Ła-176

Z Wikipedii

Ła-176 (ros. Ла-176) to radziecki odrzutowy samolot myśliwski, skonstruowany pod koniec lat 40. w biurze konstrukcyjnym Ławoczkina, który pozostał w stadium prototypu.

Spis treści 1 Historia 2 Opis konstrukcji 3 Dane lotno-taktyczne 4 Zobacz też 5 Źródła

[edytuj] Historia

Myśliwiec „176” (nieoficjalnie oznaczany Ła-176) był dalszym rozwinięciem myśliwca „168”, projektowanego jako konkurent MiG-15. W celu osiągnięcia większych prędkości, Ławoczkin zastosował na nim skrzydła o większym skosie 45°. Napędzany był początkowo tym samym silnikiem RD-45F. Nowy samolot przede wszystkim miał służyć jako maszyna doświadczalna, zbudowano jeden prototyp, oblatany pod koniec 1948.

Podczas prób 26 grudnia 1948 po raz pierwszy w ZSRR osiągnięto na nim w locie nurkowym prędkość dźwięku (pilot Oleg Sokołowskij). W styczniu 1949 na samolocie „176” zamontowano mocniejszy silnik WK-1 o ciągu 2700 kg, z którym osiągnął w locie poziomym prędkość 0,99 Ma (1105 km/h na wys. 7500 m). Jednakże, 3 lutego 1949 prototyp został utracony w katastrofie, w której zginął Oleg Sokołowskij. Przyczyną było nie domknięcie przez pilota kabiny, lecz katastrofa spowodowała zaprzestanie dalszego rozwoju samolotu „176”, zwłaszcza, że 14 maja 1949 zdecydowano pozostawić w produkcji MiG-15bis jako jedyny radziecki myśliwiec.

[edytuj] Opis konstrukcji

Jednosilnikowy górnopłat o konstrukcji całkowicie metalowej i skośnych skrzydłach, w układzie klasycznym. Skrzydła o kącie skosu krawędzi natarcia 45° i niewielkim ujemnym wznosie, składające się z krótkiego centropłata i dwóch jednodźwigarowych części zewnętrznych. Na każdym ze skrzydeł 3 kierownice strug powietrza. Usterzenie klasyczne, skośne. Usterzenie poziome zamocowane w górnej części statecznika. Kadłub o konstrukcji półskorupowej. Z przodu okrągły wlot powietrza do silnika, rozdzielający się pionową przegrodą na dwa kanały wzdłuż burt. Kabina pilota hermetyczna, w przedniej części kadłuba, zakryta oszkloną osłoną, składającą się ze stałego dwuczęściowego wiatrochronu z płaską szybą przednią i otwieranej wypukłej osłony nad pilotem. Kabina wyposażona w fotel wyrzucany. Silnik odrzutowy w tylnej części kadłuba. Po obu stronach tylnej części kadłuba hamulce aerodynamiczne w formie odchylanych hydraulicznie klap. Podwozie samolotu trójkołowe, z pojedynczymi kołami, wciągane do luków w kadłubie (golenie główne - do przodu, goleń przednia - do tyłu).

Napęd: silnik turboodrzutowy ze sprężarką odśrodkową RD-45F o ciągu 2270 kg, następnie Klimow WK-1 o ciągu 2700 kg. Paliwo w zbiornikach w kadłubie. Możliwe było podwieszenie dodatkowego zbiornika pod kadłubem.

Uzbrojenie: 1 działko 37 mm N-37 (45 nabojów) i 2 działka 23 mm NR-23 (po 100 nabojów) w dolnej części przodu kadłuba. Automatyczny optyczny celownik żyroskopowy.

[edytuj] Dane lotno-taktyczne

• wymiary:
  • długość: 10,97 m
  • rozpiętość: 8,59 m
  • wysokość: m
  • powierzchnia skrzydeł: 18,26 m²
• masy:
  • masa własna: 3111 kg
  • masa maksymalna startowa: 4637 kg
• prędkość maksymalna: 1105 km/h
• prędkość wznoszenia (maks): 2780 m/min (46,3 m/s)
• pułap praktyczny: 15.000 m
• zasięg: 1000 km

[edytuj] Zobacz też

Pokrewne konstrukcje:

• Ła-15 - Ła-168

Porównywalne samoloty:

• MiG-15 - F-84F Thunderstreak – F-86 Sabre - Saab J29 Tunnan

Ciąg oznaczeń::

• Ła-154 - Ła-156 - Ła-160 - Ła-168 – Ła-174 - Ła-176 - Ła-180 – Ła-190 - Ła-200

[edytuj] Źródła

• Ла-176 w serwisie Ugołok Nieba (ros.)