ประเทศญี่ปุ่น

จากวิกิพีเดีย สารานุกรมเสรี

ญี่ปุ่น (「日本」, Nippon / Nihon, – นิฮง/นิปปอน - ถิ่นกำเนิดของดวงอาทิตย์^?) เป็นประเทศหมู่เกาะในภูมิภาคเอเชียตะวันออก ตั้งอยู่ในมหาสมุทรแปซิฟิก ทางตะวันตกติดกับคาบสมุทรเกาหลี และสาธารณรัฐประชาชนจีน โดยมีทะเลญี่ปุ่นกั้น ส่วนทางทิศเหนือ ติดกับประเทศรัสเซีย มีทะเลโอฮอส์ค เป็นเส้นแบ่งแดน

ด้วยญี่ปุ่นมาเนื้อที่ 377,872 ตารางกิโลเมตร ญี่ปุ่นจึงเป็นประเทศที่ใหญ่เป็นขนาดอันดับที่ 60 ของโลก และประกอบไปด้วยเกาะน้อยใหญ่กว่า 3,000 เกาะ เกาะที่ใหญ่ที่สุดก็คือเกาะฮอนชู ฮอกไกโด คิวชู และ ชิโกกุ ตามลำดับ เกาะของญี่ปุ่นส่วนมากจะเป็นหมู่เกาะภูเขา ซึ่งในนั้นมีจำนวนหนึ่งเป็นภูเขาไฟ เช่นภูเขาไฟฟูจิ ภูเขาที่สูงที่สุดในประเทศ เป็นต้น ประชากรของญี่ปุ่นนั้นมีมากเป็นอันดับที่ 10 ของโลก คือมากกว่า 128 ล้านคน

ก่อนหน้าที่ญี่ปุ่นจะมีความสัมพันธ์กับจีน ก็ได้เรียกตัวเองว่า ยะมะโตะ ส่วน วา (倭) เป็นชื่อที่ชาวจีนยุคแรกใช้เรียกญี่ปุ่นในช่วงยุคสามก๊ก

ประเทศญี่ปุ่นมีเมืองหลวงคือโตเกียว ทั้งประเทศประกอบด้วยเกาะจำนวนมาก โดยมีเกาะใหญ่ ๆ จากทางเหนือไปทางใต้คือ ฮอกไกโด (北海道) ฮอนชู (本州 เป็นเกาะที่ใหญ่ที่สุด) ชิโกกุ (四国) และ คิวชู (九州)

สารบัญ 1 ประวัติศาสตร์ 1.1 ยุคโบราณ 1.2 ยุคเริ่มอารยธรรมญี่ปุ่น 1.3 ยุคศักดินา 2 การเมือง 3 การแบ่งเขตการปกครอง 4 ภูมิศาสตร์ 5 เศรษฐกิจ 6 ประชากร 6.1 จำนวนประชากร 7 การศึกษา 8 วัฒนธรรม 9 ศาสนา 10 ดูเพิ่ม 11 แหล่งข้อมูลอื่น

[แก้] ประวัติศาสตร์

ดูบทความหลักที่ ประวัติศาสตร์ญี่ปุ่น

[แก้] ยุคโบราณ

อารยธรรมแรกที่เริ่มปรากฏขึ้นในดินแดนญี่ปุ่นเริ่มเมื่อประมาณ 10,000 ก่อนคริสตศกราช ซึ่งเรียกกันว่า วัฒนธรรมโจมง มีลักษณะเป็นวัฒนธรรมแบบยุคหิน และสิ้นสุดเมื่อเริ่มทำการเกษตร หลักฐานที่ชัดเจนที่สุดในยุคนี้ก็คือเครื่องปั้นดินเผา ซึ่งเครื่องปั้นดินเผานี้มีเอกลักษณ์เป็นของตนเองอย่างมาก

