PZL.38 Wilk
Z Wikipedii
| PZL.38 Wilk | |
 |
|
| Dane podstawowe | |
| Państwo |  Polska |
| Wytwórnia | Państwowe Zakłady Lotnicze |
| Typ | samolot pościgowy |
| Konstrukcja | całkowicie metalowa |
| Załoga | 2 (pilot i strzelec/bombardier) |
| Historia | |
| Data oblotu | 1938 |
| Dane techniczne | |
| Napęd | 2 × PZL Foka II, tłokowe widlaste |
| Moc | 420 KM (zakładana) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość | 11,05 m |
| Długość | 8,35 m |
| Wysokość | 2,5 m |
| Powierzchnia nośna | 20,4 m² |
| Masa | |
| Własna | 2155 kg |
| Startowa | 2800 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość max. | 520 km/h (zakładana) |
| Prędkość wznoszenia | 8 m/s |
| Pułap | 9000 m |
| Zasięg | 850 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 × karabin maszynowy PWU wz. 36 kalibru 7,9 mm 1 × działko FK model D kalibru 20 mm 2 × karabin maszynowy PWU wz. 37 kalibru 7,9 mm (ruchome) |
|
PZL.38 Wilk (PZL-38) to prototyp polskiego samolotu pościgowego konstrukcji inżyniera Franciszka Misztala, opracowany i wyprodukowany w Państwowych Zakładach Lotniczych w roku 1937.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Samolot zaprojektowano na złożone w roku 1934 przez polskie lotnictwo wojskowe zamówienie na nowy, wielozadaniowy samolotu pościgowego z założeniem możliwości przenoszenia pod jego kadłubem jednej bomby 300 kg. W wewnętrznym konkursie PZL wygrał projekt inżyniera Misztala. Konstrukcję oznaczono symbolem PZL.38 Wilk i wykorzystano w niej profil aerodynamiczny bardzo udanego bombowca PZL.37 Łoś. Napęd płatowca miał stanowić opracowywany w Polskich Zakładach Škody, nowy, wysilony i zaawansowany technicznie silnik rzędowy PZL Foka, konstrukcji inżyniera Stanisława Nowokuńskiego. PZL.38 w polskim lotnictwie miał pełnić rolę myśliwca zwalczającego samoloty bombowe wroga (stąd nazwa pościgowy), jednocześnie mogąc bronić się przed myśliwcami wroga swoją manewrowością. Miał w pełni zastąpić samolot PZL P.11, oraz podjąć inne zadania bojowe wynikające z jego możliwości. Tym samym Wilk miał być pierwszym polskim samolotem wielozadaniowym. Prace, nad tym fundamentalnym dla polskiego lotnictwa wojskowego samolotem, zostały zastopowane w wyniku tragicznej śmierci inżyniera Nowokuńskiego, który zginął w Tatrach 30 lipca 1936 roku. Pozbawiony genialnego konstruktora zespół pracujący nad silnikiem Foka, nie potrafił rozwiązać wielu napotkanych problemów technicznych. Wobec przegrzewania się i silnych wibracji polskiego silnika, postanowiono zastosować tymczasowo, podobny w osiągach silnik zagraniczny. W roku 1937 zbudowano dwa prototypy Wilka, w tym jeden z amerykańskimi silnikami Ranger SGV-770B o podobnej do Foki mocy ok. (420 KM) ale większej masie. Prototyp ten oblatano w roku 1938 uzyskując niezadowalające osiągi. W tym samym roku przygotowano drugi egzemplarz wyposażony we właściwy silnik PZL Foka. W 1938 wystawiono go na salonie lotniczym w Paryżu, gdzie wzbudził podziw i został okrzyknięty "najładniejszym" samolotem salonu. Drugi prototyp został oblatany na początku roku 1939 uzyskując na niskiej wysokości prędkość 400 km/h.
Konstrukcyjnie samolot okazał się cięższy niż przewidywał to projekt i jego osiągi były niższe od obliczeniowych. Rosnące moce silników lotniczych spowodowały, iż zaczęto opracowywać ewolucyjną wersję samolotu PZL.38 Wilk jakim był PZL.48 Lampart i wstępne studium dalszego rozwinięcia PZL.54 Ryś.
[edytuj] Służba w lotnictwie
Samolot ten nigdy nie wyszedł poza stadium prototypu i tym samym nigdy nie trafił do produkcji oraz służby w lotnictwie.
[edytuj] Opis konstrukcji
Całkowicie metalowy (duralowy) wolnonośny dolnopłat o półskorupowej konstrukcji kadłuba. W konstrukcji kadłuba zastosowano wzmocnione wręgi usztywniające konstrukcję i zapobiegające jej deformacji podczas ewentualnego kapotażu. Skrzydła trójdzielne, przy czym środkowa część płata konstrukcji dwudźwigarowej stanowiła całość z kadłubem, a część zewnętrzna była konstrukcji kesonowej opatentowanej przez dr inż. Franciszka Misztala (patent nr 16585). Pokrycie płatów i powierzchni sterowych wykonano blachą. Skrzydło było w pełni zmechanizowane z automatycznymi slotami i klapami krokodylowymi, pełniącymi również przy wychyleniu o kąt 55° rolę hamulca aerodynamicznego.
Podwozie samolotu klasyczne dwukołowe chowane z płozą ogonową. Usterzenie pionowe podwójne. Kabina załogi dwumiejscowa, zamknięta.
Uzbrojenie strzeleckie stanowiły dwa karabiny maszynowe PWU wz. 36 kalibru 7,9 mm i działko FK model D kalibru 20 mm umieszczone w dziobie samolotu, oraz dwa sprzężone karabiny maszynowe PWU wz. 37 kalibru 7,9 mm na stanowisku tylnego strzelca. Możliwe było również podwieszenie na wyrzutniku pod kadłubem bomby o masie 300 kg.
Napędem docelowym miały być dwa 8-cylindrowe silniki widlaste w układzie odwróconego V chłodzone powietrzem PZL Foka o mocy 420 KM każdy.
Czasami PZL.38 występuje pod nazwą PZL P.38 co jest błędnym oznaczeniem, litera P była rezerwowana dla konstrukcji autorstwa inżyniera Zygmunta Puławskiego (np. PZL P.11).
[edytuj] Wersje
- PZL.38/I - samolot myśliwski, prototyp.
- PZL.38/II - samolot myśliwski, drugi prototyp.
| Polskie samoloty wojskowe z 1939 roku | ||
| Samoloty myśliwskie | Samoloty bombowe | |
|---|---|---|
| PZL P.7 | PZL P.11 | PZL.23 Karaś | PZL.37 Łoś | PZL.43 Karaś | |
| Samoloty rozpoznawcze | Samoloty lotnictwa morskiego | |
| Lublin R.XIII | RWD-14 Czapla | LWS-3 Mewa | Lublin R.VIII | Lublin R.XIII | CANT Z.506 | |
| Samoloty łącznikowe | ||
| PWS-26 | RWD-8 | RWD-13 | RWD-17 | ||
| Samoloty szkolne i transportowe | ||
| Fokker F.VII | Potez 25 | PWS-26 | RWD-8 | LWS-4 Żubr | PWS-10 | PWS-16 | ||
| Konstrukcje prototypowe i doświadczalne | ||
| PWS-33 Wyżeł | PZL.38 Wilk | PZL.42 | PZL.46 Sum | PZL.50 Jastrząb | Nikol A-2 | ||
