Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej
Z Wikipedii
| Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej | |
|---|---|
| Lider | Andrzej Lepper |
| Data założenia | 10 stycznia 1992 |
| Adres siedziby | Aleje Jerozolimskie 30, 00-024 Warszawa |
| Ideologia polityczna | socjalizm demokracja ludowa |
| Poglądy gospodarcze | agraryzm, państwo opiekuńcze, socjalizm |
| Liczba członków | ok. 100 000 (czerwiec 2006) |
| Członkostwo międzynarodowe | Demokraci Unii Europejskiej |
| Europejska Grupa Parlamentarna | Unia na rzecz Europy Narodów |
| Młodzieżówka | Ogólnopolska Młodzieżowa Organizacja Samoobrony Rzeczypospolitej Polskiej |
| Barwy | czerwień, zieleń, żółć |
| Obecni posłowie (%) |
46 (10%) |
| Obecni senatorowie (%) |
2 (2%) |
| Strona internetowa | http://www.samoobrona.org/ |
| Zobacz też | |
Samoobrona Rzeczpospolitej Polskiej[1] – partia polityczna założona 10 stycznia 1992 (zarejestrowana sądownie 12 czerwca 1992) z inicjatywy działaczy ZZR "Samoobrona" Andrzeja Leppera, do 17 stycznia 2000 pod nazwą Przymierze Samoobrona.
Spis treści |
[edytuj] Program polityczny
Samoobrona postuluje większe dofinansowywanie rolnictwa i zwiększenie wydatków socjalnych. Pieniądze na te cele chce uzyskać poprzez uszczelnienie systemu podatkowego przez wprowadzenie w życie podatku obrotowego (zabroniony w Unii Europejskej) powiązanego ze znaczną redukcją VAT, likwidację części niepotrzebnych agencji, fundacji i funduszy, finansowanych z budżetu państwa, zmniejszenie rezerwy walutowej NBP i jego reforma a także kontrolowanie tej instytucjii przez Sejm (słynne "Balcerowicz musi odejść").
Według Samoobrony głównymi sektorami polskiej gospodarki powinny być rolnictwo, budownictwo oraz małe i średnie przedsiębiorstwa. Popiera interwencjonizm, szczególnie w rolnictwie. Partia sprzeciwia się nadmiernym inwestycjom zagranicznym w Polsce; była też sceptyczna wobec wynegocjowanych warunków wejścia Polski do Unii Europejskiej.
Partia sprzeciwia się: legalizacji eutanazji i aborcji, wprowadzeniu podatku liniowego, prywatyzacji majątku państwowego, legalizacji tzw. "narkotyków miękkich".
Postuluje natomiast: wprowadzenie systemu prezydenckiego, natychmiastowe wycofanie polskich wojsk z Iraku, wprowadzenie armii zawodowej, utrzymanie bezpłatnej edukacji i służby zdrowia, upublicznienie wszystkich teczek peerelowskich służb specjalnych.
Przez przeciwników politycznych program polityczny Samoobrony jest wyśmiewany i uważany za populistyczny i nierealny. Często mówi się, że Samoobrona "nie ma programu".
[edytuj] Weksle w Samoobronie
W wyborach 2005 (podobnie jak w wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2004) przewodniczący Andrzej Lepper w celu zdyscyplinowania przyszłych parlamentarzystów, zawarł z nimi w imieniu związku zawodowego Samoobrona umowę o odpłatnym używaniu w trakcie kampanii wyborczej loga tego związku. Umowa ta przewidywała umorzenie większości opłat na koniec kadencji parlamentu. Jej zabezpieczeniem były weksle wystawiane przez przyszłych parlamentarzystów na kwotę ponad 500 tys. PLN.
Podpisanie weksla było warunkiem koniecznym do znalezienia się na liście kandydatów do parlamentu. Dzięki tym wekslom, Andrzej Lepper mógł wywierać nacisk finansowy na parlamentarzystów swojego klubu co było widoczne np. podczas afery taśmowej. Opinie co do legalności takiego postępowania są podzielone, natomiast same weksle są ważne i mogą być wyegzekwowane od wystawców. 3 października 2006 władze Samoobrony ogłosiły, że odstępują od egzekwowania weksli.
