ภาษามาเลย์

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ภาษามาเลย์ (Bahasa Melayu, بهاس ملايو: บาฮาซา มลายู)
พูดใน:	ประเทศมาเลเซีย ประเทศบรูไน ประเทศสิงคโปร์ ทางใต้ของประเทศไทย ทางใต้ของประเทศฟิลิปปินส์พื้นที่ต่อเนื่องของประเทศอินโดนีเซีย
จำนวนคนพูดทั้งหมด:	20-30 ล้าน
อันดับ:	54
ตระกูลของภาษา:	ออสโตรนีเซียน  มาลาโย-โพลีนีเชียน   มาลาโย-โพลีนีเชียนตะวันตก    ซุนดิก     มาลายิก      มาลายัน       มาเลย์ท้องถิ่น        ภาษามาเลย์
สถานะทางการ
ภาษาราชการของ:	ประเทศมาเลเซีย ประเทศบรูไน ประเทศสิงคโปร์
องค์กรควบคุม:	Dewan Bahasa dan Pustaka (Institute of Language and Literature: สถาบันภาษาและวรรณกรรม)
รหัสภาษา
ISO 639-1:	ms
ISO 639-2:	may (B)	msa (T)
ISO/DIS 639-3:	variously: msa — ภาษามาเลย์ทั่วไป mly — ภาษามาเลย์เฉพาะ btj — ภาษามาเลย์บาคานีส bve — ภาษามาเลย์เบราว bvu — ภาษามาเลย์บูกิต coa — ภาษามาเลย์หมู่เกาะโคคอส jax — ภาษามาเลย์จามบิ meo — ภาษามาเลย์เกดะห์ mqg — ภาษามาเลย์โกตา บังกุน กูไต xmm — ภาษามาเลย์มานาโด max — ภาษามาเลย์โมลุกกะเหนือ mfa — ภาษามลายูปัตตานี msi — ภาษามาเลย์ซาบาห์ vkt — ภาษามาเลย์เต็งการง กูไต
หมายเหตุ: หน้านี้อาจจะมีตัวอักษรหรือสัญลักษณ์ IPA ในลักษณะยูนิโคด

ภาษามาเลย์ ซึ่งเรียกในภาษาท้องถิ่นว่า Bahasa Melayu เป็นภาษากลุ่มออสโตรนีเชียน ที่พูดโดยชนชาติมลายูซึ่งเป็นชนพื้นเมืองของคาบสมุทรมลายู ทางใต้ของประเทศไทย ประเทศสิงคโปร์ และบางส่วนของเกาะสุมาตรา เป็นภาษาราชการของประเทศมาเลเซียและประเทศบรูไน และเป็น 1 ใน 4 ภาษาราชการของประเทศสิงคโปร์ นอกจากนี้ยังใช้เป็นที่แพร่หลายในประเทศติมอร์ตะวันออก

ในการใช้ภาษาโดยทั่วไป ถือว่าเหมือนกัน หรือสื่อสารเข้าใจกันได้กับภาษาอินโดนีเซีย (บาฮาซาอินโดนีเซีย) อันเป็นภาษาราชการของประเทศอินโดนีเซีย แต่ใช้ชื่อแยกต่างกันด้วยเหตุผลทางการเมือง อย่างไรก็ตาม เมื่ออยู่ในพื้นที่ต่างกัน การใช้ภาษา รสนิยมทางภาษา จึงแตกต่างกันไป แต่ไม่มากนัก

มาตรฐานอย่างเป็นทางการของภาษามลายูนั้น มีการตกลงร่วมกันระหว่างอินโดนีเซีย มาเลเซีย และบรูไน ว่าใช้บาฮาซารีเยา (Bahasa Riau) เป็นมาตรฐาน อันเป็นภาษาของหมู่เกาะรีเยา ซึ่งถือว่าเป็นต้นกำเนิดของภาษามลายูมาช้านาน