ตามที่บันทึกไว้ใน "นิฮงโชะกิ" (日本書紀, Nihonshoki) ซึ่งเป็นหนังสือเล่มแรกของญี่ปุ่น ได้กล่าวไว้ว่าประเทศญี่ปุ่นก่อตั้งเมื่อวันที่ 1 มกราคม 660 ปีก่อนคริสตกาล (ตามปฏิทินแบบเก่า) โดย คะมุยะมะโตะอิวะเระฮิโกะ (หรือเรียกตามชื่อรัชกาลว่า จักรพรรดิจินมุ) อย่างไรก็ดี มีความเชื่อว่าจักรพรรดิจินมุไม่ได้เป็นบุคคลจริงหรืออาจจะถูกเพิ่มเข้ามาภายหลัง ในช่วงที่มีการแก้ไขนิฮงโชะกิ

ยุคต่อมาที่ต่อจากยุคโจมงคือ ยุคยาโยอิ เริ่มเมื่อประมาณ 300 ปี ก่อนคริสตศกราช เป็นยุคที่ผู้คนเริ่มเรียนรู้วิธีการปลูกข้าว การตีโลหะ ซึ่งได้รับความรู้มาจากผู้อพยพชาวจีนแผ่นดินใหญ่ บันทึกทางโบราณครั้งแรกที่ปรากฏชื่อเกี่ยวกับประเทศญี่ปุ่นคือ หนังสือจีนราชวงศ์ฮั่นเมื่อปี พ.ศ. 600 (ค.ศ. 57) ซึ่งชาวญีปุ่นถูกเรียกว่าพวก วา(倭) และประกอบไปด้วยชนเผ่ากว่า 1,000 เผ่า

ตามบันถึกของจีนในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 3 อาณาจักรที่ทรงอำนาจมากที่สุดในญี่ปุ่นคืออาณาจักรที่มีชื่อว่า ยะมะไทโคกุ(邪馬台国) ซึ่งปกครองด้วยราชินีฮิมิโกะ(卑弥呼) ซึ่งกษัตรีพระองค์นี้ ได้เคยส่งคณะทูตไปยังประเทศจีนผ่านทางเกาหลีด้วย

คาดกันว่าประเทศญี่ปุ่นเริ่มใช้ชื่อประเทศว่า "นิฮง (日本, Nihon)" ครั้งแรก ในช่วงครึ่งหลังคริสต์ศตวรรษที่ 7 โดยพบหลักฐานในหนังสือของสาสน์ของทูตในปี พ.ศ. 1244 (ค.ศ. 701) ความหมายของคำว่า นิฮง มาจากการถือว่า "เป็นต้นกำเนิดของพระอาทิตย์เมื่อมองจากแผ่นดินใหญ่ของจีน" และโดยการทูตแล้ว ในสมัยนั้นถือว่าญี่ปุ่นมีฐานะเท่าเทียมกับแผ่นดินใหญ่

[แก้] ยุคเริ่มอารยธรรมญี่ปุ่น

ยุคโคฮุง ตั้งแต่คริสต์ศตวรรษที่ 4 ถึง 7 เป็นยุคที่ญี่ปุ่นเริ่มมีการปกครองแบบราชวงศ์ ซึ่งศูนย์กลางการปกครองนั้นอยู่บริเวณเขตคันไซของประเทศ

เมื่อพระพุทธศาสนาได้เผยแพร่จากคาบสมุทรเกาหลี มาสู่หมู่เกาะญี่ปุ่น ในช่วงคริสต์ศตวรรษที่ 5 ชนชั้นระดับปกครองของญี่ปุ่นในขณะนั้นก็ได้สนับสนุนอย่างเต็มที่ โดยเฉพาะ เจ้าชายโชโตะกุ พระองค์ได้สนับสนุนพระพุทธศาสนาอย่างมาก ถึงกับสร้างวัดหลายแห่งในประเทศญี่ปุ่น เช่น วัดชิเทนโนจิ(ปัจจุบันตั้งอยู่ในจังหวัดโอซะกะ) วัดตามแบบพุทธศาสนาแห่งแรก วัดโฮลิวจิ(ปัจจุบันอยู่ในจังหวัดนะระ) เป็นต้น นอกจากนั้นเพื่อให้ประเทศอยู่ด้วยความสงบ พระองค์ได้ทรงประกาศใช้ กฎหมาย 17 มาตรา ซึ่งเป็นกฎหมายญี่ปุ่นฉบับแรกอีกด้วย

