Grote volksverhuizing
Van Wikipedia
De Middeleeuwse volksverhuizingen zijn het binnendringen van verschillende Germaanse stammen in het Romeinse Rijk, tussen de 4de en de 6de eeuw.
Inhoud |
[bewerk] Aanleiding
De grote volksverhuizingen vonden plaats in de nadagen van het West-Romeinse Rijk en luidden het begin van de Middeleeuwen in. Opgejaagd door de oprukkende Hunnen en aangelokt door de rijkdommen van het politiek verzwakkende West-Romeinse Rijk trokken vanaf de vierde eeuw meerdere Germaanse stammen (door de Romeinen Barbaren genoemd) West-Romeins gebied binnen. In het veel sterkere Oost-Romeinse of Byzantijnse Rijk kregen zij geen vaste voet aan de grond. De invallen in het westelijk deel van het rijk waren niet altijd gewelddadig van karakter. Reeds in de 3e eeuw sloten de Romeinen verdragen met Germanen aan de andere kant van de grens. In die verdragen werd bepaald dat Germanen in het rijk mochten wonen als zij zich onderwierpen aan de Romeinse wetten. Ze werden gebruikt als buffer tegen andere invallers. Zo kwamen onder meer de Salische Franken in Taxandrië (de Kempen) het rijk binnen. Ze zouden zich uitbreiden tot aan Doornik. Aanvankelijk werden de niet-Romeinen ingedeeld in aparte hulptroepen, de zgn. auxiliae, maar later ook in de legioenen. Eind 4e eeuw verdedigde Stilicho, zoon van de koning van de Vandalen, als generaal het Rijk tegen de binnenvallende Westgoten. Doordat de Romeinen steeds afhankelijker werden van de militaire steun van de Germanen kregen de laatsten meer macht. De laatste West-Romeinse keizer werd in 476 door de Germaanse krijgsheer Odoaker afgezet. De koninkrijken die de Germanen stichtten op de restanten van het West-Romeinse Rijk vormden de basis van de maatschappelijke orde van het Middeleeuwse avondland. Hoewel zij de politieke macht in handen namen dient gezegd dat de meeste Germaanse landverhuizers binnen enkele generaties in taal en gewoonten geassimileerd waren met de Romeinse bevolking en ook het Christendom overgenomen hadden. Hierdoor was de overgang van de laat-Romeinse tijd naar de Middeleeuwen een geleidelijke.
[bewerk] Westgoten
De Westgoten vielen in 376 de Balkan binnen en zouden zich vestigen in Thracië en Moesië (Servië). In 410 plunderden ze Rome onder leiding van Alarik. In 418 vestigden ze zich in Aquitanië en stichtten daar het koninkrijk Toulouse dat op het einde van de 5e eeuw van Cadiz tot Nantes reikte. Toen ze in 507 Aquitanië verloren, verdreven ze de Vandalen uit Andalusië en stichtten ze een nieuw koninkrijk in Spanje. Toen ze in 711 een nederlaag leden bij Jerez de la Frontera verloren ze bijna het volledige Iberische Schiereiland aan de Moren, behalve een klein koninkrijkje in Noord-Spanje.
[bewerk] Oostgoten
De Oostgoten versloegen in 488 Odoaker en belandden rond 490 in West-Europa. In 493 drongen ze dieper door in Italië en bouwden een hofhouding uit in Ravenna. Ze werden in 552 door de Longobarden praktisch uitgeroeid.
[bewerk] Hunnen
De Hunnen waren Aziatische nomaden die berucht waren om hun wreedheid. In 450 vielen ze onder leiding van Attila Gallië binnen. In 451 leden ze een nederlaag op de Catalaunische Velden tegen een leger dat gevormd werd door Germanen en Romeinen en dat geleid werd door een van de laatste 'Romeinse' generaals van betekenis: Aetius.
[bewerk] Oostelijke Germanen
De Oostelijke Germanen (de Vandalen, Sueven en Alamannen) staken in de nacht van 31 december 406 de Rijn over en rukten op naar het zuiden. De Vandalen trokken plunderend door Gallië en staken in 409 de Pyreneeën over. Onder de druk van de Visigoten trokken ze steeds verder zuidwaarts. In 429 staken ze over naar Marokko uiteindelijk stichtten ze een koninkrijk in Noord-Afrika met als centrum Carthago. Hier bouwden ze snel een vloot op en specialiseerden zich in piraterij en bijna een eeuw lang waren de Vandalen de schrik van de Middellandse zee. In 455 plunderden ze zelfs Rome. Uiteindelijk in 533 werden ze verslagen door de Oost-Romeinse veldheer Belisarius. De Sueven rukten gedeeltelijk met de Vandalen op en vestigden zich in Noord-Spanje, waar ze later verslagen werden door de Visigoten.
[bewerk] Angelen en Saksen
| Geschiedenis van Nederland |
| [[Afbeelding:|210px|center]] |
|
..Naar chronologie
|
|
..Naar onderwerp
|
|
..Naar overzeese gebiedsdelen
|
|
..Naar provincie
|
|
..Naar voormalige koloniën
|
De Angelen en Saksen staken vanuit Friesland, Jutland en Denemarken over naar Groot-Brittannië, verdreven de oorspronkelijke Keltische bevolking naar de uithoeken van het eiland en stichtten hun eigen koninkrijken (zie ook: heptarchie).
[bewerk] Salische Franken
De Salische Franken ten slotte, kwamen het Romeinse Rijk binnen in Taxandrië in 358. In 440 stichtten ze een koninkrijk met als centrum Doornik. Ze breidden hun rijk steeds verder uit naar het zuiden, onder Childerik tot aan de Somme, later onder Clovis tot aan de Loire. Bij de dood van Clovis in 511 hadden ze bijna de volledige provincie Gallia onder controle dat voortaan 'Frankrijk' zou heten, het rijk van de Franken. Clovis behoorde tot de eerste dynastie van dit Rijk der Franken: de Merovingische dynastie.
[bewerk] Tijdlijn
