KFOR

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Oznaka KFOR

KFOR (Kosovo Force) - siły międzynarodowe pod auspicjami NATO, działające na terenie Kosowa. Misja KFOR, dążąca do utrzymania pokoju w Kosowie, rozpoczęła się 12 czerwca 1999 roku na mocy mandatu ONZ w dwa dni po przyjęciu rezolucji numer 1244 przez Radę Bezpieczeństwa ONZ.

[edytuj] Historia misji

Decyzja o wysłaniu wojsk KFOR do Kosowa podjęta została w świetle kryzysu humanitarnego, jaki wybuchł w wyniku ciągłych walk, jakie wybuchły pomiędzy Armią Wyzwolenia Kosowa (UCK) a wojskowymi i policyjnymi oddziałami Serbii i Czarnogóry. Obie strony dopuszczały się aktów przemocy wobec ludności cywilnej, co przyczyniło się m.in. do znacznej emigracji miejscowej ludności.

W momencie rozpoczęcia misji w skład KFOR wchodziło 50 000 żołnierzy z 30 państw, zarówno członków NATO, jak i niezrzeszonych. Wśród krajów, które wysłały do Kosowa najwięcej żołnierzy znajdują się m.in. Wielka Brytania (19 000 żołnierzy), Stany Zjednoczone (7 000), Francja (7 000), Niemcy (6 000), Włochy (5 000), Rosja (ok. 3 000), Holandia (2 000), Ukraina (1 300) i Hiszpania (1 200) [1].

Swoje wojska wysłały również państwa członkowskie NATO: Belgia, Bułgaria, Czechy, Dania, Estonia, Grecja, Islandia, Kanada, Litwa, Luksemburg, Norwegia, Polska, Portugalia, Rumunia, Słowacja, Słowenia, Turcja i Węgry.

Udział w KFOR biorą również wojska z państw niebędących członkami NATO, w tym Argentyna, Armenia, Austria, Azerbejdżan, Finlandia, Gruzja, Irlandia, Maroko, Malezja, Szwecja, Szwajcaria oraz Zjednoczone Emiraty Arabskie.

KFOR podzielony jest na cztery wielonarodowe brygady. Każda z nich odpowiada za określony rejon prowincji, ale wszystkie podlegają dowódcy KFOR.

[edytuj] Cele

Celami wojsk KFOR są m.in.:

Stworzenie i utrzymanie warunków umożliwiających bezpieczne funkcjonowanie mieszkańców Kosowa w miejscu ich zamieszkania
Zapewnienie bezpieczeństwa i porządku publicznego
Monitorowanie, kontrolowanie oraz, jeżeli sytuacja tego wymaga, wymuszanie realizacji porozumień, na mocy których doszło do zakończenia konfliktu.
Wspieranie misji UNMIK ONZu.

[edytuj] Polska w KFOR

W pierwszej fazie misji KFOR polski batalion był obsadzany przez pododdziały 6. Brygady Desantowo-Szturmowej. Od pewnego okresu kontyngent wystawia 21 Brygada Strzelców Podhalańskich, z której jest wydzielany Polsko-Ukraiński Batalion Sił Pokojowych. W skład batalionu wchodzi polska, ukraińska oraz litewska część. Batalion jest podzielony zgodnie z przyjętym etatem oraz ma swoją siedzibę w bazie amerykańskiej Camp Bondsteel. Do 28 sierpnia 2006r. siedziba batalionu była w bazie "CAMP WHITE EAGLE" we wsi Raka około 10 km na północ od miejscowości Kacanik. Natomiast siedzibą NEZ (narodowy element zaopatrywania) były tereny w pobliżu lotniska Petrovec 20 km od stolicy Macedonii Skopje. Również w Prisztinie są rozmieszczone elementy wydzielone z polskiego kontyngentu.