Bronisław Geremek

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Ten artykuł wymaga uzupełnienia źródeł podanych informacji.
Aby uczynić go weryfikowalnym, należy podać odnośniki do materiałów opublikowanych w wiarygodnych źródłach.

Bronisław Geremek ur. 6 marca 1932 w Warszawie

Minister Spraw Zagranicznych
Okres urzędowania	od 31 października 1997 do 30 czerwca 2000
Partia polityczna	Unia Wolności
Poprzednik	Dariusz Rosati
Następca	Władysław Bartoszewski
Przewodniczący Unii Wolności
Partia polityczna	Unia Wolności
Okres urzędowania	od 2000 do 2001
Poprzednik	Leszek Balcerowicz
Następca	Władysław Frasyniuk

Bronisław Geremek (ur. 6 marca 1932 w Warszawie) – polski polityk początkowo związany z ROAD następnie Unią Demokratyczną oraz Unią Wolności, obecnie z Partią Demokratyczną - demokraci.pl, poseł Parlamentu Europejskiego; minister spraw zagranicznych w latach 1997-2000. Z wykształcenia historyk, mediewista, o znaczącym dorobku naukowym.

Spis treści

1 Wykształcenie
2 Działalność polityczna
- 2.1 Polska Rzeczpospolita Ludowa
- 2.2 Demokratyczne przemiany i III RP
3 Odznaczenia
4 Prywatnie
5 Twórczość
6 Tłumaczenia
7 Zobacz też
8 Linki zewnętrzne

[edytuj] Wykształcenie

W 1954 r. ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Warszawskiego, w latach 1956-1958 odbył studia podyplomowe w Ecole Pratique des Hautes Etudes w Paryżu. W 1960 r. uzyskał doktorat, a w 1972 r. habilitację w Polskiej Akademii Nauk. W 1989 r. został mianowany profesorem nadzwyczajnym.

Główną domeną działalności naukowej Bronisława Geremka stały się badania nad historią kultury i społeczeństwa wieków średnich. Na jego dorobek naukowy i akademicki składają się liczne artykuły, wykłady i odczyty, oraz 10 książek przetłumaczonych na 10 języków. Rozprawa doktorska Geremka z 1960 r. dotyczyła rynku pracy w średniowiecznym rzemiośle paryskim, natomiast praca habilitacyjna z 1972 r. grup marginesu społecznego w średniowiecznym Paryżu.

Prawie całe życie Bronisława Geremka jako naukowca było związane z Instytutem Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie, gdzie pracował w latach 1955-1985. W latach 1960-1965 był wykładowcą na Sorbonie w Paryżu i kierownikiem tamtejszego Centrum Kultury Polskiej. Międzynarodowe uznanie dla zasług prof. Geremka znalazło swój wyraz w uhonorowaniu go 11 doktoratami honoris causa, nadanymi mu m.in. przez uniwersytety w Bolonii, Utrechcie, Paryżu (Sorbona), Nowym Jorku (Columbia) oraz Uniwersytet Jagielloński. W 1992 roku został mianowany profesorem wizytującym w College de France. Jest członkiem Academia Europea, Pen Clubu, Societe Europeenne de Culture, oraz licznych towarzystw i stowarzyszeń.

[edytuj] Działalność polityczna

[edytuj] Polska Rzeczpospolita Ludowa

Jako działacz polityczny Bronisław Geremek był jednym z architektów zmian politycznych w Polsce i w Europie Środkowej. Położył olbrzymie zasługi dla pokojowego wcielenia w życie przemian demokratycznych i zasad społeczeństwa obywatelskiego.

W latach 1950-1968 był członkiem PZPR, z której wystąpił na znak protestu przeciwko inwazji wojsk Układu Warszawskiego na Czechosłowację.

W latach siedemdziesiątych Geremek zaliczany był już do czołowych postaci polskiej opozycji demokratycznej. W latach 1978-1981 był współzałożycielem i wykładowcą Towarzystwa Kursów Naukowych. W sierpniu 1980 r. związał się z ruchem społecznego protestu robotników Gdańska i został jednym z ekspertów i doradców rodzącego się NSZZ Solidarność. W 1981 roku, na Pierwszym Krajowym Zjeździe "Solidarności" przewodniczył Komisji Programowej. Internowany po wprowadzeniu stanu wojennego, zwolniony w grudniu 1982 r., został doradcą zdelegalizowanej wówczas "Solidarności", blisko współpracował z Lechem Wałęsą. Był aresztowany w 1983 r. przez ówczesne władze.

