Letnie Igrzyska Olimpijskie 1936

Z Wikipedii

XI Letnie Igrzyska Olimpijskie
Miejsce	Berlin , Niemcy
Liczba ekip	46
Liczba sportowców	4066 (3738 mężczyzn i 328 kobiet)
Liczba konkurencji	129 w 19 dyscyplinach
Otwarcie	1 sierpnia 1936
Zamknięcie	16 sierpnia 1936
Oficjalne otwarcia	wódz Rzeszy Adolf Hitler
Przysięga olimpijska	Rudolph Ismayr (sportowcy) dopiero od 1972 (sędziowie)
Znicz olimpijski	Fritz Schilgen
Stadion	Stadion Olimpijski, Berlin

XI Igrzyska Olimpijskie odbyły się w 1936 roku w Berlinie (Niemcy).

Już w 1916 r. w Berlinie miały się odbyć igrzyska olimpijskie, jednak z powodu I wojny światowej zostały one odwołane.

Mimo protestów opinii publicznej i środowisk sportowych igrzyska w nazistowskich Niemczech doszły do skutku. Przed ich rozpoczęciem część krajów rozważała możliwość zbojkotowania imprezy i rozegrania konkurencyjnych zawodów. Do organizacji igrzysk kandydowała również Barcelona. Gdy okazało się, że organizację powierzono Niemcom, w Barcelonie chciano zorganizować "Igrzyska Antyfaszystowskie". Zjechało się wielu sportowców. Jednak na dzień przed rozpoczęciem rozpoczął się bunt generała Franco. Po zapewnieniach organizatorów berlińskich igrzysk, że zawody zostaną przeprowadzone w myśl zasad olimpijskich, oraz przy jednoczesnych gwarancjach złagodzenia polityki rasistowskiej (w reprezentacji Niemiec wystąpili: florecistka Helene Mayer i hokeista Rudi Bali, a na czele komitetu organizacyjnego stanął dr Teodor Levalda - wszyscy pochodzenia żydowskiego).

Po raz pierwszy wydarzenia z aren olimpijskich były filmowane oraz transmitowane w telewizji. Wszystkie reprezentacje narodowe, z wyjątkiem brytyjskiej i japońskiej, pozdrawiały przywódcę narodu niemieckiego Hitlera, podnosząc prawe ramię w geście kojarzącym się współcześnie ze zbrodniami systemu nazistowskiego.

Program igrzysk poszerzono o nowe dyscypliny kajakarstwo, koszykówkę oraz piłkę ręczną (baseball i szybownictwo były konkurencjami pokazowymi).

Spis treści 1 Główne wydarzenia 2 Wyniki 2.1 Dyscypliny pokazowe 3 Medale zdobyte przez Polaków 4 Statystyka medalowa

[edytuj] Główne wydarzenia

• Bohaterem zawodów lekkoatletycznych był czarnoskóry Amerykanin Jesse Owens, zdobywca 3 złotych medali w konkurencjach indywidualnych - bieg na 100 i 200 m oraz skok w dal i czwartego w sztafecie 4x100 m.
• W biegach długodystansowych bezkonkurencyjni byli biegacze fińscy zdobywając 5 z 6 medali na dystansie 5 000 i 10 000 m.
• Wśród kobiet gwiazdą była Holenderka Hendrika Mastenbroek, zdobywczyni 3 złotych medali.
• Wielki zawód gospodarzom sprawili futboliści, którzy w ćwierćfinale turnieju piłkarskiego przegrali z Norwegią, nowicjuszem w tej dyscyplinie sportu.

[edytuj] Wyniki

boks gimnastyka hokej na trawie jeździectwo kajakarstwo kolarstwo koszykówka lekkoatletyka pięciobój nowoczesny piłka nożna

piłka ręczna piłka wodna pływanie podnoszenie ciężarów polo strzelectwo szermierka wioślarstwo zapasy żeglarstwo

[edytuj] Dyscypliny pokazowe

• baseball
• szybownictwo

[edytuj] Medale zdobyte przez Polaków

srebrne medale

1. Henryk Leliwa-Roycewicz, Seweryn Kulesza, Zdzisław Kawecki - jeździectwo - wszechstronny konkurs konia wierzchowego - drużynowo
2. Stanisława Walasiewicz - bieg na 100 m.
3. Jadwiga Wajsówna - rzut dyskiem

brązowe medale

1. Maria Kwaśniewska - rzut oszczepem
2. Władysław Karaś - strzelectwo - strzelanie z karabinka małokalibrowego na 50 m
3. Jerzy Ustupski, Roger Verey - wioślarstwo - dwójka podwójna

[edytuj] Statystyka medalowa

Klasyfikacja medalowa
Lp.	Państwo	złoto	srebro	brąz	razem
1	Niemcy	33	36	30	89
2	USA	24	20	12	56
3	Węgry	10	1	5	16
4	Włochy	8	9	5	22
5	Finlandia	7	6	6	19
5	Francja	7	6	6	19
7	Szwecja	6	5	9	20
8	Japonia	6	4	8	18
9	Holandia	6	4	7	17
10	Wielka Brytania	4	7	3	14
...	...	...	...	...	...
22	Polska	0	3	3	6
Zobacz pełną klasyfikację medalową