Ol49
Z Wikipedii
Ol49 to polska seria parowozów osobowych.
Parowozy te budowano w latach 1951-1954 na zamówienie Ministerstwa Komunikacji w Fabryce Lokomotyw im. F.Dzierżyńskiego w Chrzanowie. Wyprodukowano łącznie 112 sztuk dla PKP i 4 sztuki na eksport do Korei.
Parowozy tej serii przeznaczone były do obsługi pociągów osobowych i lekkich pociągów pospiesznych. Miały zastąpić przedwojenne parowozy Ok1 i Ok22 w pracy pociągowej. Duży zapas wody (25 tys. litrów) i węgla (12t) to niektóre atuty tej maszyny. Prędkość maksymalna "oelki" (tak nazywa się tą lokomotywę w kręgach hobbystycznych) to 100km/h. Jest to najmłodszy wyprodukowany w Polsce parowóz pasażerski. Jest stosunkowo popularny, ponieważ jeszcze niedawno był intensywnie wykorzystywany w ruchu lokalnym. Jako ciekawostkę można dodać iż kilka sztuk z Parowozowni Olsztyn i Toruń przerobiono z opalania węglem na opalanie mazutem.
Zachowało się do dziś 38 sztuk parowozów Ol49, jednak większość to tylko "zimne" eksponaty lub pomniki techniki. Jeszcze w latach 90. stacjonowały m.in. w Żaganiu, Przeworsku, Sierpcu, Jarocinie i Wolsztynie. Od dawna słynie z nich Parowozownia Wolsztyn – jedyna w Europie prowadząca parowozami ruch planowy. Utrzymuje się tutaj czynne parowozy Ol49-7, Ol49-23, Ol49-59, Ol49-69, Ol49-111 (obecnie w naprawie głównej znajduje się Ol49-59, po imprezie weekendowej w Bydgoszczy na naprawę średnią pojedzie Ol49-69, który przez wakacje stacjonował w Gdyni prowadząc pociągi specjalne do Kościerzyny; z naprawy średniej wróciła Ol49-7), które prowadzą na co dzień pociągi do Poznania, Leszna i Zbąszynka. Do niedawna sprawne były także Ol49-81 i Ol49-85. W Chabówce sprawny pozostaje Ol49-100 (posiada dopuszczenie do ruchu do prędkości 60km/h; pozostałe sprawne "oelki" mogą rozwijać pełną prędkość konstrukcyjną).
[edytuj] Cechy trakcyjne
Masa napędna Ol49 była zdecydowanie większa niż TKt48, "oelki" nie dysponowały więc tak dobrym przyśpieszaniem jak "tekatka". Natomiast w trakcji ustalonej, po rozpędzeniu, mogły prowadzić składy o masie do 300 Ton ze swoją maksymalną prędkością konstrukcyjną. Bieg ich był spokojny, na dobrym torze do prędkości maksymalnej 100 km/h. Wydajność kotła była dobrze dobrana dla mocy maszyny parowej, nie obserwowało się zjawiska wyczerpania kotła. Niektóre "oelki" miały suwaki Trofimowa, z rozsuwnymi tarczami, co wymagało innego sterowania podczas jazdy niż przy rozrządzie (suwaki) klasycznym. Prowadzenie ciężkich składów, lub trudny profil linii wymagały zwiększenia napełniania cylindrów, z czym wiązał zwiększone zapotrzebowanie na parę i co zwiększąło wysiłek fizyczny załogi parowozu, z uwagi na reczne zarzucanie węgla na ruszt. Podczas jazdy tendrem naprzód prędkość konstrukcyjna była ograniczona do 50 km/h. Popularne "oleki" były (za swe cechy trakcyjne) lubiane przez załogi.
