Antonio Negri

Z Wikipedii

Ten artykuł powiązany jest z serią Komunizm

Symbole sierp i młot czerwona gwiazda czerwony sztandar Szkoły w komunizmie marksizm · leninizm trockizm · maoizm eurokomunizm anarchokomunizm komunizm chrześcijański luksemburgizm Partie polityczne I Międzynarodówka II Międzynarodówka III Międzynarodówka IV Międzynarodówka KPCh · KPZR · NSPJ · PZPR · KPP Państwa uznawane za komunistyczne Związek Radziecki (1917-1991) Chińska Republika Ludowa Kuba · Wietnam Laos · Korea Północna Tematy powiązane socjalizm · walka klas Komuna Paryska centralne planowanie materializm historyczny manifest komunistyczny dyktatura proletariatu Nowa Lewica · skrajna lewica narodowy bolszewizm centralizm demokratyczny antykomunizm Znani komuniści Karol Marks • Fryderyk Engels Włodzimierz Lenin • Lew Trocki Róża Luksemburg • Karl Liebknecht György Lukács • Antonio Gramsci Anton Pannekoek • Feliks Dzierżyński Józef Stalin • Mao Zedong Josip Broz Tito • Ernesto Guevara Ho Chi Minh • Fidel Castro

Antonio Negri (ur. 1 sierpnia 1933 roku) - włoski etyk i marksistowski filozof polityczny. Najbardziej znany jako współautor (wraz z Michaelem Hardtem) książki pt. Imperium, nazywanej Manifestem Komunistycznym XXI wieku i jako twórca pozycji poświęconej Spinozie.

Urodzony w Padwie, został profesorem filozofii politycznej na uniwersytecie w rodzinnym mieście. W 1969 roku założył radykalnie lewicową organizację Potere Operaio (Robotnicza Siła) i był jednym z czołowych członków grupy marksistowskich autonomistów. We wczesnych latach 80. XX wieku został oskarżony o zaplanowanie w maju 1978 roku zabójstwa Aldo Moro, przywódcy Chrześcijańskiej Demokracji. Został jednak oczyszczony z wszelkich zarzutów, także powiązań z Czerwonymi Brygadami, których członkowie porwali Moro. Potem jednakże został skazany na długoletnie więzienie pod kontrowersyjnym zarzutem "antypaństwowych powiązań i działań". Negri udał się na emigrację do Francji, gdzie zajął się pracą naukową na Uniwersytecie w Vincennes i Collège international de philosophie, gdzie wykładał razem z Jacquesem Derridą, Michelem Foucaultem i Gillesem Deleuze. W 1997 roku dobrowolnie powrócił do Włoch i odsiedział resztę wyroku. Obecnie dzieli swój czas pomiędzy Rzym, Wenecję i Paryż. Najważniejszą pozycją bibiograficzną jest książka Empire (polskie wydanie Imperium).