Sopot Festival

Z Wikipedii

Masz nowe wiadomości (różnica z poprzednią wersją).

Sopot Festival (początkowo Międzynarodowy Festiwal Piosenki, w okresie 1977-1980 Międzynarodowy Festiwal Interwizji, od ok. połowy lat 90. Sopot Festival) - polski festiwal muzyczny odbywający się w Operze Leśnej w Sopocie, najważniejszy obok Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

[edytuj] Historia imprezy

Pierwszy festiwal trwał od 25 do 27 sierpnia 1961 i do 1963 włącznie odbywał się w hali Stoczni Gdańskiej. Jego pomysłodawcą był Władysław Szpilman.

Największy rozkwit festiwal przeżywał w latach 1977-1980, kiedy Telewizja Polska postanowiła uczynić z niego konkurencję dla Festiwalu Eurowizji, organizując Festiwal Interwizji. Zamysł zrealizowano z rozmachem, na jaki mogła już sobie pozwolić znakomicie doinwestowana przez Macieja Szczepańskiego TVP. Począwszy od charakterystycznej dla propagandy sukcesu telewizyjnej czołówki, przez imponującą - pełną światła i szkła, umiejętnie eksponującą las za sceną- scenografię, aż po dobór gwiazd i nagród (jacht pełnomorski jako Nagroda Publiczności) - festiwal próbował, mniej lub bardziej udanie, realizować polskie marzenie o wielkiej imprezie na światowym poziomie.

Na Festiwalu Interwizji organizowano 3 konkursy międzynarodowe:

Konkurs o Grand Prix z udziałem przedstawicieli stacji telewizyjnych, w którym oceniano piosenki (kompozycje)
Konkus wytwórni fonograficznych o Grand Prix du Disque, w którym oceniano interpretację piosenek (czyli wykonawców)
Konkurs Piosenki Polskiej- zgodnie z festiwalową tradycją zagraniczni uczestnicy obu konkursów przedstawiali swoje interpretacje polskich przebojów. Celem było propagowanie polskiej twórczości na szerszą skalę. Nagrodą w tym konkursie był Bursztynowy Słowik. Na zakończenie każdego z 4 festiwalowych wieczorów występowała jedna gwiazda - 3 razy zagraniczna i raz (w dniu konkursu polskiego) polska.

Najwięcej emocji festiwal wzbudził w roku 1979, gdy na scenie wystąpiła ówczesna gwiazda pierwszej wielkości, zespół Boney M, z zakazaną w Polsce piosenką Rasputin (telewizja nadała ten występ z jednodniowym poślizgiem, wycinając kontrowersyjną - godzącą w sojusz z ZSRR - piosenkę). To wtedy Demis Roussos porwał do tańca Irenę Dziedzic, a Andrzej Rosiewicz latał jako pszczoła nad całą Operą Leśną.

Po festiwalu w 1988 roku (za którego organizację odpowiadał Teatr Muzyczny w Gdyni) na posiedzeniu Komitetu Organizacyjnego w Urzędzie Wojewódzkim ogłoszono, że nie ma środków do sfinansowania następnego. Na kolejne posiedzenie Jerzy Gruza zaprosił Wojciecha Korzeniewskiego z Biura Usług Promocyjnych UP w Sopocie, który zaproponował przejęcie festiwalu w prywatne ręce bez potrzeby dofinansowania ze strony budżetu. Wzbudziło to konsternację, ale po kilku następnych spotkaniach definitywnie wyrażono zgodę. Była to pierwsza tej rangi sprywatyzowana impreza w tamtych czasach w Europie Wschodniej, i to z powodzeniem, bez potrzeby jakiejkolwiek dotacji. W. Korzeniewski został prezydentem festiwalu i przy współpracy zaprzyjaźnionych firm oraz sponsorów organizował festiwale do 1993 r. Wśród partnerów byli miedzy innymi znani brytyjscy producenci telewizyjni : Gavin Taylor i Ben Challis, którym udało się wyemitować fragmenty festiwalu w kilkunastu stacjach telewizyjnych na świecie, dzięki udziałowi czołowych gwiazd MTV: Johnny Hates Jazz, Dannii Minogue, Hue & Cry, Technotronic, Erasure, Decon Blue, Alison Moyet, Aztec Camera, OMD, Bros, Jimmy Somerville, Paul King (prowadzący). Były to festiwale najbardziej rozbudowane do tej pory o imprezy towarzyszące, które ogarnęły całe miasto takie jak: Targi muzyczne (hala SKT), festiwale na Molo, Sopot Classic (w kościołach), Wielka gonitwa festiwalowa (hipodrom), festiwale w kinach, restauracjach, teatrze oraz na ul Bohaterów Monte Cassino.

Najważniejszymi partnerami W. Korzeniewskiego w budowaniu strategii marketingowej festiwali miały: brytyjskie Saatchi & Saatchi, MTV, Fuji TV , ULA ltd oraz Kąpielisko Morskie w Sopocie.

Organizatorem festiwalu od roku 1994 do 2004 była TVP. Prawo do organizacji straciła w 2004 roku. Organizatorem Sopot Festival od 2005 roku jest telewizja TVN.

W 2006 organizator postanowił powrócić do międzynarodowego charakteru konkursu.

Obok występów konkursowych i występów gwiazd, wiele emocji wzbudzały też występy konferansjerów, zwłaszcza w okresie Festiwalu Interwizji kiedy na scenie brylowała Irena Dziedzic. We wcześniejszych latach uwagę publiczności przyciągał elegancki i kompetentny Lucjan Kydryński.