[edytuj] Historia Samoobrony
Od 1990 działacze Samoobrony organizowali protesty polegające głównie na blokowaniu dróg w sprzeciwie wobec polityki rolnej kolejnych rządów postsolidarnościowych (protesty te ucichły w okresie rządów koalicji SLD-PSL w latach 1993-1997).
Działania Samoobrony ponownie nasiliły się w okresie rządów koalicji AWS-UW (w latach 1997-2000), a następnie samej AWS (w latach 2000-2001). To właśnie na bazie tych protestów rolniczych Samoobrona weszła do parlamentu w 2001.
Przez cały okres swojego istnienia Samoobrona postrzegana była jako organizacja wspierająca SLD, czego wyrazem była m.in. wielokrotna obecność Andrzeja Leppera na manifestacjach pierwszomajowych u boku liderów lewicy.
Również w Sejmie RP IV kadencji (2001-2005) Samoobrona wielokrotnie wspierała SLD w głosowaniach sejmowych, a po wyborach samorządowych 2002 w większości sejmików wojewódzkich weszła w skład koalicji rządzących województwami SLD-PSL-Samoobrona RP.
Do niespodziewanego przełomu doszło 28 maja 2004, kiedy to posłowie Samoobrony w ostatnim tego dnia głosowaniu poparli sprawozdanie Komisji Śledczej w sprawie afery Rywina autorstwa posła Zbigniewa Ziobro (Prawo i Sprawiedliwość), które zakładało istnienie "Grupy trzymającej władzę". Stanowisko to Samoobrona podtrzymała również w ostatecznym głosowaniu nad tą sprawą 24 września 2004. Odtąd stanowisko PiS odnośnie możliwości współpracy z Samoobroną zaczęło ewoluować (dotąd władze PiS zabraniały swym członkom jakiejkolwiek współpracy z członkami Samoobrony).
W efekcie zbliżenia stanowisk z PiS Samoobrona poparła Lecha Kaczyńskiego w II turze wyborów prezydenckich, która odbyła się 23 października 2005.
5 maja 2006 Samoobrona weszła do rządu tworząc koalicję z PiS oraz LPR.
22 września 2006 po sporach wewnętrznych (budżet i wojska polskie w Afganistanie), a także po tajnych próbach nawiązania współpracy z Platformą Obywatelską, Andrzej Lepper odszedł z rządu i koalicja rozpadła się. Ośmiu posłów Samoobrony weszło w skład nowego Klubu Parlamentarnego Ruch Ludowo-Narodowy, który próbował wypełnić lukę w koalicji rządzącej po Samoobronie. W kulisach tego toczyła się Afera taśmowa. Jednak ostatecznie Andrzej Lepper i Samoobrona powrócili do rządu 16 października 2006.
18 grudnia 2006 powstało nowe koło poselskie składające się m.in. z byłych posłów Samoobrony RP - Koło Poselskie Ruch Ludowo-Chrześcijański.
W miarę dochodzenia do władzy przez partię, coraz częściej dochodziło do wewnętrznych konfliktów pomiędzy przewodniczącym Andrzejem Lepperem a niektórymi działaczami, którzy to zarzucali przewodniczącemu m.in. wyzbycie się prawdziwych ideałów Samoobrony, w tym też niejasną współpracę z ludźmi biznesu.
Niektórzy byli działacze Samoobrony RP utworzyli swoje własne partie w których jak twierdzą odwołują się do prawdziwych ideałów Samoobrony i jednocześnie uznają swoją organizację za jedynie prawdziwą Samoobronę.
[edytuj] Wybory parlamentarne
[edytuj] 1991
W wyborach 27 października 1991 "Wojewódzki Komitet Samoobrony Rolników w Koszalinie z siedzibą w Darłowie" (komitet wyborczy zarejestrowany w 1 na 37 okręgów wyborczych) uzyskuje 3 247 głosów, tj. 0,03% poparcia i nie uzyskuje mandatów parlamentarnych.
[edytuj] 1993
W wyborach parlamentarnych 19 września 1993 lista pod nazwą "Samoobrona - Leppera" (komitet wyborczy zarejestrowany w 44 na 52 okręgi wyborcze) uzyskała 383 967 głosów, tj. 2,78% poparcia i nie wchodzi do Sejmu.