ยุคนารา ระหว่างคริสต์ศตวรรษที่ 8 เป็นยุคแรกที่มีการก่อตัวเป็นอาณาจักรที่แข็งแรงของประเทศญี่ปุ่น มีระบบการปกครองอย่างมีระบบให้เห็นได้อย่างขัดเจน โดยการนำระบอบการปกครองมาจากจีนแผ่นดินใหญ่ ศูนย์กลางการปกครองในขณะนั้นก็คือ เฮโจวเกียว หรือบริเวณตัวเมืองนะระ(นารา)ในปัจจุบัน หลังจากนั้นได้ย้ายมาที่ เมืองนะงะโอะกะ(ทางตอนใต้ของจังหวัดเกียวโตะ) และ เฮอังเกียว(กลางเมืองเกียวโตะ) ก่อนจะเปลี่ยนมาเป็นโตเกียว ตามลำดับ เมืองหลวงที่มีระยะเวลานานที่สุดก็คือ เฮอังเกียว ซึ่งได้เป็นเมืองหลวงของประเทศนานถึง 1,074 ปี ซึ่งเราได้เรียกยุคตั้งแต่สถาปนาเมืองหลวงเฮอังเกียวจนถึงการตั้ง บะกุฮุ หรือ ค่ายรัฐบาล ว่า ยุคเฮอัง

ระหว่างปี พ.ศ. 1337 (ค.ศ. 794) จนถึง ปี พ.ศ. 1728 ซึ่งเป็น ยุคเฮอัง นั้น ถือได้ว่าเป็นยุคทองของญี่ปุ่น เนื่องจากเป็นยุคสมัยที่เริ่มมีการปรากฏของวัฒนธรรมญี่ปุ่น ซึ่งเกิดจากการผสมผสานระหว่างวัฒนธรรมจีน และของตนเอง สิ่งที่เห็นได้อย่างชัดมากที่สุดคือ การประดิษฐ์ตัวอักษร ฮิรางานะ ซึ่งทำให้เกิดวรรณกรรมที่แต่งโดยตัวอักษรนี้เป็นจำนวนมาก เช่นในช่วงต้นคริสต์ศตวรรษที่ 11 มุระซะกิ ชิกิบุ สาวใช้ชาววัง ได้แต่งนวนิยายเรื่อง นิทานเกนจิ หรือ ตำนานเกนจิ(源氏物語)ขึ้น ซึ่งเป็นนิยายที่บรรยายเกี่ยวกับการใช้ชีวิต การปกครองของตระกูลฟุจิวะระ นอกจากนั้นนวนิยายเรื่องนี้ยังเป็นนวนิยายที่เก่าแก่รองจากนวนิยายสามอาณาจักร(เกาหลี)ที่ยังมีให้เห็นในโลกอยู่อีกด้วย

[แก้] ยุคศักดินา

ยุคศักดินาญี่ปุ่นเริ่มจากการมีอำนาจการปกครองเหนือชนชั้นปกครองเดิมในญี่ปุ่นซึ่งก็คือชนชั้นราชวงศ์ ซึ่งสิ้นสุดลงในปี พ.ศ. 1728 (ค.ศ. 1185) ตามมาด้วยการพ่ายแพ้ของตระกูลไทระ ที่เสียให้แก่ มินะโมะโตะ โนะ โยะริโตะโมะ ซึ่งหลังจากนั้นเขาได้แต่งตั้งตนเองเป็นโชกุน และสร้าง บะกุฮุ หรือ ค่ายทหารในเมืองคะมะกุระ ยุคนี้เราเรียกว่าเป็น ยุคคะมะกุระ หลังจากการสิ้นชีวิตของโชกุนโยะริโตะโมะ ตระกูลโฮโจ ได้ก้าวขึ้นมาเป็นตระกูลโชกุนตระกูลใหม่ ซึ่งในยุคนี้ญี่ปุ่นจะต้องต่อสู้กับการุกรานของจักรวรรดิมองโกล

