Gerd von Rundstedt

Z Wikipedii

Karl Rudolf Gerd von Rundstedt (ur. 12 grudnia 1875 w Aschersleben w Saksonii-Anhalt (Prusy), zm. 24 lutego 1953 w Hanowerze) – niemiecki wojskowy, feldmarszałek.

Do armii niemieckiej wstąpił w roku 1893, a w roku 1902 dostał się do elitarnej Akademii Wojskowej. Brał udział jako oficer w I wojnie światowej w sztabie generalnym na froncie wschodnim (w Turcji) i zachodnim (we Francji). Wojnę zakończył jako major i dowódca sztabu w dywizji. W okresie międzywojennym jego znaczenie i pozycja w Reichsweherze rosły. W roku 1927 otrzymał stopień generała majora, w marcu 1929 generała porucznika, natomiast w roku 1932 roku został mianowany dowódcą 3 Dywizji Piechoty. W październiku 1938 roku uczestniczy w zajmowaniu przez Niemców Sudetów. W listopadzie 1938 roku odszedł w stan spoczynku, ale w sierpniu 1939 roku powrócił do służby. W czasie kampanii wrześniowej dowodził Grupą Armii "Południe".

W kampanii francuskiej Rundstedt był dowódcą Grupy Armii "A", która która w maju 1940 roku odegrała istotną rolę w przełamaniu linii alianckiej obrony. 19 lipca 1940 został awansowany do stopnia feldmarszałka. W tym okresie był zaangażowany w planowanie Operacji "Lew morski", mając dowodzić wojskami lądowymi. Gdy zrezygnowano z jej realizacji, przejął dowodzenie całością wojsk okupacyjnych i zarządzał budową umocnień nadmorskich w Holandii, Belgii i Francji.

Po wybuchu wojny ze ZSRR w 1941 roku dowodził Grupą Armii "Południe" w sile 52 dywizji piechoty i 5 dywizji pancernych. Początkowo jego armia wolno posuwała się do przodu, później z większym sukcesami – zdobył Kijów i ruszył na Charków i Rostów nad Donem.

Von Rundstedt był przeciwny kontynuowaniu ofensywy w zimie, ale jego poglądy nie zostały wzięte pod uwagę. W listopadzie przeszedł zawał serca, ale nie wyraził zgody na leczenie w szpitalu chcąc dalej dowodzić uderzeniem na Rostów, do którego wojska niemieckie dotarły 21 listopada. Kontruderzenie rosyjskie odrzuciło armię Rundstedta do tyłu. Wbrew rozkazom Hitlera wycofał swoje wojska co wprawiło Führera we wściekłość. Odwołał Rundstedta i zastąpił go generałem Waltherem von Reichenau.

W marcu 1942 roku Rundstedt został wyznaczony do organizowanie obrony w zachodniej Europie (obszaru operacyjnego "Zachód"). Konflikt dowódczy z Erwinem Rommlem spowodował, że bezpośrednie dowodzenie wojskami pancernymi we Francji przejął Hitler. W czerwcu 1944, von Rundstedt nalegał by zawrzeć porozumienie pokojowe z aliantami, Hitler usunął go i na jego miejsce mianował gen. Gunthera von Kluge. 2 lipca 1944 roku ponownie przeszedł w stan spoczynku. Po zamachu na Hitlera 20 lipca 1944 przewodniczył sądowi honorowemu badającemu sprawy oficerów podejrzanych o współudział w spisku. 9 września 1944 roku powrócił na stanowisko głównodowodzącego obszaru "Zachód" i dowodził niemieckim kontruderzeniem w Ardenach (16 grudnia 1944 - Operacja "Herbstnebel" – "Jesienna mgła"). Jednak obarczony winą za niepowodzenia został ponownie, i ostatecznie zdymisjonowany w marcu 1945 roku. 1 maja 1945 roku został pojmany przez amerykańską 36 Dywizję Piechoty. Podczas przesłuchania doznał drugiego zawału. Chociaż był oskarżony o zbrodnie wojenne w Polsce, ZSRR i na Zachodzie, ze względu na zły stan zdrowia przed sądem nie stanął i w maju 1949 roku wyszedł na wolność. Mieszkał aż do śmierci w 1953 roku w Hanowerze.

Był odznaczony m.in. Krzyżem Rycerskim z Liśćmi Dębu i Mieczami.