Saint-Pierre i Miquelon
Z Wikipedii
Saint-Pierre i Miquelon (Saint-Pierre et Miquelon) – francuska zbiorowość zamorska, obejmująca archipelag o tej samej nazwie, położony na Oceanie Atlantyckim, w Ameryce Północnej, u południowych wybrzeży Nowej Fundlandii.
|
|||||
| Motto: A mare labor | |||||
| Współrzędne geograficzne | 46°50′N 56°20′W | ||||
| Język urzędowy | francuski | ||||
| Stolica | Saint-Pierre | ||||
| Status polityczny | zbiorowość terytorialna Francji | ||||
| Szef państwa | prezydent Jacques Chirac, w jego imieniu prefekt Yves Fauqueur |
||||
| Szef rządu | prezydent Rady Terytorialnej Stéphane Artano | ||||
| Powierzchnia - całkowita - wód śródląd. |
242 km² - |
||||
| Liczba ludności - ogółem (2005) - gęstość zalud. |
7.012 29/km² |
||||
| Waluta | euro | ||||
| Strefa czasowa | UTC -3 - zima UTC-2 - lato |
||||
| Hymn państwowy | La Marseillaise | ||||
| Domena internetowa | .pm | ||||
| Kod samochodowy | ? | ||||
| Kod telefoniczny | +508 | ||||
|
|
|||||
Spis treści |
[edytuj] Geografia
Powierzchnia wysp wynosi 242 km², w tym wyspy Saint-Pierre - 26 km², a wyspa Miquelon - 216 km². Zamieszkuje je ok. 7,0 tys. osób (2005), z tego większość w stolicy departamentu Saint-Pierre - 5,5 tys. (1990).
Głównym elementem krajobrazu wysp są rozległe torfowiska. Na stromych i wysokich brzegach gniazdują liczne ptaki morskie.
[edytuj] Historia
Wyspy, odkryte w 1535 przez Jacquesa Cartiera, zostały zasiedlone w XVII w. przez rybaków z zachodniej Francji, głównie Bretończyków i Basków. Od tej pory są one posiadłością francuską, choć pretensje do nich zgłaszali również Brytyjczycy (w latach 1713, 1778, 1793 i 1803 okupowali wyspy). W 1814 zostały oficjalnie uznane za kolonię francuską. W latach 1946-76 posiadały status terytorium zamorskiego. W 1976 uznano je za departament zamorski, a dziesięć lat później przyznano im status "zbiorowości terytorialnej".
[edytuj] Gospodarka
Większość z mieszkańców znajduje zatrudnienie w rybołówstwie przy połowach dorsza, przemyśle rybnym, hodowli zwierząt futerkowych (srebrnych lisów i norek) i turystyce (kilkanaście tysięcy turystów rocznie).
[edytuj] Linki zewnętrzne
Departamenty zamorskie
Gwadelupa (971) • Martynika (972) • Gujana Francuska (973) • Reunion (974)
Zbiorowości zamorskie
Saint-Pierre i Miquelon (975) • Majotta (985) • Wallis i Futuna (986) • Polinezja Francuska (987) • Saint-Barthélemy • Saint-Martin
Nowa Kaledonia
Nowa Kaledonia (988)
Terytoria bez stałej ludności
Francuskie Terytoria Południowe i Antarktyczne (984) • Wyspa Clipperton
Zobacz też Podział administracyjny Francji
Antigua i Barbuda • Bahamy • Barbados • Belize • Dominika • Dominikana • Grenada • Gwatemala • Haiti • Honduras • Jamajka • Kanada • Kostaryka • Kuba • Meksyk • Nikaragua • Panama • Saint Kitts i Nevis • Saint Lucia • Saint Vincent i Grenadyny • Salwador • Stany Zjednoczone • Trynidad i Tobago
Terytoria autonomiczne i zależne: Anguilla • Antyle Holenderskie[1] • Aruba • Bermudy • Brytyjskie Wyspy Dziewicze • Grenlandia • Gwadelupa • Kajmany • Martynika • Montserrat • Navassa • Portoryko • Saint-Barthélemy • Saint-Martin • Saint-Pierre i Miquelon • Turks i Caicos • Wyspy Dziewicze Stanów Zjednoczonych
- ↑ 15 grudnia 2008 Antyle Holenderskie przestaną istnieć, a w ich miejsce utworzonych zostanie 5 osobnych terytoriów zależnych Holandii: Bonaire, Curaçao, Saba, Sint Eustatius i Sint Maarten