หลังจากการรุกรานของมองโกลครั้งสุดท้ายในปี พ.ศ. 1824 (ค.ศ. 1281) ในปี พ.ศ. 1876 (ค.ศ. 1333) คะมะกุระบะกุฮุก็ได้สูญเสียอำนาจให้แก่ อะชิกะงะ ทะกะอุจิ ซึ่งเขาได้ย้ายบะกุฮุไปตั้งไว้ที่กรุงเกียวโต เมืองหลวง และตั้งชื่อว่า มุโระมะจิบะกุฮุ หลังจากความสงบหลายร้อยปี ในช่วงปลายศตวรรษที่ 16 ได้เกิดสงครามกลางเมืองขึ้นในประเทศญี่ปุ่นเพราะบรรดาขุนนางที่หัวเมืองต่างทำสงครามเพื่อแย่งชิงความเป็นใหญ่ แผ่นดินญี่ปุ่นจึงเข้าสู่ยุคสงครามกลางเมือง หรือที่รู้จักกันว่า ยุคเซงโงะกุ

สงครามดำรงอยู่หลายสิบปี จนเมื่อปี พ.ศ. 2133 (ค.ศ. 1590) โทโยโตมิ ฮิเดโยชิ ได้สามารถปราบปรามบ้านเมืองให้สงบลงได้ หลังจากได้รวมรวมบ้านเมืองเสร็จ โทโยโตมิ มีความคิดที่จะบุกคาบสมุทรเกาหลี ซึ่งเขาได้ทำการบุกถึง 2 ครั้ง จนเมื่อเขาเสียชีวิตลง โตกุงาวะ อิเอยะสึ ได้จัดการรวบรวมประเทศใหม่ และตั้งรัฐบาลใหม่ที่ เมืองเอโดะ ซึ่งรู้จักดีในชื่อยุคว่า ยุคเอโดะ

[แก้] การเมือง

ประเทศญี่ปุ่นปกครองด้วยระบอบประชาธิปไตย โดยมีสมเด็จพระจักรพรรดิทรงเป็นประมุข มีนายกรัฐมนตรีเป็นหัวหน้าของคณะรัฐบาล โดยนายกรัฐมนตรีได้รับเลือกจากสมาชิกรัฐสภา

รัฐสภา (国会, Kokkai) ประกอบด้วย 2 สภา คือ สภาผู้แทนราษฎร (衆議院, Shugi-in) และ วุฒิสภา (参議院, Sangi-in) สภาผู้แทนราษฎรมีสมาชิก 480 คน มีวาระ 4 ปี วุฒิสภามีสมาชิก 247 คน มีวาระ 6 ปี สมาชิกทั้งสองสภามาจากการเลือกตั้ง

พรรคการเมืองที่สำคัญ คือ พรรคเสรีประชาธิปไตย (自由民主党, Jiyuuminshutou เรียกย่อ ๆ ว่า 自民党, Jimintou, Liberal Democrat Party หรือ LDP) ซึ่งครองอำนาจและบริหารประเทศมาอย่างต่อเนื่อง ตั้งแต่ พ.ศ. 2498 (ค.ศ. 1955) (เว้นไปช่วงสั้น ๆ ในปี พ.ศ. 2536 (ค.ศ. 1993) เท่านั้น) ในปัจจุบัน รัฐบาลญี่ปุ่นเป็นรัฐบาลผสมระหว่างพรรคเสรีประชาธิปไตย และพรรคโคเมโต (公明党, Koumeitou, New Komeito Party)

[แก้] การแบ่งเขตการปกครอง

ดูบทความหลักที่ เขตการปกครองของญี่ปุ่น

ญี่ปุ่นแบ่งการปกครองออกเป็น 47 จังหวัด และ 8 ภูมิภาค ซึ่งมักจะถูกจับเข้ากลุ่มตามเขตแดนที่ติดกันที่มีวัฒนธรรมและสำเนียงการพูดใกล้เคียงกัน ทุกจังหวัดจัดให้มีการเลือกตั้งเพื่อเลือกผู้ว่าราชการจังหวัด

ประเทศญี่ปุ่นมีเมืองใหญ่เป็นจำนวนมาก ซึ่งแต่ละเมืองต่างมีส่วนสำคัญในการพัฒนาประเทศ ทั้งทางด้าน เศรษฐกิจ สังคม และ วัฒนธรรม

