Wódka
Z Wikipedii
Wódka (termin pochodzenia polskiego) – wysokoprocentowy napój alkoholowy składający się z destylatu alkoholowego rozcieńczonego wodą w stosunku ok. 1:1. Pierwszej historycznie poświadczonej destylacji alkoholu dokonał Zosimos z Panopolis ok. roku 400 n.e. Umiejętność ta rozpowszechniła się w świecie arabskim, wódki używano jednak głównie do celów medycznych. W XII wieku wódka dotarła do Europy wraz z powracającymi z wypraw krzyżowych; tak narodziła się włoska grappa. Wódkę pędzoną ze zboża wynaleziono prawdopodobnie w Niemczech w XIV wieku (aqua vitae) - po polsku okowita. Po raz pierwszy na piśmie słowa "wódka" użyto w roku 1405, w dokumentach sądowych w Sandomierzu.
Wódki można podzielić na:
- wódki czyste - będące rozcieńczonym wodą do 45% (lub więcej) spirytusem rektyfikowanym
- wódki gatunkowe - otrzymywane ze spirytusu rektyfikowanego, wody, wyciągów roślinnych, olejków zapachowych, cukru itp.
Napój alkoholowy podobny do wódki produkowany ze spirytusu destylowanego, ale bez rektyfikacji, określa się jako bimber.
Światowa sprzedaż wódki szacowana jest na poziomie około 9 mld euro rocznie a jej roczne spożycie na 4,7 mld litrów. Liderem światowej konsumpcji jest Rosja (57%).
Komisja Europejska rozpoczęła prace nad zdefiniowaniem terminu "wódka". Kraje "wódczane" (kraje "pasa wódki"), czyli m.in. Polska, Finlandia, Litwa, Łotwa, Estonia i Szwecja wstępnie wyraziły niezadowolenie z nowej dyrektywy. Ich zdaniem wódkę powinno się produkować z ziemniaków, zboża (głównie z żyta) lub buraków cukrowych. Tymczasem Komisja dopuszcza także inne surowce np. kukurydzę, winogrona, banany i inne owoce.[1]
- Zobacz też: Lista wódek.
[edytuj] Przypisy
