Αλέξανδρος Κουμουνδούρος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος (1815 - 1883) ήταν πολιτικός, βουλευτής Μεσσηνίας από το 1850. Από το 1865 έως τον θάνατο του, ορκίστηκε 10 φορές πρωθυπουργός της Ελλάδας.

Πίνακας περιεχομένων 1 Βιογραφία 2 Πολιτική Σταδιοδρομία 3 Η πολιτική που ακολούθησε 4 Παραπομπές και σημειώσεις

[Επεξεργασία] Βιογραφία

Γεννήθηκε στην Σελίτσα της επαρχίας Αβίας-Οιτύλου και καταγόταν από ιστορική οικογένεια της Μάνης^[1]. Ήταν γιός του αγωνιστή Σπύρου Κομουνδούρου. Φοίτησε στο γυμνάσιο Ναυπλίου. Σπούδασε νομικά και άσκησε τη δικηγορία για ένα μικρό διάστημα στην Καλαμάτα. Μάλιστα εκεί έγινε αντιεισαγγελέας πρωτοδικών. Το 1841 έσπευσε να πολεμήσει στην επαναστατημένη Κρήτη^[2]. Πέθανε στην Αθήνα σε ηλικία 68 ετών και είχε αποκτήσει 3 παιδιά^[3]. Διέθετε μεγάλες εκτάσεις στην Αττική και συγκεκριμένα στη λίμνη Κουμουνδούρου αλλα και μια έπαυλη στην Τριζοίνα^[4]. Το 1884 ο Δήμος Αθηναίων τον τίμησε δίνοντας το όνομα του σε πλατεία της πρωτεύουσας.

[Επεξεργασία] Πολιτική Σταδιοδρομία

Από το 1850 έως το θάνατο του εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής Μεσσηνίας. Είχε διατελέσει υπουργός Οικονομικών (1856,1863) στην κυβέρνηση Βούλγαρη, Δικαιοσύνης (1862), Παιδείας και Εκκλησιαστικώς (1864) και Εσωτερικών (1864-65,1877) ενω χρημάτισε και δύο φορές πρόεδρος της Βουλής (1855). Το 1865 ίδρυσε το Κουμουνδουρικό κόμμα και τον ίδιο χρόνο έγινε πρωθυπουργός. Από το 1865 έως τον θάνατο του, ορκίστηκε 10 φορές πρωθυπουργός. Το 1864 έγινε απόπειρα δολοφονίας του στην οδό Σταδίου στην είσοδο της Συνέλευσης.

[Επεξεργασία] Η πολιτική που ακολούθησε

Ως υπουργός και πρωθυπουργός κατάφερε να εξασφαλίσει στο ακέραιο τα συμφέροντα της Ελλάδας, χάρη στη μετριοπάθεια του, την ευθύτητα του, την ψυχραιμία του και την εξαιρετική του τόλμη. Το 1866 είχε τεθεί το Κρητικό ζήτημα, το οποίο όμως κατάφερε να το ξεπεράσει με επιτυχία αφού δεν υποτάχθηκε στις απαιτήσεις των Μεγάλων Δυνάμεων που ήθελαν η Ελλάδα να παρασυρθεί σε πόλεμο με την Τουρκία, γιατί πίστευε οτι μια φιλοπόλεμη πολιτική δεν θα ωφελούσε σε τίποτα την Ελλάδα, από την στιγμή που δεν είχε προετοιμαστεί κατάλληλα για πόλεμο. Επίσης όσον αφορά την εξωτερική πολιτική, επιτυχία της διακυβέρνησής του θεωρείται η ειρηνική προσάρτηση της Θεσσαλίας και της νοτίου Ηπείρου (Άρτα) αφού πρώτα δεν δίστασε να απειλήσει την Τουρκία με επίθεση 40.000 Ελλήνων στρατιωτών στην Θεσσαλία.

Στο εσωτερικό της χώρας, ο Αλέξανδρος Κουμουνδούρος φρόντισε για την διευθέτηση πολλών εσωτερικών προβλημάτων. Φρόντισε με νόμους τη ρύθμιση της φορολογίας ενώ με τα κατάλληλα μέτρα κατάφερε να περιορίσει την ληστεία^[5] σε στεριά και θάλασσα. Τέλος σημαντικός ήταν και ο νόμος «περί ευθύνης υπουργών», με τον οποίο αμέσως παραπέμφθηκαν σε ειδικό δικαστήριο όλοι οι συνεργάτες του υπουργείου του Δημητρίου Βούλγαρη (1877) με την κατηγορία της πλαστογραφίας και της αντιποίησης αρχής. Επίσης σημαντικά μέτρα ήταν η ανακατανομή 2.650.000 στρεμμάτων γης καθώς και η αμνηστία^[6] που έδωσε σε 100 ληστές με σκοπό να πολεμήσουν στην Κρήτη.

[Επεξεργασία] Παραπομπές και σημειώσεις

1. ↑ Παιδί σχεδόν είχε κινδυνέψει να αιχμαλωτιστεί από τους Τουρκοαιγυπτίους του Ιμπραήμ
2. ↑ Ήταν αρχηγός σώματος, αποτελούμενο απο άλλους νέους φοιτητές και επιστήμονες. Μάλιστα στην μάχη του Αποκορώνου κινδύνευσε να αιχμαλωτιστεί απο τους Τούρκους.
3. ↑ 1) Κωνσταντίνος: υποστράτηγος και βουλευτής Μεσσηνίας, 2) Σπύρος: βουλευτής Οιτύλου και υπουργός Ναυτιλίας και 3) Όλγα: Είχε παντρευτεί τον Εμπειρίκο.
4. ↑ Φιλοξενήθηκαν οι βασιλείς Γεώργιος Α' και Ολγα και άλλοι. Η έπαυλη βρίσκεται σε ένα τεράστιο κτήμα που φτάνει ως τον Αγιο Παντελεήμονα και τη Μονή Αγίου Δημητρίου, σήμερα δε βρίσκεται στην κατοχή του Γιώργου Στ. Κλάδου. Στις δόξες της, η έπαυλη είχε πιάνα κι άλλα αριστοκρατικά αντικείμενα.
5. ↑ Ήταν η εποχή που είχε συμβεί η σφαγή στο Δήλεσι καθώς και η απαγωγή του Πρωθυπουργού Σωτ. Σωτηρόπουλου από τον Λήσταρχο Λαφαζάνη στα Φιλιατρά Μεσσηνίας.
6. ↑ Υπουργός στρατιωτικών εκείνη την εποχή ήταν ο Δημήτριος Μπότσαρης.