[edytuj] 1997
W wyborach 21 września 1997 "Przymierze Samoobrona" (komitet wyborczy zarejestrowany w 16 na 52 okręgi wyborcze) uzyskuje zaledwie 10 073 głosy, tj. 0,08% poparcia i ponownie nie wchodzi do parlamentu. Najlepsze wyniki wyborcze do Sejmu uzyskali: Jan Łączny, Leon Kaźmierczak i Andrzej Sarnowski (Andrzej Lepper kandydował do Senatu).
[edytuj] 2001
Wybory parlamentarne w 2001 r. przynoszą pierwszy sukces - Samoobrona RP uzyskała 1 327 624 głosy, tj. 10,20% poparcia i jako trzeciej wielkości ugrupowanie (53 posłów) weszła do Sejmu. Zdobyła również 2 mandaty senatorskie.
[edytuj] 2005
W wyborach parlamentarnych w 2005 r. Samoobrona RP uzyskała 1 347 355 głosów, tj. 11,41% poparcia i ponownie stała się w Sejmie ugrupowaniem trzeciej wielkości (56 posłów). Zdobyła również 3 mandaty senatorskie.
[edytuj] Wybory do PE
[edytuj] 2004
W wyborach do Parlamentu Europejskiego 13 czerwca 2004 na Samoobronę głosowało 656 782 wyborców, czyli 10,78% elektoratu. Pozwoliło to na zajęcie 4. miejsca i wprowadzenie do PE 6 przedstawicieli. Początkowo byli posłami niezrzeszonymi, później cześć z nich weszła do Unii na rzecz Europy Narodów (5), a część do Partii Europejskich Socjalistów (1).
[edytuj] Wybory prezydenckie
[edytuj] 1995
5 listopada 1995 przewodniczący Andrzej Lepper startuje w wyborach prezydenckich i zdobywa 235 797 głosów, tj. 1,32% poparcia (zajmując 9. miejsce na 13 kandydatów).
[edytuj] 2000
Ponowny start A. Leppera w wyborach prezydenckich 8 października 2000 kończy się zdobyciem 537 570 głosów, tj. 3,05% poparcia (zajął 5. miejsce na 12 kandydatów).
[edytuj] 2005
Andrzej Lepper zajął trzecie miejsce (spośród 12 kandydatów) w wyborach prezydenckich z wynikiem 2 259 094 głosy, tj. 15,11% poparcia.
[edytuj] Wybory samorządowe
[edytuj] 1998
W wyborach samorządowych 11 października 1998 r. działacze Samoobrony startowali z list Przymierza Społecznego, czyli lewicowej koalicji PSL-UP-KPEiR.
[edytuj] 2002
W wyborach samorządowych 27 października 2002 r. Samoobrona uzyskała 1 784 610 głosów, tj. 15,98% poparcia i 101 mandatów w sejmikach województw. Ponadto 15 kandydatów Samoobrony w wyborach bezpośrednich wybrano na wójtów, 4 zaś na burmistrzów.
[edytuj] 2006
W wyborach samorządowych 12 listopada 2006 r. Samoobrona uzyskała 670 745 głosów, tj. 5,55% poparcia i 37 mandatów w sejmikach województw. Ponadto 25 kandydatów Samoobrony w wyborach bezpośrednich wybrano na wójtów i burmistrzów.
[edytuj] Struktura i działacze
Struktura Samoobrony RP charakteryzuje się wyjątkowo dużymi uprawnieniami przewodniczącego, co zbliża ją do partii typu wodzowskiego.
Przewodniczący: Andrzej Lepper.
Inni politycy Samoobrony: Stanisław Łyżwiński (14 grudnia 2006 wykluczony z partii - pozostaje jednak w klubie parlamentarnym), Krzysztof Filipek, Danuta Hojarska, Renata Beger, Janusz Maksymiuk, Genowefa Wiśniowska.
Młodzieżówka Samoobrony powstała w 2002 nosi nazwę Ogólnopolska Młodzieżowa Organizacja Samoobrony Rzeczypospolitej Polskiej.