[edytuj] Międzynarodowe gwiazdy Sopot Festival

1979 Demis Roussos, Boney M
1984 Charles Aznavour
1988 Kim Wilde, Sabrina
1989 Savage, Blue System, C.C.Catch
1990 Ronie Hawkins, Duo Datz, Erasure, Victor Lazlo, Curiosity Killed The Cat
1991 Dannii Minogue, Johnny Hates Jazz, Technotronic, Decon Blue, Alison Moyet, Aztec Camera, OMD, Bros, Jimmy Somerville
1992 Kim Wilde, Bobby Kimbell, Sonia, Marillion, Simone Angel
1993 Boney M, La Toya Jackson, Marc Almond, Helena Vondrackova, Jiri Korn
1995 Chuck Berry, Vanessa Mae, Annie Lennox
1996 The Kelly Family, Vaya Con Dios, Deep Forest, La Bouche
1997 Khadja Nin, Alexia, Secret Garden, Boyz II Men
1998 The Corrs, Chris Rea, Tanita Tikaram, Ace of Base, Era
1999 Lionel Richie, Whitney Houston
2000 Bryan Adams
2001 Goran Bregovic, Lou Bega, UB40
2002 Zucchero, Garou
2003 Ricky Martin
2004 In-Grid, Kate Ryan, Patricia Kaas
2005 Patrizio Buanne, Lemar, Gordon Haskell, Scorpions, Simply Red
2006 Katie Melua, Elton John, Karel Gott, Helena Vondrackova, Demis Roussos, Drupi

[edytuj] Zwycięzcy konkursów Sopot Festival

[edytuj] Nagroda główna festiwalu (1961-1973)

1961 - Szwajcaria - Jo Rolland - Nous deux
1962 - Grecja - Jeanne Yovanna - Ti Krima
1963 - ZSRR - Tamara Miansarowa - Пусть всегда будет солнце (Zawsze niech będzie słońce) (ex-aequo)
1963 - Francja - Simone Langlois - Toi et ton sourire (ex-aequo)
1964 - Grecja - Nadia Constantinoupoulou - Je te remercie mon coeur
1965 - Kanada - Monique Leyrac - Mon pays
1966 - USA - Lana Cantrell - I'm all smiles
1967 - Polska - Dana Lerska - Po prostu jestem
1968 - Polska - Urszula Sipińska - Po ten kwiat czerwony
1969 - Szwajcaria - Henri Dès - Maria Consuella
1970 - Kanada - Robert Charlebois - Ordinaire
1971 - Wielka Brytania - Samantha Jones - He moves me
1972 - Polska - Andrzej Dąbrowski - Do zakochania jeden krok (ex-aequo)
1972 - ZSRR - Lew Leszczenko - Я не был с ним знаком (Ja nie znałem się z nim) (ex-aequo)
1973 - Wielka Brytania - Tony Craig - Can you feel it and I think of you baby

[edytuj] Grand Prix (1974-1976)

1974 - Finlandia - Marion Rung - nagroda przyznana za całokształt
1975 - Wielka Brytania - Glen Weston - nagroda przyznana za całokształt
1976 - ZSRR - Irina Ponarowskaja - nagroda przyznana za całokształt

[edytuj] Międzynarodowy Festiwal Interwizji (1977-)

1977 - Czechosłowacja - Helena Vondráčková - Malovaný džbánku
1978 - ZSRR - Ałła Pugaczowa - Всё могут короли (Królowie wszystko mogą)
1979 - Polska - Czesław Niemen - Nim przyjdzie wiosna
1980 - Finlandia - Marion Rung - Gdzie jest miłość
1981 - festiwal nie odbył się
1982 - festiwal nie odbył się
1983 - festiwal nie odbył się
1984 - Polska - Krystyna Giżowska - Blue Box
1985 - Szwecja - Herrey's - Summer Party
1986 - USA - Mara Getz - Hero of my heart
1987 - Niemcy Zachodnie - Double Take - Rockola
1988 - USA - Kenny James - The Magic in you
1989 - Norwegia - Dance With The Strangers (za całokształt)
1990 - Polska - Lora Szafran (za całokształt)
1991 - Łotwa - New Moon (za całokształt)
1992 - Austria - Mark Andrews (za całokształt)
1993 - Litwa - Arina - Rain is coming down
1994 - Polska - Varius Manx (za całokształt)
1995 - Polska - Kasia Kowalska (za całokształt)
1996 - część konkursowa festiwalu nie odbyła się
1997 - Holandia - Total Touch (za całokszałt)
1998 - Włochy - Alex Baroni (za całkoształt)
1999 - część konkursowa festiwalu nie odbyła się
2000 - część konkursowa festiwalu nie odbyła się
2001 - część konkursowa festiwalu nie odbyła się
2002 - część konkursowa festiwalu nie odbyła się
2003 - część konkursowa festiwalu nie odbyła się
2004 - część konkursowa festiwalu nie odbyła się
2002 - Polska - Irena Santor - (Bursztynowy Słowik za całokształt twórczości)
2005 - Polska - Andrzej Piaseczny - Z głębi duszy (Bursztynowy Słowik); Virgin - Znak pokoju (słowik publiczności)
2006 - Wielka Brytania - Mattafix - Big City Life (Bursztynowy Słowik); Stachursky - Z każdym Twym oddechem (słowik publiczności)