Suchoj T-4

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

T-4

Dane podstawowe
Państwo	ZSRR
Wytwórnia
Typ	Bombowiec strategiczny
Konstrukcja	tytanowa
Załoga	dwie osoby
Historia
Data oblotu	22 sierpnia 1972
Lata produkcji	nie produkowany seryjnie
Zachowane egzemplarze	MTL w Monino
Dane techniczne
Napęd	Cztery turboodrzutowe
Wymiary
Masa
Użyteczna	30 000 kg
Osiągi
Prędkość max.	2032 km/h
Pułap	18 200 m
Zasięg	3000 km
Dane operacyjne
Użytkownicy
przewidywane - ZSRR

T-4, znany też jako "samolot 100" (niepoprawnie Su-100) to radziecki naddźwiękowy bombowiec strategiczny, skonstruowany w biurze Suchoja.

[edytuj] Historia

Pod koniec lat 60. XX w. kilku radzieckim biurom konstrukcyjnym zlecono zadanie zbudowania bombowca strategicznego, rozwijającego prędkość naddźwiękową i posiadającego duży zasięg (w tym samym czasie w USA rozpoczęły się prace nad innym bombowcem strategicznym - B-1). Nowy samolot miał mieć duży zasięg, dużą prędkość przy ziemi i na znacznej wysokości, precyzyjny system nawigacyjno-bombowy, nowoczesne urządzenia zakłócające oraz odporną konstrukcję. Do prac przystąpiło m.in. biuro (OKB) pod kierunkiem Pawła Suchoja. Powstało ponad 30 projektów wstępnych. Pierwszy prototyp miał oryginalny układ i elegancką sylwetkę. Został zbudowany głównie z tytanu.

Samolot został oblatany 22 sierpnia 1972. Nigdy nie był produkowany seryjnie - został zbudowany tylko w dwóch prototypach, trzeci nie został ukończony. Pierwszy T-4 stoi od 1982 jako eksponat w Muzeum Techniki Lotniczej w Monino pod Moskwą.

[edytuj] Opis

Kadłub samolotu jest bardzo długi i wąski. Skrzydła mają obrys trójkątny (delta). Samolot nie posiada typowego usterzenia poziomego - ma układ pośredni, czyli niewielkie przednie stateczniki. Napęd składa się z czterech silników turboodrzutowych umieszczonych w gondolach podkadłubowych. Do gondoli jest chowane również podwozie. Kabina ma układ tandem, czyli jeden pilot siedzi za drugim. Podczas startu i lądowania nos samolotu jest opuszczany do dołu, odsłaniając przednie szyby kabiny w celu polepszenia widoczności (analogicznie jak w Tu-144), a w trakcie lotu unosi się do góry i zakrywa przednie oszklenie tak, że światło wpadało do kabiny tylko przez boczne szyby.

Układ sterowania jest całkowicie zautomatyzowany (fly-by-wire). Przejmuje on sterowanie samolotem po starcie, podczas wznoszenia oraz prowadzi samolot automatycznie podczas ataku. Po dokonaniu ataku samolot jest automatycznie wyprowadzany z kursu bojowego i prowadzony do bazy. Samolot ma podwozie trójpodporowe. Komora bombowa umieszczona jest między gondolami silnikowymi.

Zobacz galerię na Wikimedia Commons:
Suchoj T-4

[edytuj] Linki zewnętrzne

zdjęcie Su-100 i rysunek w trzech rzutach

Radzieckie i rosyjskie samoloty wojskowe z okresu po 1945 roku.

Samoloty myśliwskie
Jak-15 \| Jak-17 \| Jak-23 \| Jak-25 \| Jak-28 \| Ła-11 \| Ła-15 \| MiG-9 \| MiG-15 \| MiG-17 \| MiG-19 \| MiG-21 \| MiG-23 \| MiG-25 \| MiG-29 \| MiG-31 \| Su-9 \| Su-11 \| Su-15 \| Su-27 \| Su-30 \| Su-33 \| Tu-128
Samoloty bombowe
Ił-28 \| M-4 \| Su-24 \| Tu-4 \| Tu-12 \| Tu-14 \| Tu-16 \| Tu-22 \| Tu-22M \| Tu-95 \| Tu-160
Samoloty rozpoznawcze, patrolowe i walki radioelektronicznej
A-50 \| Be-6 \| Be-10 \| Be-12 \| Ił-20 \| Ił-38 \| Tu-126 \| Tu-142
Samoloty szturmowe	Samoloty szkolno-treningowe
Jak-38 \| MiG-27 \| Su-7 \| Su-17 /20/22 \| Su-25	Jak-11 \| Jak-18 \| Jak-52
Samoloty transportowe	Śmigłowce
An-2 \| An-8 \| An-12 \| An-22 \| An-26 \| An-124 \| Ił-14 \| Ił-76	Jak-24 \| Mi-1 \| Mi-2 \| Mi-4 \| Mi-6 \| Mi-8 \| Mi-14 \| Mi-24 \| Mi-26 \| Mi-28 \| Ka-25 \| Ka-27 \| Ka-31 \| Ka-50
Konstrukcje doświadczalne i prototypy
I-250 \| Ił-54 \| Ił-102 \| Jak-25 \| Jak-36 \| Jak-141 \| Ka-22 \| Ła-150 \| Ła-152 \| Ła-156 \| Ła-160 \| Ła-168 \| Ła-176 \| M-50 \| MiG 1-44 \| Su-9 \| Su-9 \| Su-47 \| Tu-80 \| T-4