Donald Tusk

Z Wikipedii

Donald Franciszek Tusk ur. 22 kwietnia 1957 w Gdańsku
Przewodniczący Platformy Obywatelskiej Rzeczypospolitej Polskiej
Okres urzędowania	od 10 kwietnia 2003
Partia polityczna	Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej
Poprzednik	Maciej Płażyński
Przewodniczący klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej
Partia polityczna	Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej
Okres urzędowania	od listopada 2006 do 5 grudnia 2006
Poprzednik	Jan Rokita
Następca	Bogdan Zdrojewski

Donald Franciszek Tusk (ur. 22 kwietnia 1957 w Gdańsku) – polski polityk, obecny przewodniczący partii Platformy Obywatelskiej, przewodniczący klubu parlamentarnego od 10 kwietnia 2003 do 5 grudnia 2006, wicemarszałek Senatu IV kadencji w latach 1997 - 2001, wicemarszałek Sejmu IV kadencji w latach 2001-2005, senator IV kadencji, poseł na Sejm I, IV, i V kadencji, kandydat na Prezydenta RP w 2005, z wykształcenia historyk.

Spis treści 1 Biografia 1.1 Polska Rzeczpospolita Ludowa 1.1.1 Wykształcenie 1.1.2 Działalność opozycyjna 1.2 III Rzeczpospolita 1.2.1 Wybory prezydenckie 2005 1.2.2 Po wyborach prezydenckich 2 Życie prywatne 3 Twórczość 4 Zobacz też 5 Linki zewnętrzne 6 Przypisy

[edytuj] Biografia

[edytuj] Polska Rzeczpospolita Ludowa

[edytuj] Wykształcenie

W 1976 ukończył I Liceum Ogólnokształcące im. Mikołaja Kopernika w Gdańsku. W 1980 r. ukończył studia historyczne na Wydziale Humanistycznym Uniwersytetu Gdańskiego. Jego praca dotyczyła kształtowania się legendy Józefa Piłsudskiego w przedwojennych czasopismach.

[edytuj] Działalność opozycyjna

Wcześnie zaangażował się w działalność opozycyjną wobec komunistycznej władzy. Jako student historii Uniwersytetu Gdańskiego uczestniczył w tworzeniu Studenckiego Komitetu Solidarności, co było reakcją na zamordowanie w Krakowie przez Służbę Bezpieczeństwa Stanisława Pyjasa. Szybko nawiązał także współpracę z Bogdanem Borusewiczem i Wolnymi Związkami Zawodowymi Wybrzeża organizując grupy samokształceniowe i kolportaż wychodzącej poza cenzurą prasy i literatury.

Był współtwórcą Niezależnego Zrzeszenia Studentów w Gdańsku. W trakcie strajku sierpniowego organizował grupy studenckie, by 30 sierpnia rozpocząć działania na rzecz nowej organizacji studenckiej. Stał się inicjatorem i jednym z pierwszych liderów Niezależnego Zrzeszenia Studentów Polskich (późniejszy NZS). Kilka miesięcy później został szefem "Solidarności" w Wydawnictwie Morskim i dziennikarzem wydawanego przez związek tygodnika "Samorządność". Był jednym z najbliższych współpracowników jej naczelnego redaktora Lecha Bądkowskiego - pisarza, przywódcy ruchu kaszubskiego, pierwszego rzecznika "Solidarności". Za działalność opozycyjną został wyrzucony z państwowej firmy. Przez 7 lat utrzymywał się z pracy fizycznej w założonej przez Macieja Płażyńskiego spółdzielni "Świetlik".

[edytuj] III Rzeczpospolita

Był jednym z założycieli Kongresu Liberalno-Demokratycznego. W 1991 roku został przewodniczącym KLD, który w jesiennych wyborach zdobył 37 mandatów w Sejmie, a Tusk został jednym z posłów I kadencji. Podczas kryzysu rządowego w roku 1992 wraz ze swoją partią poparł wotum nieufności wobec rządu Jana Olszewskiego po ogłoszeniu Listy Macierewicza.

Kiedy po upadku rządu Hanny Suchockiej odbyły się w roku 1993 przyspieszone wybory, jego partia nie przekroczyła 5% progu i nie dostała się do parlamentu. W kwietniu 1994 Donald Tusk został jednym z wiceprzewodniczących Unii Wolności, powstałej po połączeniu się KLD z Unią Demokratyczną. W wyborach w roku 1997 otrzymał mandat senatora z ramienia UW i znalazł się w koalicji popierającej rząd Jerzego Buzka. Został wicemarszałkiem Senatu IV kadencji. W 2000 roku, po przegraniu walki o fotel przewodniczącego UW z Bronisławem Geremkiem, opuścił partię i 24 stycznia 2001 r. wspólnie z Andrzejem Olechowskim i Maciejem Płażyńskim założył Platformę Obywatelską. Przewodniczącym partii został Płażyński. W wyborach roku 2001 UW nie dostała się do parlamentu, otrzymując mniej niż 5% głosów, a PO uzyskała w sejmie 65 mandatów, stając się największym klubem opozycyjnym. Tusk objął urząd wicemarszałka sejmu IV kadencji, a Płażyński zrezygnował z przewodniczenia oraz odszedł z partii jako zwolennik zbliżenia z PiS. Tusk 10 kwietnia 2003^[1] roku objął funkcję przewodniczącego PO, którą sprawuje do chwili obecnej. Ze względu na różnicę poglądów zakończył współpracę z konserwatywnym Zrzeszeniem Kaszubsko-Pomorskim.

