opozycyjnej w czasach PRL. W 1980 r. był współzałożycielem Niezależnego Zrzeszenia Studentów. Jesienią 1981 r. kierował strajkiem okupacyjnym na Uniwersytecie Gdańskim, a następnie był aktywnym działaczem opozycji solidarnościowej. W 1983 r. współtworzył i do 1990 r. był prezesem Spółdzielni Pracy Usług Wysokościowych "Gdańsk", która wspierała polityczną aktywność podziemnej "Solidarności" na Pomorzu i w innych regionach Polski. W 1987 r. został prezesem konserwatywnego Klubu Myśli Politycznej im. Lecha Bądkowskiego, skupiającego środowiska gdańskich konserwatystów i liberałów. W 1989 r. współtworzył stowarzyszenie gospodarcze "Kongres Liberałów".

W 1990 r. został członkiem konserwatywnego ugrupowania "Koalicja Republikańska", przekształconego później w Partię Konserwatywną. W 1991 r. ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Gdańskiego.

Od sierpnia 1990 r. do lipca 1996 r. był pierwszym niekomunistycznym wojewodą gdańskim (nominację otrzymał od Tadeusza Mazowieckiego). Odwołanie z funkcji wojewody gdańskiego (przez premiera Włodzimierza Cimoszewicza) w lipcu 1996 roku spowodowało szereg protestów przedstawicieli samorządów lokalnych, stoczniowców i innych grup zawodowych oraz mieszkańców Pomorza, których kulminacją był kilkutysięczny wiec pod gdańskim Dworem Artusa. W 1996 r. został wiceprzewodniczącym Akcji Wyborczej Solidarność w regionie gdańskim.

Pełnił mandat poselski od 1997 do 2005 roku, początkowo z ramienia AWS (1997-2001), a następnie PO (2001-2003). Od 2003 roku jest bezpartyjny. W 1996 roku został wybrany wiceprzewodniczącym AWS w regionie Gdańskim. W latach 1997-2001 sprawował urząd marszałka Sejmu. W 2001 r. wraz z Andrzejem Olechowskim i Donaldem Tuskiem współtworzył Platformę Obywatelską. Rozstał się z nią jednak, gdyż stwierdził, że nie spełnia ona jego założeń ideowych i jej program nie jest tożsamy z nauką kościoła katolickiego. W Sejmie IV kadencji był członkiem komisji odpowiedzialności konstytucyjnej. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004 roku zorganizował listę pod nazwą Narodowy Komitet Wyborczy Wyborców. W wyborach parlamentarnych w 2005 roku startował samodzielnie do Senatu zdobywając w okręgu wyborczym nr 25 Gdańsk największą liczbę głosów w wysokości 151 tysięcy, pokonując wszystkich pozostałych kandydatów. W Senacie VI kadencji od 27 października 2005 roku sprawuje urząd wicemarszałka Senatu. Przed drugą turą wyborów prezydenckich w 2005 roku zapowiedział, że odda głos na Lecha Kaczyńskiego^[1].

Przeciwnicy polityczni zarzucają Płażyńskiemu bigoterię oraz nadmierne demonstrowanie swojej religijności. Otworzył biuro senatorskie na Śląsku, choć jest senatorem z Gdańska. W okresie gdy był marszałkiem, przezwano go "przerwa", bo jako początkujący marszałek często zwoływał przerwy by przeczytać regulamin.