[แก้] ภูมิศาสตร์

ประเทศญี่ปุ่นมีลักษณะเป็นกลุ่มเกาะ ทำให้ภูมิประเทศติดกับทะเล ไม่ติดกับประเทศใดเลย พื้นที่ส่วนใหญ่ของประเทศญี่ปุ่นเป็นภูเขา ซึ่งเป็นพื้นที่กว่า 70เปอร์เซ็นต์ของประเทศ และไม่สามารถอาศัยหรือทำการเพาะปลูกได้ นอกจากนั้นญี่ปุ่นยังต้องเผชิญกับปัญหาแผ่นดินไหวมากกว่าทุกๆ ประเทศในโลก ที่ทำให้ญี่ปุ่นประสบกับภาวะแผ่นดินไหวเช่นนี้เพราะ ประเทศญี่ปุ่นมีสภาพภูมิศาสตร์ตั้งอยู่บน วงแหวนแห่งไฟแปซิฟิกซึ่งมีรอยเลื่อนต่างๆ มากมาย

ประเทศญี่ปุ่นสามารถแบ่งเขตของภูมิอากาศได้ 6 เขต คือ

• ฮอกไกโด: เหนือสุดของประเทศ มีสภาพอากาศที่หนาวเย็นตลอดทั้งปี
• ทะเลญี่ปุ่น: ตั้งอยู่ชายฝั่งทะเลทางฝากตะวันตกของญี่ปุ่น ในช่วงฤดูหนาวมีหิมะตกมาก และในข่วงฤดูร้อนอะกาศจะเย็นกว่าฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก
• ที่สูงตอนกลาง: อุณหภูมิระหว่างฤดูและกลางวันกลางคืนมีความแตกต่างมาก
• ทะเลเซะโตะ: มีอากาศชื้นตลอดทั้งปี
• ชายฝั่งมหาสมุทรแปซิฟิก: ตั้งอยู่ชายฝั่งมหาสมุทรทางตะวันออกของประเทศ ในฤดูหนาวมีอากาศที่หนาวเย็นแต่ไม่ค่อยมีหิมะตก ในฤดูร้อนมีอากาศร้อนและชื้น
• หมู่เกาะตะวันตกเฉียงใต้: หมู่เกาะริวกิวมีอุณหภูมิกึ่งเขตร้อน คืออุ่นในฤดูหนาวและร้อนในฤดูร้อน มีฝนตกมากและมีไต้ฝุ่นผ่านมาในช่วงเปลี่ยนฤดู

ฤดูฝนหลักเริ่มต้นขึ้นในต้นเดือนพฤษภาคมที่โอะกินะวะ และจึงค่อยๆไต่ขึ้นไปจนถึงฮอกไกโดในปลายเดือนกรกฎาคม บนเกาะฮอนชูฤดูฝนจะเริ่มในกลางเดือนของเดือนมิถุนายน มีระยะเวลาประมาณเดือนครึ่ง ส่วนอีกช่วงที่มีฝนตกคือช่วงเปลี่ยนฤดูระหว่างฤดูใบไม้ผลิเป็นฤดูร้อน และฤดูร้อนเป็นฤดูใบไม้ร่วง

[แก้] เศรษฐกิจ

ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่มีเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับที่สองของโลก ความเปลี่ยนแปลงของเศรษฐกิจญี่ปุ่น จะมีผลกระทบอย่างมากต่อเศรษฐกิจโลก หน่วยเงินตราที่ใช้ คือ เยน ซึ่งถือเป็นหนึ่งในสามหน่วยเงินหลักของโลก

ทรัพยากรธรรมชาติส่วนใหญ่มีจำนวนน้อย แต่ที่มีอยู่มาก คือ ซีเมนต์ ที่ใช้วัตถุดิบคือหินภูเขาไฟ แก้ว ทอง เงิน ทองแดง และถ่านหิน

อุตสาหกรรมนั้นเป็นเน้นไปที่การผลิต มีการนำเข้าน้ำมันดิบและแร่เหล็ก เพื่อนำไปผลิตรถยนต์ เครื่องใช้ไฟฟ้า อุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์ ชิ้นส่วนอิเล็กทรอนิกส์ เคมีภัณฑ์ ส่งออกไปจำหน่าย ถือเป็นการค้าโดยการผลิต ในปัจจุบันมีการนำเข้าชิ้นส่วนเครื่องใช้ไฟฟ้าอิเล็กทรอนิกส์ จากประเทศเกาหลีใต้และไต้หวัน โดยการนำเข้าแล้วส่งออกผลิตภัณฑ์อิเล็กทรอนิกส์มีปริมาณมากที่สุด

