Jak-24
Z Wikipedii
Jak-24 Як-24 |
|
Dane podstawowe | |
Państwo | ZSRR |
Wytwórnia | |
Typ | śmigłowiec transportowy |
Konstrukcja | dwuwirnikowy śmigłowiec o konstrukcji całkowicie metalowej, podwozie czteropodporowe - stałe |
Załoga | 3 |
Historia | |
Data oblotu | 3 lipca 1952 |
Lata produkcji | 1954 – 1961 |
Dane techniczne | |
Napęd | 2 silniki tłokowe gwiazdowe w układzie podwójnej gwiazdy ASz-82W |
Moc | 1700 KM (1250 kW) (każdy) |
Wymiary | |
Średnica wirnika | 21,00 m |
Długość kadłuba | 21,30 m |
Wysokość | 6,50 m |
Masa | |
Własna | 10 607 kg |
Startowa | 14 270 kg (normalna) 15 830 – 17 000 kg (maksymalna) |
Osiągi | |
Prędkość max. | 180 km/h |
Pułap | 5500 m |
Zasięg | 430 km |
Dane operacyjne | |
Uzbrojenie | |
1 karabin maszynowy kal. 12,7 mm (tylko w wersjach dla wojska) | |
Użytkownicy | |
ZSRR |
Jak-24 (w kodzie NATO oznaczony jako Horse) – radziecki śmigłowiec transportowy, opracowany w 1951 roku w biurze konstrukcyjnym Aleksandra Jakowlewa.
Spis treści |
[edytuj] Historia
Prace nad śmigłowcem Jak-24 rozpoczęły się w 1951 roku. W 1952 roku zbudowano pierwsze cztery egzemplarze prototypowe. W dniu 3 lipca 1952 roku miał miejsce pierwszy lot śmigłowca. W śmigłowcu wykorzystano niektóre elementy produkowanego już śmigłowca Mi-4, jak silniki i układ transmisji napędu. Skonstruowany był w nietypowym dla radzieckich śmigłowców, niestosowanym szerzej poza USA układzie dwuwirnikowym podłużnym (najlepiej znanym z CH-47 Chinook). Nowy śmigłowiec nie był jednak tak udaną konstrukcją, jak Mi-4, zwłaszcza jego napęd powodował problemy z wibracjami. Po częściowym wyeliminowaniu problemów, w 1954 roku rozpoczęto produkcję seryjną tego śmigłowca. Z racji wyglądu nazywany był w ZSRR "latającym wagonem" (Летающий вагон). W lipcu 1955 został po raz pierwszy zademonstrowany publicznie, a 17 grudnia 1955 ustanowił dwa światowe rekordy udźwigu, podnosząc 2000 kg ładunku na wysokość 5082 m i 4000 kg na wysokość 2902 m.
Pierwszym i podstawowym wariantem był wojskowy śmigłowiec transportowo-desantowy Jak-24, mogący zabrać do 30 żołnierzy z wyposażeniem, 18 rannych na noszach lub 3000 kg ładunku. Od 1958 produkowano ulepszony model Jak-24U, z całkowicie metalowymi wirnikami o większej średnicy (21 m) i całkowicie metalowym kadłubem. Mógł on przenosić 40 żołnierzy lub 3500 kg ładunku, w tym 2 samochody terenowe GAZ-69 lub działa przeciwpancerne. Cywilnym wariantem dla 30 pasażerów był Jak-24A, produkowany od 1960 w małej serii (według części źródeł, wariant ten nie był produkowany). Był także używany jako latający dźwig o udźwigu 5000 kg na zaczepie pod kadłubem. Dalszymi opracowanymi wariantami były 9-osobowa salonka Jak-24K o krótszym kadłubie i śmigłowiec dla 39 pasażerów Jak-24P, napędzany silnikami turbinowymi o większej mocy 2700 KM, lecz nie weszły one do produkcji.
Dokładna liczba zbudowanych śmigłowców Jak-24 nie jest ustalona, lecz z powodu problemów technicznych, była ona niewielka. Z chwilą ulepszenia konstrukcji, potrzeba ciężkiego śmigłowca transportowego została już zaspokojona przez udany Mi-6. Najczęściej podawana jest liczba około 100 wyprodukowanych Jak-24, niektóre publikacje podają ok. 40 (48).