W styczniu 2007 pierwszym historii partii rzecznikiem prasowym Samoobrony RP został mianowany przez Andrzeja Leppera Mateusz Piskorski[2]
[edytuj] Posłowie na Sejm V kadencji
Poseł, liczba głosów
- Mieczysław Aszkiełowicz 5 892 głosów
- Jan Bednarek 1 102 głosów
- Renata Beger 10 537 głosów
- Jan Bestry 6 941 głosów - od 22 września 2006 Ruch Ludowo-Narodowy
- Bolesław Borysiuk 8 256 głosów
- Alfred Budner 16 075 głosów - od 8 grudnia 2006 poseł niezrzeszony
- Józef Cepil 10 526 głosów - od 22 września 2006 Ruch Ludowo-Narodowy
- Hubert Costa 3 521 głosów
- Tadeusz Dębicki 10 027 głosów - od 22 września 2006 Ruch Ludowo-Narodowy
- Krzysztof Filipek 16 515 głosów
- Zofia Grabczan 5 971 głosów
- Andrzej Grzesik 9 501 głosów
- Alina Gut 8 455 głosów
- Danuta Hojarska 10 155 głosów
- Edward Kiedos 6 016 głosów
- Grzegorz Kołacz 6 904 głosów
- Mirosław Krajewski 11 333 głosów
- Lech Kuropatwiński 6 115 głosów
- Andrzej Lepper 33 535 głosów
- Sandra Lewandowska 5 215 głosów
- Czesław Litwin 9 902 głosów
- Jan Łączny 2 229 głosów
- Wanda Łyżwińska 7 842 głosów
- Stanisław Łyżwiński 21 101 głosów
- Janusz Maksymiuk 7 384 głosów
- Piotr Misztal 8 890 głosów - od 22 września 2006 Ruch Ludowo-Narodowy
- Henryk Młynarczyk 13 633 głosów - od 17 października 2006 Ruch Ludowo-Narodowy
- Halina Molka 3 706 głosów - od 22 września 2006 Ruch Ludowo-Narodowy
- Rajmund Moric 3 091 głosów
- Waldemar Nowakowski 4 170 głosów
- Małgorzata Olejnik 12 398 głosów
- Adam Ołdakowski 7 488 głosów
- Marzena Paduch 7 838 głosów
- Józef Pilarz 6 083 głosów - od 22 września 2006 Ruch Ludowo-Narodowy
- Mateusz Piskorski 5 610 głosów
- Bernard Ptak 7 023 głosów - od 22 września 2006 Ruch Ludowo-Narodowy
- Renata Rochnowska 7 411 głosów
- Wojciech Romaniuk 10 719 głosów
- Andrzej Ruciński 2 366 głosów - od 22 września 2006 Ruch Ludowo-Narodowy
- Krzysztof Sikora 5 695 głosów
- Grzegorz Skwierczyński 6 963 głosów
- Waldemar Starosta 8 391 głosów
- Józef Stępkowski 8 714 głosów
- Leszek Sułek 7 590 głosów
- Lech Szymańczyk 7 393 głosów
- Grażyna Tyszko 10 981 głosów
- Regina Wasilewska-Kita 6 890 głosów
- Zenon Wiśniewski 5 764 głosów
- Elżbieta Wiśniowska 4 839 głosów
- Genowefa Wiśniowska 10 670 głosów
- Marek Wojtera 8 715 głosów
- Lech Woszczerowicz 5 987 głosów
- Janusz Wójcik 4 236 głosów
- Jerzy Zawisza 5 338 głosów
- Maria Zbyrowska 12 171 głosów
- Jerzy Żyszkiewicz 10 527 głosów
[edytuj] Senatorowie VI kadencji
Senator, okręg wyborczy
- Mirosław Adamczak (handlowiec), Kalisz / Leszno
- Margareta Budner (lekarz medycyny), Konin / Gniezno - od 8 grudnia 2006 senator niezrzeszony
- Bogdan Lisiecki (ekonomista), Piotrków Trybunalski
Marszałek Senatu: Bogdan Borusewicz