ประเทศคู่ค้าที่สำคัญ ได้แก่ สหรัฐอเมริกา ประเทศในเอเชียตะวันออกและตะวันออกเฉียงใต้ สหภาพยุโรป ซาอุดีอาระเบีย และจีน โดยไม่มีการขาดดุลทางการค้า

[แก้] ประชากร

ประชากรญี่ปุ่นมีประมาณ 128 ล้านคน คนญี่ปุ่นมีลักษณะเป็นชาตินิยม และเป็นชนชาติที่ฉลาด จะเห็นได้จากในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 2 ญี่ปุ่นเป็นประเทศแรกในเอเชียที่สามารถพาตัวเองเข้าสู่ยุคใหม่ได้เร็วที่สุด และหลังสงครามโลก จากประเทศที่แทบไม่เหลืออะไรเลยสามารถพัฒนาตนเองในเวลาแค่ 30 กว่าปี เป็นประเทศที่มีเศรษฐกิจใหญ่เป็นอันดับที่ 2 ของโลก และเป็นผู้นำทางด้านเศรษฐกิจและเทคโนโลยีของภูมิภาคเอเชีย ทั้งๆที่ญี่ปุ่นนั้นมีทรัพยากรอยู่น้อยมาก และยังมีภัยธรรมชาติมากมาย

[แก้] จำนวนประชากร

รายชื่อเมืองใหญ่เรียงตามจำนวนประชากร 20 อันดับแรก สำรวจเมื่อวันที่ 11 พฤศจิกายน พ.ศ. 2549

ที่	เมือง	จังหวัด	ประชากร
1	โตเกียว (東京23区)	โตเกียว (東京都)	8,543,412 (เฉพาะ 23 เขตการปกครองพิเศษในจังหวัด)
2	โยะโกะฮะมะ (横浜市)	คะนะงะวะ (神奈川県)	3,605,393
3	โอซะกะ (大阪市)	โอซะกะ (大阪府)	2,636,680
4	นะโงะยะ (名古屋市)	ไอจิ (愛知県)	2,225,129
5	ซัปโปะโระ (札幌市)	ฮอกไกโด (北海道)	1,889,846
6	โคเบะ (神戸市)	เฮียวโงะ (兵庫県)	1,529,435
7	เกียวโตะ (京都市)	เกียวโตะ (京都府)	1,473,177
8	ฟุกุโอะกะ (福岡市)	ฟุกุโอะกะ (福岡県)	1,416,607
9	คะวะซะกิ (川崎市)	คะนะงะวะ (神奈川県)	1,343,845
10	ไซตะมะ (さいたま市)	ไซตะมะ (埼玉県)	1,183,307
11	ฮิโระชิมะ (広島市)	จังหวัดฮิโระชิมะ (広島県)	1,158,621
12	เซนได (仙台市)	มิยะงิ (宮城県)	1,027,909
13	คิตะคิวชู (北九州市)	ฟุกุโอะกะ (福岡県)	990,655
14	จิบะ (千葉市)	จิบะ (千葉県)	931,107
15	ซะไก (堺市)	โอซะกะ (大阪府)	832,589
16	นีงะตะ (新潟市)	นีงะตะ (新潟県)	812,875
17	ฮะมะมะสึ (浜松市)	จังหวัดชิซุโอะกะ (静岡県)	807,425
18	ชิซุโอะกะ (静岡市)	ชิซุโอะกะ (静岡県)	712,191
19	โอะกะยะมะ (岡山市)	โอะกะยะมะ (岡山県)	677,077
20	คุมะโมะโตะ (熊本市)	คุมะโมะโตะ (熊本県)	670,321