[edytuj] Wybory prezydenckie 2005

2 maja 2005 na spotkaniu działaczy PO zadeklarował kandydowanie na urząd prezydenta RP w wyborach w 2005 roku z ramienia Platformy Obywatelskiej. Poparcia udzieliło mu Stowarzyszenie "Młodzi Demokraci". Jego sztab wyborczy został zarejestrowany 23 czerwca 2005. W pierwszej turze wyborów, 9 października, Tuska poparło 5 429 666 wyborców (36,33%) i zgodnie z przedwyborczymi sondażami dało mu to nieznaczne zwycięstwo nad Lechem Kaczyńskim.Świetny wynik ten kandydat zawdzięczał zarówno spektakularnej, kosztownej kampanii(ogramna ilość bilbordów, ulotek jak też spotów reklamowych) jak też działaniom Konstantego Miodowicza, które zdyskredytowały kandydata SLD W.Cimoszewicza.

Kwestia biografii Józefa Tuska, dziadka Donalda Tuska, stała się przyczyną kontrowersji podczas kampanii wyborczej. Należący do PiS poseł Jacek Kurski w wypowiedzi dla tygodnika "Angora" stwierdził, że "poważne źródła na Pomorzu mówią, że dziadek Tuska zgłosił się na ochotnika do Wehrmachtu"^[2] Donald Tusk natychmiast temu zaprzeczył, twierdząc, że jego dziadek nigdy nie służył w Wehrmachcie. Lech Kaczyński przeprosił Tuska,, za tę wypowiedź Kurskiego^[3], który został usunięty z funkcji szefa kampanii medialnej oraz wykluczony z PiS. Później okazało się, że Józef Tusk rzeczywiście został wcielony do armii niemieckiej, ale nie wstąpił do niej jako ochotnik, lecz został powołany do pełnienia służby wojskowej jako obywatel Niemiec (którym stał się automatycznie z chwilą aneksji Gdańska do Rzeszy)^[4]. 14 listopada poseł Jacek Kurski ponownie został przywrócony jako członek PiS^[5].

W drugiej turze, 23 października 2005, Donald Tusk otrzymał 7 022 319 głosów, czyli 45,96% ważnych głosów przy frekwencji 50,99%, przegrywając wybory z Lechem Kaczyńskim (wbrew wielu przedwyborczym sondażom).

[edytuj] Po wyborach prezydenckich

Po wyborach prezydenckich Tusk pozostał liderem Platformy Obywatelskiej. Został posłem V kadencji i 9 listopada 2005 został przydzielony do Komisji Łączności z Polakami za Granicą, będąc równocześnie przewodniczącym klubu parlamentarnego Platformy Obywatelskiej. Pełnił tą funkcję do 5 grudnia 2006 gdy zastąpił go Bogdan Zdrojewski mimo, że sam Tusk zalecał kandydaturę Zbigniewa Chlebowskiego.

W jednym z wywiadów lider PO zapowiedział swój start w wyborach prezydenckich w 2010.

[edytuj] Życie prywatne

Jego ojciec był stolarzem; umarł, gdy Donald Tusk kończył szkołę podstawową. W jego wspomnieniach z tamtych lat niezmiennie pojawiają się dwa wątki: osobliwa wielokulturowość rodzinnej tradycji typowa dla miasta pogranicza, jakim przez wieki był Gdańsk, oraz surowe warunki życia codziennego.

Młodszym bratem ojca, a stryjem Donalda był znany gdański artysta rzeźbiarz, Bronisław "Buni" Tusk.

Donald Tusk jest żonaty z Małgorzatą, ma dwójkę dzieci: Michała (ur. 1982) oraz Katarzynę (ur. 1987). Mieszka w Sopocie. Interesuje się przede wszystkim piłką nożną.

Tusk otrzymał nagrodę Kisiela 2002.

[edytuj] Twórczość

• Był sobie Gdańsk (Gdańsk, 1997)
• Idee gdańskiego liberalizmu (Gdańsk, 1998)
• Solidarność i duma (Gdańsk, 2005)

[edytuj] Zobacz też

• Posłowie I kadencji 1991-1993
• Senatorowie IV kadencji 1997-2001
• Posłowie IV kadencji 2001-2005
• Posłowie V kadencji 2005-2009
• Przewodniczący klubu parlamentarnego PO

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Sejm - strona posła V kadencji Donalda Tuska - Zawiera oświadczenia majątkowe, zachowanie w poszczególnych głosowaniach i wystąpienia

[edytuj] Przypisy