Antoni Ponikowski
Z Wikipedii
| Antoni Ponikowski | |
 |
|
| Funkcja | Premier Polski |
| Okres urzędowania | 1921 do 1922 |
| Poprzednik | Wincenty Witos |
| Następca | Artur Śliwiński |
| Data urodzenia | 19 maja 1878 |
| Data śmierci | 27 grudnia 1949 |
| Miejsce urodzenia | Siedlce, Polska |
| Miejsce śmierci | Warszawa, Polska |
| Zawód | polityk |
Antoni Ponikowski (ur. 29 maja 1878 w Siedlcach, zm. 27 grudnia 1949 w Warszawie) – polski polityk, premier.
Przed pierwsza wojną działacz Stronnictwa Narodowo-Demokratycznego. W rządach Rady Regencyjnej pełnił urząd ministra wyznań, religii i oświecenia publicznego (7 grudnia 1917 - 4 listopada 1918) i tymczasowego premiera (27 lutego - 4 kwietnia 1918). Od 19 listopada 1921 do 6 czerwca 1922 był premierem w tzw. rządzie fachowców i ponownie ministrem wyznań, religii i oświecenia publicznego, kierował też Ministerstwem Kultury i Sztuki. Jego rząd upadł wobec wotum nieufności ze strony Józefa Piłsudskiego.
Antoni Ponikowski pełnił też szereg funkcji pozarządowych i akademickich. Był współorganizatorem polskiego szkolnictwa w Królestwie Polskim, w 1916 został profesorem miernictwa na Politechnice Warszawskiej, był rektorem uczelni w latach 1921-1922 i 1923-1924. Po 1925 był prezesem Komitetu Muzeum Przemysłu i Rolnictwa w Warszawie, w latach 1925-1927 był prezesem Zarządu Głównego Ligi Obrony Powietrznej Kraju. Był też aktywnym politykiem, wchodząc w skład Rady Naczelnej Stronnictwa Chrześcijańskiej Demokracji. W listopadzie 1930 został wybrany do Sejmu. W marcu 1935 zrzekł się mandatu poselskiego i wycofał się z życia politycznego. Po wojnie zajmował się działalnością naukową jako kierownik katedry miernictwa Politechniki Warszawskiej.
Był żonaty z Karoliną z Opolskich, miał siedmioro dzieci.
Zobacz jeszcze:
Prowizorium rządowe Antoniego Ponikowskiego, Pierwszy rząd Antoniego Ponikowskiego, Drugi rząd Antoniego Ponikowskiego