[แก้] การศึกษา

ดูบทความหลักที่ การศึกษาของญี่ปุ่น

[แก้] วัฒนธรรม

วัฒนธรรมญี่ปุ่นมีวิวัฒนาการมายาวนานตั้งแต่วัฒนธรรมโจมงซึ่งเป็นวัฒนธรรมดั้งเดิมของประเทศ จนถึงวัฒนธรรมผสมผสานร่วมสมัยซึ่งได้รับอิทธิพลมาจากเอเชีย, ยุโรป และอเมริกาเหนือ ศิลปะดั้งเดิมของญี่ปุ่นมีทั้งงานฝีมือ เช่น อิเกะบะนะ (การจัดดอกไม้), โอะริงะมิ (การพับกระดาษ), อุกิโยะ-เอะ (ภาพพิมพ์), ตุ๊กตา, เครื่องเคลือบ, เครื่องปั้นดินเผา การแสดง เช่น คะบุกิ, การเต้นรำ, โนะ, ระกุโงะ และประเพณีต่างๆ เช่น การละเล่น, พิธีชา, บุโด (ศิลปการต่อสู้), สถาปัตยกรรม, การจัดสวน, ดาบ และการทำอาหาร การผสมผสานระหว่างภาพพิมพ์กับศิลปะตะวันตก นำไปสู่การสร้างสรรค์มังงะหรือหนังสือการ์ตูนของญี่ปุ่นที่เป็นนิยมทั้งในและนอกญี่ปุ่น แอนิเมชันที่ได้รับอิทธิพลมาจากมังงะเรียกว่า อะนิเมะ วงการเกมคอนโซลของญี่ปุ่นเจริญรุ่งเรืองอย่างมากตั้งแต่ปี 1980

ดนตรีญี่ปุ่นเป็นดนตรีที่เลือกสรรและหยิบยืมเครื่องดนตรี สเกล และสไตล์มาจากวัฒนธรรมข้างเคียงมาผสมผสาน เครื่องดนตรีหลายชิ้นเช่น โคะโตะ เริ่มเป็นที่รู้จักในศตวรรษที่ 9 และ 10 การพูดสลับร้องเพลงของละครโนะเริ่มที่ศตวรรษที่ 14 และเพลงโฟล์คซึ่งเล่นด้วย ชะมิเซ็ง เครื่องดนตรีที่คล้ายกีตาร์ มีจุดเริ่มต้นที่ศตวรรษที่ 16 ดนตรีตะวันตกเริ่มเข้ามาในปลายศตวรรษที่ 19 และถูกผนวกเป็นส่วนหนึ่งของวัฒนธรรม หลังสงคราม ญี่ปุ่นได้รับอิทธิพลทางด้านดนตรีสมัยใหม่จากอเมริกาและยุโรปเป็นอย่างมาก ก่อให้เกิดการพัฒนาแนวดนตรีที่เรียกว่า เจ-ป็อป

วรรณกรรมญี่ปุ่นชิ้นแรกได้แก่หนังสือประวัติศาสตร์ที่ชื่อ โคะจิกิ และ นิฮง โชะกิ และหนังสือบทกวีสมัยศตวรรษที่ 8 ที่ชื่อ มังโยชู เขียนด้วยภาษาจีนทั้งหมด ในช่วงต้นของยุคเฮอัง มีการสร้างระบบการเขียนแทนเสียงที่เรียกว่า คะนะ (ฮิระงะนะ และ คะตะคะนะ) นิทานคนตัดไม้ไผ่ ถูกพิจารณาว่าเป็นงานที่เก่าแก่ที่สุดที่เขียนด้วยภาษาญี่ปุ่น นิทานเก็นจิ ที่เขียนโดยมุระซะกิมักถูกเรียกว่าเป็นวรรณกรรมชิ้นแรกของโลก ระหว่างยุคเอโดะ วรรณกรรมไม่อยู่ในความสนใจของซามูไรเท่ากับ โชนิน ชนชั้นประชาชนทั่วไป ตัวอย่างเช่น โยะมิฮง กลายเป็นที่นิยมและเผยให้เห็นการเปลี่ยนแปลงที่ลึกซึ้งระหว่างนักอ่านกับนักเขียน ในสมัยเมจิ วรรณกรรมดั้งเดิมได้เสื่อมสลายลง ขณะที่วรรณกรรมญี่ปุ่นได้รับอิทธิพลจากตะวันตกมากขึ้น นะสึเมะ โซะเซะกิ และ โมริ โอะงะอิ เป็นนักแต่งนิยายสมัยใหม่คนแรกของญี่ปุ่น ตามมาด้วย อะกุตะงะวะ ริวโนะซุเกะ, ทะนิซะกิ จุนอิชิโระ, คะวะบะตะ ยะซุนะริ, มิชิมะ ยุกิโอะ และล่าสุด มุระกะมิ ฮะรุกิ ญี่ปุ่นมีนักเขียนที่ได้รับรางวัลโนเบลสาขาวรรณกรรมอยู่ 2 คน ได้แก่ คะวะบะตะ ยะซุนะริ และ โอะเอะ เค็นซะบุโระ