[edytuj] Demokratyczne przemiany i III RP

W latach 1987-1989 przewodniczył Komisji Reform Politycznych Komitetu Obywatelskiego, która przygotowała koncepcje pokojowych przemian demokratycznych w Polsce.

Bronisław Geremek odegrał dużą rolę w czasie obrad tzw. Okrągłego Stołu z władzami PRL w 1989 r., które doprowadziły do wyborów parlamentarnych w Polsce i powstania sejmu kontraktowego. Będąc od 1989 r. posłem na Sejm RP, prof. Geremek przewodniczył m.in. Sejmowej Komisji Spraw Zagranicznych (1989-1997), Komisji Konstytucyjnej (1989-1991). Należał do założycieli Unii Demokratycznej (potem Unii Wolności) i był przewodniczącym klubu parlamentarnego tej partii 1990-1997. Po wyborach parlamentarnych w 1991 r. prezydent Lech Wałęsa powierzył mu sformowanie nowego rządu; po niepowodzeniu tej misji premierem został Jan Olszewski.

Bronisław Geremek był przewodniczącym Rady Politycznej Unii Wolności. Po utworzeniu koalicji AWS-UW 31 października 1997 r. objął urząd Ministra Spraw Zagranicznych RP. Funkcję tę pełnił do czerwca 2000 r. Od lipca 2000 r. prof. Bronisław Geremek był przewodniczącym Sejmowej Komisji Prawa Europejskiego.

W wyborach do Parlamentu Europejskiego 13 czerwca 2004 r. został wybrany z komitetu Unii Wolności, zdobywając w okręgu warszawskim i wśród Polonii największą liczbę głosów. W Parlamencie Europejskim jest członkiem Porozumienia Liberałów i Demokratów na rzecz Europy - ALDE.

Jest jedną z osób, będących inicjatorami protestu przeciwko budowie w Warszawie pomnika ofiar rzezi wołyńskiej dokonanej na polskiej ludności cywilnej przez ukraińskich nacjonalistów z UPA.

[edytuj] Odznaczenia

Bronisław Geremek został nagrodzony wieloma odznaczeniami i wyróżnieniami. Posiada między innymi Wielki Krzyż z Gwiazdą Orderu Zasługi RFN, oraz Pour le Mérite. Jest też oficerem Legii Honorowej Republiki Francuskiej. 11 listopada 2002 roku uhonorowany został przez prezydenta RP, Aleksandra Kwaśniewskiego, najwyższym odznaczeniem państwowym - Orderem Orła Białego.

W 1999 roku otrzymał tytuł Człowiek Roku tygodnika Wprost.

[edytuj] Prywatnie

Pochodzi z rodziny żydowskiej (jest synem łódzkiego rabina Lewartowa). W czasie okupacji hitlerowskiej przeżył getto warszawskie. Jego rodzice zginęli w czasie wojny, a on został przygarnięty i dorastał w polskiej rodzinie państwa Geremków^{[potrzebne źródło]}.

Bronisław Geremek jest wdowcem, ma dwóch synów. Zna cztery języki obce: francuski, angielski, włoski i niemiecki.

[edytuj] Twórczość

Litość i szubienica: dzieje nędzy i miłosierdzia (Czytelnik 1989, ISBN 83-07-01490-5)
Świat "opery żebraczej": obraz włóczęgów i nędzarzy w literaturach europejskich XV-XVII wieku (Państwowy Instytut Wydawniczy 1989, ISBN 83-06-00428-0)
Rok 1989 - Bronisław Geremek opowiada, Jacek Żakowski pyta (red.: Maria Braunstein; Plejada, Dom Słowa Polskiego 1990)
Ludzie marginesu w średniowiecznym Paryżu: XIV-XV wiek (1972, wyd. 2 uzupełnione: Poznańskie Towarzystwo Przyjaciół Nauk 2003, ISBN 83-70-63340-4)
Wspólne pasje (wespół z Georgesem Duby; rozmowę przeprowadził Philippe Sainteny ; przeł. Elżbieta Teresa Sadowska; PWN 1995, ISBN 83-01-11855-5)
Szansa i zagrożenie. Polityka i dyplomacja w rodzinnej Europie (Studio EMKA 2004, ISBN 83-88607-38-3)

[edytuj] Tłumaczenia

Fernand Braudel, Historia i trwanie (seria: "Nowy Sympozjon"; przedmową opatrzyli Bronisław Geremek i Witold Kula; Czytelnik 1971, 1999, ISBN 83-07-02712-8)