Riksmål
Z Wikipedii
Riksmål został opracowany przez językoznawcę Knuda Knudsena, który w połowie XIX wieku zajął się "norwegizacją" wspólnego języka duńsko-norweskiego (który de facto był językiem duńskim - Norwegia od 1397 aż do początku XIX wieku była w unii z Danią).
Knudsen wprowadzał stopniowo do języka coraz więcej prowincjonalizmów, a także "norwegizował" wymowę i pisownię duńskich słów. Na podstawie Zarządzenia o równouprawnieniu riksmål został w roku 1885 uznany wraz z landsmålem za język urzędowy Norwegii. W 1929 roku zmieniono jego nazwę na bokmål i dopuszczono możliwości zmian. Konserwatywna odmiana riksmål (odporna na zmiany językowe) jest w użyciu do dziś. Łącznie bokmålu i riksmålu jako formy pisanej używa obecnie 85-90% Norwegów, z czego zdecydowana większość posługuje się bokmålem. Użytkownicy riksmålu są niewielką i bardzo konserwatywną grupą.
| Język norweski |  |
|---|---|
| Landsmål | Høgnorsk | Nynorsk | Samnorsk | Bokmål | Riksmål | Dansk-Norsk | Russenorsk | |
| Språkrådet | Noregs Mållag | Riksmålsforbundet | dialekty języka norweskiego | |
| Æ | Ø | Å | |
pragermański † z pranordyckim†
wschodniogermańskie:
burgundzki † • gocki † • lombardzki † • wandalski †
zachodniogermańskie:
afrikaans • alzacki • angielski • denglisch • dolnoniemiecki • dolnosaksoński • flamandzki • fryzyjski • holenderski • dialekt holenderski • jidysz • limburgijski • lotaryński • luksemburski • niderlandzki • niemiecki • niemiecki w Austrii • oorlans • pensylwański • plautdietsch • schwyzertüütsch • scots • staroangielski † • starosaksoński † • staro-wysoko-niemiecki † • średnioangielski † • średnio-wysoko-niemiecki † • twents • wczesny nowoangielski † • wschodniodolnoniemiecki • wilamowski (wymysöryś) • wysokoniemiecki • Zuid-Gelders
skandynawskie:
bokmål • duński • farerski • islandzki • jämtlandzki • szwedzki • szwedzki Rinkeby • norn † • norweski • nynorsk • riksmål • starogotlandzki † • staronordyjski †
To jest tylko zalążek artykułu związanego z Norwegią i językami. Jeśli możesz, rozbuduj go.