1: Maćkała, Lewandowski, Ślusarz • 2: Szyszka, Ludwiczuk • 3: Jaroch, Misiak, Sidorowicz • 4: Sikorski, Złotowski • 5: Łyczak, Person, Wojtczak • 6: Wierzbicki, Cugowski, Bender • 7: Biela, Chróźcikowski, Podkański • 8: Rafalska, Bachalski, Miłek • 9: Niesiołowski, Więcławska • 10: Lisiecki, Rau • 11: Górecki, Owczarek, Rybka • 12: Legutko, Boroń, Gołaś, Gowin • 13: Kogut, Adamczyk • 14: Wiatr, Gacek • 15: Berent, Fetlińska • 16: Karczewski, Łuczycki • 17: Górski, Kawecki, Kraska • 18: Romaszewski, Tomaszewska, Piesiewicz, Rocki • 19: Andrzejewski, Smoktunowicz • 20: Chmielewski, Ciecierski, Wach • 21: Mazurkiewicz, Piotrowicz • 22: Ortyl, Maziarz, Bentkowski • 23: Putra, Szafraniec, Zalewski • 24: Płażyński, Kurska, Borusewicz • 25: Wittbrodt, Arciszewska, Szymański • 26: Gałkowski, Nykiel • 27: Lasecki, Ryszka • 28: Pańczyk, Rudnicka • 29: Motyczka, Szymura • 30: Bochenek, Korfanty, Kutz • 31: Szaleniec, Żelichowski • 32: Massalski, Włosowicz, Okła • 33: Sadowski, Mańkut • 34: Szmit, Górecki • 35: Trybuła, Witczak, Adamczak • 36: Waszkowiak, Budner • 37: Augustyn, Kubiak • 38: Ziółkowski, Alexandrowicz • 39: Michalak , Zientarski • 40: Sauk, Łyczywek
Koalicja większościowa (60): Prawo i Sprawiedliwość (50) • Senatorski Klub Narodowy (LPR) (7) • Samoobrona (2) • Niezależny (1 - Borusewicz)
Opozycja (40): Platforma Obywatelska (33) • Koło Senatorów Niezależnych i Ludowych (także PSL (6) Niezależny (1 - Mańkut)
Byli senatorowie Elżbieta Gelert (do 12 listopada 2006)
[edytuj] Posłowie do Parlamentu Europejskiego
- Marek Czarnecki, prawnik, dziennikarz i polityk, Unia na rzecz Europy Narodów
- Ryszard Czarnecki, historyk, dziennikarz i polityk, Unia na rzecz Europy Narodów
- Bogdan Golik, weterynarz i doradca biznesowy, Partia Europejskich Socjalistów
- Wiesław Kuc, ekonomista i ekspert rolniczy, Unia na rzecz Europy Narodów
- Jan Masiel, psychiatra i doradca gospodarczy, Unia na rzecz Europy Narodów
- Leopold Rutowicz, ekonomista i biznesmen, Unia na rzecz Europy Narodów
[edytuj] Partie polityczne wywodzące się z Samoobrony RP
Samoobrona RP ze względu na swój populistyczny charakter i niestabilną strukturę które właściwie dopiero zaczęły się krystalizować w momencie gdy weszła ona po raz pierwszy do Sejmu była dość niestabilną partią. W trakcie owej krystalizacji oprócz radykalnej rozbudowy struktur miało miejsce pozbywanie się lub samowolna rezygnacja niektórych działaczy, którzy to oprócz przechodzenia do innych istniejących partii m.in. SLD czy też PLD, zakładali nowe partie celowo firmując się nazwą Samoobrona. Miało to na celu odebranie elektoratu Samoobrony RP oraz wynikało z przeświadczenia, że to ich partie są prawdziwymi Samoobronami. Takimi partiami są:
Część byłych działaczy Samoobrony RP założyło także partie o autorskich nazwach:
[edytuj] Zobacz też
- Koalicja PiS-Samoobrona-NKP-LPR
- Ruch Ludowo-Narodowy
- Ruch Ludowo-Chrześcijański
- Samoobrona Narodu Polskiego
- Samoobrona Ruch Społeczny
- Inicjatywa RP
- Krytyka Samoobrony Rzeczpospolitej Polskiej
- Seksafera w Samoobronie
- Scena polityczna
[edytuj] Przypisy
- ↑ Nazwa zgodna z wpisem do ewidencji partii politycznych
- ↑ Poseł Mateusz Piskorski rzecznikiem prasowym Samoobrony.