[edytuj] Wersje
Opracowano następujące wersje śmigłowca Jak-24:
- Jak-24 – śmigłowiec desantowy, transportowy i sanitarny (ładunek do 4700 kg)
- Jak-24U – udoskonalona wersja śmigłowca Jak-24 – całkowicie metalowy kadłub i wirniki. Produkowany od 1958 roku.
- Jak-24A – śmigłowiec transportowy (ładunek do 5000 kg). Produkowany od 1960.
- Jak-4K – śmigłowiec pasażerski typu salonka (8 pasażerów) z 1961 roku, nie produkowany
- Jak-24P – śmigłowiec wyposażony w silniki turbinowe, nie produkowany
[edytuj] Zastosowanie
Śmigłowiec ten użytkowany był na niewielką skalę w Armii Radzieckiej jako śmigłowiec transportowy. Pod koniec lat sześćdziesiątych XX wieku zastąpiony został przez śmigłowiec Mi-6. Później używany w lotnictwie cywilnym jako tzw. latający dźwig .
[edytuj] Opis konstrukcji
Dwusilnikowy, dwuwirnikowy śmigłowiec o konstrukcji całkowicie metalowej, o podłużnym układzie wirników. Podwozie czteropodporowe, kołowe, stałe. Napęd: dwa silniki tłokowe gwiazdowe w układzie podwójnej gwiazdy ASz-82W o mocy 1700 KM (1250 kW) każdy, wirniki czterołopatowe. W wersji Jak-24P zaprojektowano silniki turbinowe.
UT-1 | UT-2 | Jak-1 | Jak-2 | Jak-3 | Jak-4 | Jak-5 | Jak-6 | Jak-7 | Jak-8 | Jak-9 | Jak-10 | Jak-11 | Jak-12 | Jak-13 | Jak-14 | Jak-15 | Jak-16 | Jak-17 | Jak-18 | Jak-19 | Jak-21 | Jak-23 | Jak-24 | Jak-25 (I) - Jak-25 | Jak-26 | Jak-27 | Jak-28 | Jak-30 (I) - Jak-30 | Jak-32 | Jak-36 | Jak-38 | Jak-40 | Jak-41 | Jak-42 | Jak-43 | Jak-44 | Jak-46 | Jak-50 (I) - Jak-50 | Jak-52 | Jak-54 | Jak-55 | Jak-56 | Jak-112 | Jak-130 | Jak-140 | Jak-141 |
Samoloty myśliwskie | |
Jak-15 | Jak-17 | Jak-23 | Jak-25 | Jak-28 | Ła-11 | Ła-15 | MiG-9 | MiG-15 | MiG-17 | MiG-19 | MiG-21 | MiG-23 | MiG-25 | MiG-29 | MiG-31 | Su-9 | Su-11 | Su-15 | Su-27 | Su-30 | Su-33 | Tu-128 |
|
Samoloty bombowe | |
Ił-28 | M-4 | Su-24 | Tu-4 | Tu-12 | Tu-14 | Tu-16 | Tu-22 | Tu-22M | Tu-95 | Tu-160 |
|
Samoloty rozpoznawcze, patrolowe i walki radioelektronicznej | |
A-50 | Be-6 | Be-10 | Be-12 | Ił-20 | Ił-38 | Tu-126 | Tu-142 |
|
Samoloty szturmowe | Samoloty szkolno-treningowe |
Jak-38 | MiG-27 | Su-7 | Su-17 /20/22 | Su-25 |
Jak-11 | Jak-18 | Jak-52 |
Samoloty transportowe | Śmigłowce |
An-2 | An-8 | An-12 | An-22 | An-26 | An-124 | Ił-14 | Ił-76 |
Jak-24 | Mi-1 | Mi-2 | Mi-4 | Mi-6 | Mi-8 | Mi-14 | Mi-24 | Mi-26 | Mi-28 | Ka-25 | Ka-27 | Ka-31 | Ka-50 |
Konstrukcje doświadczalne i prototypy | |
I-250 | Ił-54 | Ił-102 | Jak-25 | Jak-36 | Jak-141 | Ka-22 | Ła-150 | Ła-152 | Ła-156 | Ła-160 | Ła-168 | Ła-176 | M-50 | MiG 1-44 | Su-9 | Su-9 | Su-47 | Tu-80 | T-4 |