Platforma Obywatelska

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej




Lider	Donald Tusk

Data założenia	24 stycznia 2001
Adres siedziby	ul. Władysława Andersa 21, 00-159 Warszawa

Ideologia polityczna	konserwatywny liberalizm, chrześcijańska demokracja
Poglądy gospodarcze	kapitalizm, liberalizm, gospodarka rynkowa
Liczba członków	ok. 30 000 (czerwiec 2006)
Członkostwo międzynarodowe	Międzynarodówka Chrześcijańsko-Demokratyczna
Europejska Grupa Parlamentarna	Europejska Partia Ludowa - Europejscy Demokraci
Młodzieżówka	Stowarzyszenie Młodzi Demokraci
Barwy	pomarańczowy, chabrowy

Obecni posłowie (%)	133 (28%)
Obecni senatorowie (%)	34 (34%)

Strona internetowa	http://www.platforma.org/

Zobacz też	Polityka Polski Partie polityczne Wybory

Platforma Obywatelska (PO) – polska centroprawicowa partia polityczna założona 24 stycznia 2001 r. (zarejestrowana 5 marca 2002 r. jako Platforma Obywatelska Rzeczypospolitej Polskiej) przez Andrzeja Olechowskiego, Macieja Płażyńskiego z AWS i Donalda Tuska z Unii Wolności.

Powstała po przegranej Donalda Tuska w wyborach na przewodniczącego Unii Wolności (Tusk przegrał z Bronisławem Geremkiem). W jej szeregi wstąpiła część działaczy Unii Wolności i Akcji Wyborczej Solidarność oraz innych organizacji o profilu chrześcijańsko-demokratycznym, demokratyczno-liberalnym oraz konserwatywno-liberalnym.

[edytuj] Program polityczny

Program Platformy opiera się w dużej części na hasłach liberalizmu gospodarczego oraz chrześcijańskiej demokracji. PO opowiada się oficjalnie za likwidacją etatyzmu, likwidacją KRRiT i za daleko idącym ograniczeniem ingerencji państwa w gospodarkę; wysuwa propozycję wprowadzenia podatku liniowego. Platforma popiera wprowadzenie zasady wyborów większościowych z jednomandatowymi okręgami wyborczymi do Sejmu, zmniejszenie liczby posłów w Sejmie o połowę , likwidację Senatu a także zniesienie immunitetu parlamentarnego.

Partia sprzeciwia się: legalizacji eutanazji, zmianom w prawie dotyczącym przerywania ciąży, zmniejszaniu biurokracji dla par osób tej samej płci oraz niemałżeńskich par heteroseksualnych poprzez stworzenie instytucji rejestrowanego związku partnerskiego i legalizacji tzw. "narkotyków miękkich". W Deklaracji Ideowej PO z 21 grudnia 2001^[1] członkowie PO ustalili, że "fundamentem cywilizacji Zachodu jest Dekalog", łamanie praw w nim zawartych jest "pozbawianiem godności i praw innych osób", rolą państwa jest niepozwalanie na to.

PO postuluje natomiast: likwidację bądź łączenie jednostek organizacyjnych w administracji w celu ograniczenia kosztów (tzw. tanie państwo), szerszą współpracę gospodarczą z USA, uproszczenie i zmniejszenie podatków, prywatyzację niektórych przedsiębiorstw, zniesienie poboru do wojska i wprowadzenie armii zawodowej, wprowadzenie częściowej odpłatności za studia państwowe (z pozostawieniem państwowego systemu stypendialnego) oraz upublicznienie wszystkich teczek peerelowskich służb.

[edytuj] Historia PO

Wyniki Platformy Obywatelskiej w wyborach

Prawo
Ten artykuł jest częścią serii Polityka Polski
Konstytucja Polskie prawo
Władza wykonawcza
Prezydent: Lech Kaczyński Prezes Rady Ministrów: Jarosław Kaczyński Rada Ministrów: Rząd Jarosława Kaczyńskiego
Władza ustawodawcza
Sejm: Marszałek: Marek Jurek V kadencja Senat: Marszałek: Bogdan Borusewicz VI kadencja Zgromadzenie Narodowe
Władza sądownicza
Sąd Najwyższy Pierwszy Prezes: Lech Gardocki Trybunał Konstytucyjny Prezes: Jerzy Stępień Trybunał Stanu Przewodniczący: Lech Gardocki Naczelny Sąd Administracyjny Prezes: Janusz Trzciński
Samorząd terytorialny
Samorząd w Polsce Samorząd gminny Samorząd powiatowy Samorząd województwa
Kontrola i ochrona prawa
Najwyższa Izba Kontroli Prezes: Mirosław Sekuła Rzecznik Praw Obywatelskich: Janusz Kochanowski Krajowa Rada Radiofonii i Telewizji Przewodnicząca: Elżbieta Kruk Prokuratura Prokurator Generalny: Zbigniew Ziobro Prokurator Krajowy: wakat Centralne Biuro Antykorupcyjne Szef: Mariusz Kamiński
Partie polityczne
Polskie partie polityczne: Centrum DPL KPEiR KPP LPR NL NOP ONP-LP PD PiS PJKM PKGIP PO PPN PPP PPS PSL PSL "Piast" PSPR PWN RACJA PL ROG ROP RP RRP SD SdPl SLD SRP UL UP UPR Zieloni 2004 Zieloni RP
Wybory
Wybory w Polsce (po 1989): prezydenckie: 1990 1995 2000 2005 parlamentarne: 1989 1991 1993 1997 2001 2005 samorządowe: 1990 1994 1998 2002 2006 europejskie: 2004 referenda: 1996 1997 2003

Platforma Obywatelska powstała w styczniu 2001 roku z inicjatywy Andrzeja Olechowskiego, Donalda Tuska i Macieja Płażyńskiego na fali sukcesu politycznego, jakim było uzyskanie przez Olechowskiego 19% głosów w wyborach prezydenckich w październiku 2000. Platforma miała stanowić całkowicie nowy ruch społeczny, oddolny i samorządowy, odcinający się od związków z dotychczasowymi partiami politycznymi.

