PZL.4

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

PZL.4 (PZL-4) to prototyp trójsilnikowego samolotu pasażerskiego, projektu polskiego inżyniera Zygmunta Brunera oraz inż. Stanisława Praussa.

Spis treści

1 Historia
2 Służba w lotnictwie
3 Opis techniczny
4 Wersje
5 Dane
- 5.1 Ogólne charakterystyki
- 5.2 Osiągi

[edytuj] Historia

W roku 1928 polskie Ministerstwo Komunikacji ogłosiło konkurs na samolot pasażerski dla Polskich Linii Lotniczych. W konkursie zwyciężył projekt samolotu T-600 autorstwa pracującego we Francji polskiego inżyniera Zygmunta Brunera. Realizacją projektu zajęły się zakłady PZL, budując prototyp oznaczony jako PZL.4. Samolot oblatano 8 stycznia 1932 roku przez Bolesława Orlińskiego. Próby eksploatacyjne prowadzone przez PLL LOT wykazały znaczne, bo 22 procentowe przekroczenie, w stosunku do projektu, masy własnej samolotu. Spowodowało to pogorszenie osiągów maszyny, do tego stopnia, że PZL.4 zaczął ustępować dotychczas eksploatowanym w PLL LOT samolotom Fokker F VIIB/3M. Wobec powyższego zrezygnowano z produkcji PZL.4 .

[edytuj] Służba w lotnictwie

Samolot ze względu na niskie osiągi nigdy nie wszedł do produkcji i tym samym nigdy nie latał w Polskich Liniach Lotniczych.

[edytuj] Opis techniczny

Całkowicie metalowy (duralowy) górnopłat ze stałym, klasycznym podwoziem. Napęd stanowiły trzy silniki gwiazdowe Škoda-Wright Whirlwind J-5A o mocy 249 KM każdy. Kabina mieściła 10 pasażerów i 2 osoby załogi. Pewną ciekawostkę stanowiły okna kabiny pasażerskiej, nachylone skośnie ku dołowi, co umożliwiało wygodną obserwację ziemi.

[edytuj] Wersje

PZL.4 - samolot pasażerski, prototyp.

[edytuj] Dane

[edytuj] Ogólne charakterystyki

Masa własna: 4081 kg
Masa całkowita: 5586 kg
Wymiary:
- Rozpiętość: 24,4 m
- Długość: 16,5 m
- Wysokość: 3,3 m
Napęd: 3 silniki gwiazdowe 9-cylindrowe Škoda Wright Whirlwind J-5A o mocy 240 KM każdy