Παναγιώτης Πιπινέλης
Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Ο Παναγιώτης Πιπινέλης υπήρξε Έλληνας πολιτικός και διπλωμάτης.
Γεννήθηκε το 1899 στον Πειραιά και σπούδασε Νομικές και Πολιτικές επιστήμες στα Πανεπιστήμια της Ζυρίχης και του Φράϊμπουργκ. Το 1922 εισήλθε στο Διπλωματικό Σώμα και υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις και πόλεις του εξωτερικού ανερχόμενος συνεχώς την ιεραρχία. Διετέλεσε διπλωματικός σύμβουλος της κυβέρνησης Π. Τσαλδάρη (1933-1935) και ακολούθησε την κυβέρνηση Τσουδερού στην Αίγυπτο. Ακολούθως υπηρέτησε σε διάφορες θέσεις στο Λονδίνο και χρημάτισε αρχηγός του πολιτικού οίκου του Γεωργίου Β'. Από το 1947 έως το 1950 διετέλεσε μόνιμος υφυπουργός Εξωτερικών. Υπηρεσιακός υπουργός Εξωτερικών στην κυβέρνηση Θεοτόκη το 1950. Το 1953 παραιτήθηκε από το Διπλωματικό Σώμα, όντας μόνιμος αντιπρόσωπος της χώρας στο ΝΑΤΟ. Το 1958 πολιτεύτηκε για πρώτη φορά στην Αθήνα χωρίς επιτυχία. Διορίστηκε υπουργός Εμπορίου στην κυβέρνηση Καραμανλή (1961-1963) και μετά την παραίτηση του Καραμανλή, λόγω διαφωνίας του με το Παλάτι, σχημάτισε ο ίδιος πολιτικο-υπηρεσιακή κυβέρνηση (17 Ιουνίου έως 28 Σεπτεμβρίου 1963), οπότε παρέδωσε στην υπηρεσιακή κυβέρνηση του Στ. Μαυρομιχάλη. Στις εκλογές του 1963 και του 1964, εξελέγη βουλευτής Αθηνών της ΕΡΕ. Στις 20 Νοεμβρίου 1967 διορίστηκε από την Χούντα υπουργός των Εξωτερικών (κυβέρνηση Κόλλια), θέση που κράτησε και στην κυβέρνηση του ίδιου του Γ. Παπαδόπουλου έως το 1970 που πέθανε.