Założyciele partii początkowo chcieli zarejestrować partię pod nazwą "Platforma Obywatelska", jednak wyprzedził ich znany działacz polityczny Adam Słomka z Antyliberalnej Platformy Konfederacja Polski Niepodległej – Obóz Patriotyczny, rejestrując w sądzie własną Platformę Obywatelską. Z tego powodu założyciele partii musieli dodać do nazwy człon "RP".

Platformę zasilili z początku dawni działacze Unii Wolności o poglądach liberalnych, a także pojedyncze osoby z AWS oraz wielu niezwiązanych z dotychczasową polityką. Szerszy przypływ osób z AWS rozpoczął się po 18 marca 2001, gdy decyzję o starcie w wyborach parlamentarnych z listy PO podjęło SKL. Po wyborach wielu działaczy Stronnictwa (w tym m.in. Jan Rokita) przystąpiło do budowania partii politycznej o nazwie Platforma Obywatelska. W maju i czerwcu 2001 odbyły się prawybory mające ustalić kolejność kandydatów na listach wyborczych – było to pierwsze tego typu przedsięwzięcie w Polsce. PO była pierwszą partią w Polsce, która zdecydowała się na tego typu selekcję kandydatów (w ten sposób odpadli od partii tacy działacze jak np. Piotr Żak). Przy okazji kolejnych wyborów odstąpiono jednak od tej praktyki. Porozumienie o starcie z list PO podpisała również nieuczestnicząca w prawyborach Unia Polityki Realnej. Działacze UPR nie uzyskali jednak w wyborach ani jednego mandatu.

W kwietniu 2003 roku z szefostwa zrezygnował Maciej Płażyński. Nowym przewodniczącym został Donald Tusk.

Od września 2003 roku partia zanotowała znaczny wzrost notowań w sondażach, co po części tłumaczy się popularnością głównego śledczego Komisji Sejmowej ds. Rywina – reprezentanta PO Jana Rokity.

[edytuj] Wybory samorządowe

[edytuj] 2002

W wyborach samorządowych 2002 roku Platforma zawarła ogólnokrajowy sojusz z PiS. Obie partie startowały razem do sejmików wojewódzkich (za wyjątkiem województwa mazowieckiego). Łącznie POPiS uzyskał wówczas ok. 16% głosów w wyborach. Po wyborach PO współrządzi w kilku sejmikach (m.in. na Mazowszu, Małopolsce i Pomorzu). Dużym niepowodzeniem partii okazała się przegrana Andrzeja Olechowskiego w wyborach na prezydenta Warszawy. Do spektakularnych sukcesów można zaś zaliczyć dobry wynik kandydatów partii w Gdańsku, Koszalinie, Katowicach i Opolu.

[edytuj] 2006

W wyborach samorządowych 2006 na poziomie wojewódzkim Platforma uzyskała najlepszy wynik w skali ogólnopolskiej (około 29% głosów), co dało jej łącznie 186 mandatów w sejmikach. W większości województw (poza pomorskim) utworzyła bloki z Polskim Stronnictwem Ludowym, w 11 także z Krajową Partią Emerytów i Rencistów, nadto z innymi regionalnymi ugrupowaniami (w tym Mniejszością Niemiecką i Ruchem Autonomii Śląska). Po wyborach Platforma współtworzy koalicje w 13 województwach (na 15 wyłonionych zarządów), obsadziła po 10 stanowisk marszałków i przewodniczących sejmików. W wyborach bezpośrednich kandydaci rekomendowani przez partię wygrali m. in. w takich miastach, jak Warszawa, Gdańsk, Szczecin, Wałbrzych, Lublin, Białystok, Bytom, Gliwice, Opole.

[edytuj] Wybory parlamentarne

[edytuj] 2001

W wyborach do Sejmu 23 września 2001 r. Platforma brała udział jako komitet wyborczy wyborców, zajmując 2. miejsce zdobywając 12,68% głosów i 65 mandatów, co było jednak poniżej oczekiwań jej liderów (jeszcze na wiosnę sondaże dawały ugrupowaniu ok. 18% poparcia). W grudniu 2001 z klubu parlamentarnego PO wystąpiły takie postacie jak Artur Balazs i Zbigniew Chrzanowski. Założyli oni nową marginalną organizację - SKL-RNP (8 mandatów). W wyborach do Senatu Platforma startowała w ramach komitetu Blok Senat 2001, nie uzyskała jednak zbyt dużych wpływów w drugiej izbie. Reprezentowało ją tam trzech senatorów.

[edytuj] 2005

W wyborach parlamentarnych w 2005 PO zdobyła 24,14% głosów, co dało jej 2. miejsce, 133 mandaty poselskie i 34 senatorskie. Przez długi czas sondaże dawały jednak tej partii zwycięstwo.

[edytuj] Wybory do PE

[edytuj] 2004

13 czerwca 2004 PO wygrała wybory do Parlamentu Europejskiego zdobywając 24,1% i najwięcej, bo 15 spośród 54 mandatów.

[edytuj] Wybory prezydenckie

[edytuj] 2005

W wyborach prezydenckich jako kandydat Platformy postanowił wystartować lider partii Donald Tusk. Zdobył on 36.33% głosów w pierwszej turze, co pozwoliło mu zająć 1. miejsce. W drugiej turze zdobył on 45,96% głosów – przegrał tym samym z Lechem Kaczyńskim, który zdobył 8.08 punktów procentowych więcej.