Ανδρέας Μεταξάς
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ανδρέας Μεταξάς (1790-1860). Κεφαλλονίτης αγωνιστής του 1821, διπλωμάτης και πολιτικός.
Πίνακας περιεχομένων |
[Επεξεργασία] Επανάσταση του 1821
Μυήθηκε στην Φιλική Εταιρεία και όταν κηρύχθηκε η επανάσταση έσπευσε στην Πελοπόννησο και συγκρότησε, μαζί με τον αδερφό του Αναστάσιο, στρατιωτικό σώμα 300 ανδρών απο την Κεφαλονιά. Μαζί με άλλους οπλαρχηγούς (Βιλαέτη,Σισίνη και Πλαπούτα)εκστράτευσαν εναντίον του Λάλα, όπου και τραυματίστηκε. Κατά τη διάρκεια του αγώνα εκλέχτηκε μέλος της Πελοποννησιακής Γερουσίας και αντιπρόσωπος στην Εθνοσυνέλευση του Άργους ενώ χρημάτισε και υπουργός Αστυνομίας. Μαζί με τον Γεώργιο Μαυρομιχάλη και τον Παλαιών Πατρών Γερμανό στάλθηκε απο την Κυβέρνηση στην Βερόνα για αναζήτηση οικονομικών πόρων αλλα και για να εμποδίσουν τις Μεγάλες Δυνάμεις να επέμβουν εναντίον της Ελλάδος, το οποίο και επέτυχε με την βοήθεια του γνώριμου του Ιωάννη Καποδίστρια[1].
[Επεξεργασία] Πολιτική σταδιοδρομία
[Επεξεργασία] Στην περίοδο του Καποδίστρια
Ο Ανδρέας Μεταξάς πρωτοστάτησε στην εκλογή του Ιωάννη Καποδίστρια και παρέμεινε μέχρι τέλους πιστός του σύμμαχος. Με την σειρά του ο Καποδίστριας τον τίμησε με σοβαρά αξιώματα. Με πρωτοβουλία του, έγινε μέλος στο "Πανελλήνιον" και διορίστηκε προϊστάμενος του "Φροντιστηρίου των στρατιωτικών". Από τη θέση αυτή ο Μεταξάς βοήθησε, κυρίως, στην οργάνωση του στρατού αλλα και στην απεξάρτηση του απο τα πολιτικά μίση. Μετά το θάνατο του Καποδίστρια αντιτάχθηκε στην εκλογή του Αυγουστίνου Καποδίστρια, αλλά παρ'όλα αυτά κρατήθηκε μακριά απο τις διασπαστικές τάσεις του Κωλέττη.
[Επεξεργασία] Στην περίοδο των Βαυαρών
Στα χρόνια των Βαυαρών ο Μεταξάς παραγκωνίστηκε συστηματικά. Στην αρχή διορίστηκε νομάρχης Λακωνίας αλλα σύντομα συκοφαντίθηκε και συνελήφθη.Εξορίστηκε στην Σύρο απ'όπου δραπέτευσε και κατέφυγε στην Μασσαλία. Το 1835 ανακλήθηκε αφού κρίθηκε ακίνδυνος[2] απο την Αντιβασιλεία αλλα σύντομα ξαναστάλθηκε στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Μαδρίτη και στην Λισσαβόνα, αυτή την φορά ως πρέσβης της Ελλάδος[3]. Το 1839 επέστρεψε στην Ελλάδα και διορίστηκε σύμβουλος της Επικρατείας ενώ το 1841 χρημάτισε υπουργός Στρατιωτικών στην κυβέρνηση του Αλέξανδρου Μαυροκορδάτου. Μετά τον θάνατο του Κολοκοτρώνη έγινε αρχηγός του Ρωσσικού Κόμματος.
Το 1843 πρωτοστάτησε στην "Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου" μαζί με τον Μακρυγιάννη και τον Καλλέργη.Αμέσως μετά την επανάσταση σχημάτισε την πρώτη συνταγματική κυβέρνηση[4] με σκοπό την προετοιμασία της ψήφισης του συντάγματος. Στη συνέχεια χρημάτισε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση Κωλέττη αλλα παραιτήθηκε ύστερα απο την προσπάθεια του τελευταίου να ανατρέψει το σύνταγμα. Το 1850 εκλέχτηκε γερουσιαστής και βουλευτής και αργότερα διορίστηκε πρέσβης της Ελλάδος στην Κωνσταντινούπολη. Παραιτήθηκε απο την θέση του και έσπευσε να οργανώσει ένοπλα τμήματα, προκειμένου να συμμετάσχουν στην εξέγερση της Θεσσαλίας και της Ηπείρου. Λίγο πριν τον θάνατο του, ο Όθωνας του ανέθεσε τον σχηματισμό κυβέρνησης αλλα αρνήθηκε επειδή διαφώνησε με τον βασιλιά.
[Επεξεργασία] Παραπομπές και σημειώσεις
- ↑ Εκείνη την εποχή(1823) ο Ιωάννης Καποδίστριας ήταν υπουργός εξωτερικών του Τσάρου Αλεξάνδρου
- ↑ Είχε προηγηθεί η δική του Κολοκοτρώνη και του Πλαπούτα
- ↑ Ήταν η πρώτη Ελληνική(επίσημα) παρουσία στην Ιβηρική Χερσόνησο.Διέμεινε 4 χρόνια(1835-1839)
- ↑ Ήταν ο πρώτος που πήρε τον τίτλο του πρωθυπουργού
