Ryszard Kaczorowski

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Prezydent Rzeczypospolitej Polskiej
Ryszard Kaczorowski

ur. 26 listopada 1919 w Białymstoku
Poprzednik	Kazimierz Sabbat
Okres urzędowania	od 19 lipca 1989 do 22 grudnia 1990 (Prezydent RP na uchodźstwie; równolegle w kraju Wojciech Jaruzelski)
Następca	Lech Wałęsa (W kraju)
Pierwsza Dama	Karolina Kaczorowska

Ryszard Kaczorowski (ur. 26 listopada 1919 r. w Białymstoku) był ostatnim Prezydentem RP na Uchodźstwie od śmierci swego poprzednika Kazimierza Sabbata, zmarłego nagle 19 lipca 1989 w Londynie, do 22 grudnia 1990, gdy przekazał insygnia władzy prezydenckiej Lechowi Wałęsie w dniu jego zaprzysiężenia na Prezydenta III RP. Równolegle z Ryszardem Kaczorowskim funkcję Prezydenta RP (w kraju) pełnił generał armii Wojciech Jaruzelski.

[edytuj] Przed II wojną światową

Pochodzi z rodziny szlacheckiej pieczętującej się herbem Jelita. Przed wojną instruktor harcerski w Białymstoku. Po zajęciu miasta przez Armię Czerwoną tworzył Szare Szeregi, gdzie pełnił funkcję komendanta okręgu białostockiego. Aresztowany w 1940 przez NKWD, skazany na karę śmierci, zamienioną na dziesięć lat łagrów. Wywieziony na Kołymę, odzyskał wolność po podpisaniu układu Sikorski-Majski. Wstąpił do Armii Polskiej w ZSRR formowanej przez generała Andersa. Przeszedł szlak bojowy II Korpusu, walcząc m.in. pod Monte Cassino.

[edytuj] Na emigracji

Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii, gdzie ukończył Szkołę Handlu Zagranicznego.

Ryszard Kaczorowski aktywnie działał w ZHP na emigracji. Był naczelnikiem Harcerzy w latach 1955-1967, a następnie przewodniczącym Związku Harcerstwa Polskiego na uchodźstwie w latach 1967-1988. Pełnił też funkcję komendanta reprezentacji polskiej na Międzynarodowym Jubileuszowym Jamboree 1957, oraz komendanta Światowego Zlotu Harcerstwa na Monte Cassino w 1969 i w Belgii w 1982.

Działał na forum Rady Narodowej (parlament emigracyjny). W 1986 w rządzie na emigracji został ministrem do spraw krajowych, w 1989, po nagłej śmierci Kazimierza Sabbata, objął stanowisko prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej na uchodźstwie.

Prezydent Kaczorowski powierzył dalsze pełnienie urzędu premiera polskiego rządu emigracyjnego Edwardowi Szczepanikowi, sprawującemu tę funkcję od 1986 r. Kaczorowski zanim został prezydentem, w rządzie Szczepanika zasiadał jako minister do spraw krajowych, a w styczniu 1988 r. prezydent Sabbat zgodnie z artykułami 13 i 24 Konstytucji RP z 23 kwietnia 1935 r. wyznaczył go na "następcę prezydenta na wypadek opróżnienia się urzędu przed zawarciem pokoju".

W 1990 roku, w asyście Wincentego Broniwój-Orlińskiego, przekazał insygnia prezydenckie II Rzeczypospolitej, wśród nich insygnia Orderu Orła Białego Lechowi Wałęsie.

[edytuj] Były prezydent

Ryszardowi Kaczorowskiemu, zgodnie z uchwalonym w roku 1996 prawem o byłych prezydentach RP, przysługuje dożywotnio pensja, pieniądze na prowadzenie biura (mieści się w dawnej siedzibie Rządu na Uchodźstwie w Londynie) oraz ochrona osobista BORu na terenie Polski. Ryszard Kaczorowski często jest obecny w kraju, gdzie uczestniczy i patronuje wielu wydarzeniom.