Spinel
Z Wikipedii
Spinel (spinel właściwy) – minerał z gromady tlenków, zaliczany do grupy spineli. Należy do grupy minerałów rzadkich.
Nazwa pochodzi od charakterystycznego, ostrokrawędzistego kształtu kryształów (po łacinie "spina" – strzała).
Spis treści |
[edytuj] Właściwości
- Wzór chemiczny: MgAl2O4 – tlenek magnezu i glinu
- Układ krystalograficzny – regularny
- Skład chemiczny – MgAl2O4
- Połysk – silny szklisty
- Przełam – muszlowy
- Łupliwość – niewyraźna
- Twardość w skali Mohsa – 8
- Rysa – biała
- Barwa – bezbarwny, biały, szary, czerwony w odcieniach, niebieskawy, zielony, żółtawy
- Gęstość – 3,58 do 4,06 g/cm3
- Współczynniki załamania światła – 1,71-1,76, w zależności od składu
- Dwójłomność – brak
- Dyspersja – 0,020
- Pleochroizm – brak
- Luminescencja – niekiedy żółtozielona, czerwona, pomarańczowa, najczęściej brak
Tworzy kryształy izometryczne (ośmiościany lub dwunastościany rombowe), często występują zbliźniaczenia. Jest kruchy i przezroczysty. Niekiedy wykazuje asteryzm a sporadycznie efekt kociego oka.
Teoretycznie zawiera 28,2% MgO i 71,8% Al.2 O3, obfite domieszki izomorficzne Cr, Zn, Fe, Mn powodują tworzenie wielu odmian różniących się barwą: czerwony w odcieniach (s. rubinowy), niebieskawy (s. szafirowy) , zielony (cejlonit), brunatnawy (pleonast), żółtawy (rubicel), brunatnoczerwony (s.almandynowy), czarny (hercynit –s. żelazawy), ciemnobrunatny (galaxyt –s.manganawy), niebieskozielony lub żółty (gahnit –s. cynkowy). Występuje w skupieniach ziarnistych oraz odosobnionych ziarn.
[edytuj] Występowanie
Spinel i jego odmiany występują w utworach strefy kontaktowo- metasomatycznej, w zmienionych dolomitach i wapieniach zasobnych w tlenek magnezu. Powstają w wysokich temperaturach. Współwystępują z granatami, piroksenami, towarzyszą mu dolomit, magnetyt, cyrkon, korund.
Miejsca występowania: Spinele jakości jubilerskiej spotyka się w Tajlandii (w okolicach Bo Ploi), Kambodży i Laosie. W USA spinele można znaleźć przede wszystkim w stanie Nowym Jorku (kryształy z Amita osiągają masę do 14 kg), New Jersey i Karolinie Północnej.
Także: Madagaskar, Birma, Afganistan, Kanada, Włochy. W Europie pojedyncze spinele pojawiają się w Norwegii (Akeru, kryształy ok. 3 cm), w Finlandii, Włoszech i Niemczech.
W Polsce niewielkie ilości spinelu znaleziono w piaskach złotonośnych okolic Złotoryi, w aluwiach Izery w Karkonoszach.
[edytuj] Zastosowanie:
- stosowane do produkcji materiałów ściernych
- do produkcji łożysk, ruchomych części zegarów
- ma znaczenie naukowe – wskaźnik warunków przeobrażeń skał
- poszukiwany, wysoko ceniony kamień kolekcjonerski
- wiele odmian to cenne kamienie szlachetne o wartości jubilerskiej, są wykorzystywane do wyrobu cennej biżuterii.
[edytuj] Historia
Spinele w starożytności łącznie z innymi czerwonymi kamieniami szlachetnymi nazywano "karbunkułami". Współczesny podział wypracowano później, gdy poznano skład chemiczny kamieni. Jak dowodzą stare okazy biżuterii, w przeszłości spinel cieszył się dużą popularnością. Początkowo był on uważany za rubin, np. okaz w angielskich klejnotach koronnych („Rubin Timur” – 361 kr; „Rubin Czarnego Księcia” – 170 kr). W skarbcu koronnym szachów Iranu są dwa spinele rubinowe (500 kr i 270 kr). W Skarbcu Diamentowym na Kremlu w Rosji jest spinel rubinowy o wadze 399 kr.
- Syntetyczny spinel jest wytwarzany od 1910 r, imituje nie tylko spinele, lecz wiele innych kamieni szlachetnych zwłaszcza rubin.
[edytuj] Zobacz też
Rubin, spinele,