[edytuj] Dane
- typ: parowóz osobowy
- tender: 25D49
- układ osi: oOOOo (1-3-1)
- długość
- parowozu z tendrem wraz z zderzakami: 20 675 mm
- samego parowozu: 12 840 mm
- waga parowozu:
- próżnego: 75,1 t
- w stanie roboczym: 83,25 t
- w stanie próżnym z tendrem: 125,4 t
- w stanie roboczym z tendrem: 145,25 t
- napędna: 51,3 t
- nacisk osi w stanie roboczym:
- moc: 949 kW (1290 kM)
- siła pociągowa: 9 600 kg
- prędkość maksymalna: 100 km/h
- średnica kół:
- napędnych 1 750 mm
- tocznych przednich: 850 mm
- tocznych tylnych: 850 mm
- odstęp między osiami skrajnymi: 10 250 mm
- ciśnienie w kotle: 16 atm
- ruszt:
- powierzchnia: 3,7 m²
- długość: 2420 mm
- szerokość: 1582 mm
- palenisko:
- długość: 2420 mm
- szerokość: 1532 mm
- wysokość: 1565,4 mm
- powierzchnia: 16,7 m²
- płomieniówki:
- liczba: 102 szt.
- średnica wewnętrzna: 46 mm
- średnica zewnętrzna: 51 mm
- długość między ścianami sitowymi: 4 815 mm
- powierzchnia ogrzewalna: 70,9 m²
- płomienice:
- liczba: 38
- średnica wewnętrzna: 125 mm
- średnica zewnętrzna: 133 mm
- długość między ścianami sitowymi: 4 815 mm
- całkowita powierzchnia ogrzewalna bez przegrzewacza 159,4 m²
- przegrzewacz Szmidt'a
- powierzchnia ogrzewalna: 68,3 m²
- maszyna parowa
- średnica cylindra: 500 mm
- skok tłoka: 630 mm
- rozrząd Heusingera
[edytuj] Linki zewnętrzne
Lokomotywy elektryczne: EP01 • EP02 • EP03 • EU04 • EU05/EP05 • EU06 • EU07/EP07 • EP08 • EP09 • EM10 • EU20 • ET21 • ET22 • EP23 • ET40/EP40 • ET41 • ET42
Lokomotywy spalinowe: SM01 • SM02 • SM03 • SM04 • SM15 • SM25 • SM30/SP30 • SM31 • SP32 • SM40 • SM41 • SM42/SU42/SP42 • ST43 • ST44 • SP45/SU45 • SU46 • SP47 • SM48
Lokomotywy parowe¹: Od2 • Oi2 • Ok1 • Ok22 • Ok55 • OKa1 • OKi1 • OKi2 • OKl27 • OKo1 • OKz32 • Ol12 • Ol49 • Os24 • TKh1 • TKh49 • TKi3 • TKp "Śląsk" • TKr55 • TKt1 • TKt2 • TKt3 • TKt48 • TKw1/TKw2 • Tp2 • Tp3 • Tp4 • Tr5 • Tr12 • Tr20 • Tr21 • Tr201 • Tr202 • Tr203 • Tw1 • Ty1 • Ty2 • Ty4 • Ty5 • Ty23 • Ty37 • Ty3/Ty43 • Ty45 • Ty51 • Ty246 • Pd5 • Pm2 • Pm3 • Pn12 • Pu29 • Pt31 • Pm36 • Pt47
Elektryczne zespoły trakcyjne: EW51 • EW52 • EW53 • EW54 • EW55 • EN56 • EN57 • EW58 • ED59 • EW60 • ED70 • EN71 • ED72 • ED73 • ED74 • EN80 • EN81 • EW90 • EW91 • EW92 • EN94 • EN95
Autobusy szynowe i wagony motorowe: SN52 • SN61 • SR71 • SD80 • SN80 • SN81 • SA101 • SA102 • SA103 • SA104 • SA105 • SA106 • SA107 • SA108 • SA109 • SA110 • SA131 • SA132 • SA133
Kursywą zaznaczone serie wycofane z ruchu liniowego
¹ - wymienione tylko ważniejsze serie