กิโมโน เครื่องแต่งกายประจำชาติของชาวญี่ปุ่น

ธงรูปปลาคาร์ป สัญลักษณ์ของ วันเด็กผู้ชาย

ซูชิ อาหารญี่ปุ่นชนิดหนึ่ง ที่เป็นที่รู้จักทั่วโลก

[แก้] ศาสนา

ในประเทศญี่ปุ่นมีศาสนาหลากหลาย และมีความสำคัญต่างๆ ไม่แปลกอะไรที่ชาวญี่ปุ่นจะนำลูกสาวอายุ 3 ขวบ ลูกชายอายุ 5 ขวบ และลูกสาวอายุ 7 ขวบ ไปที่วัดชินโตเพื่อไปทำพิธี ชิจิ-โกะ-ซัน เพื่อให้สุขภาพแข็งแรง แต่งงานในโบสถ์คริสต์เล่นคริสต์มาสอย่างสนุกสนาน จัดงานศพแบบพุทธ และบูชาบรรพบุรุษแบบขงจื๊อ โดยไม่มีความขัดแย้งอย่างไร

ศาสนาที่สำคัญ

• ศาสนาชินโต
• ศาสนาพุทธ
• ศาสนาคริสต์

และมีศาสนาที่เกิดขึ้นในญี่ปุ่นเอง เช่น

• ศาสนาคอนโตเกียว(ศาสนาแสงทอง)
• ศาสนาเทนริเกียว

[แก้] ดูเพิ่ม

พุทธศาสนาในประเทศญี่ปุ่น

[แก้] แหล่งข้อมูลอื่น

• ข้อมูลประเทศญี่ปุ่น จากเว็บไซต์สถานเอกอัครราชทูตญี่ปุ่นประจำประเทศไทย
• ข้อมูลประเทศญี่ปุ่น จากสถานเอกอัครราชทูตไทย ณ กรุงโตเกียว
• ข้อมูลประเทศญี่ปุ่น จาก CIA.gov (ภาษาอังกฤษ)

	เขตการปกครอง ของ ญี่ปุ่น
ภาค	จังหวัด	เมืองขนาดใหญ่
คันโต	กุนมะ · คะนะงะวะ · จิบะ · ไซตะมะ · โตเกียว · โทจิงิ · อิบะระกิ	โตเกียว · 23 เขตในโตเกียว · คะวะซะกิ · จิบะ · ไซตะมะ · โยะโกะฮะมะ
คันไซ	เกียวโตะ · ชิงะ · นะระ · มิเอะ · วะกะยะมะ · โอซะกะ · เฮียวโงะ	เกียวโตะ · โคเบะ · โอซะกะ
คิวชู	คะโงะชิมะ · คุมะโมะโตะ · ซะงะ · นะงะซะกิ · ฟุกุโอะกะ · มิยะซะกิ · โออิตะ · โอะกินะวะ ·	คิตะกีวชู · ฟุกุโอะกะ
จูโงะกุ	ชิมะเนะ · โทตโตะริ · ยะมะงุจิ · โอะกะยะมะ · ฮิโระชิมะ	ฮิโระชิมะ
จูบุ	กิฟุ · ชิซึโอะกะ · นะงะโนะ · นีงะตะ · โทะยะมะ · ฟุกุอิ · ยะมะนะชิ · อิชิกะวะ · ไอจิ	ชิซึโอะกะ · นะโงะยะ
ชิโกะกุ	คะงะวะ · โคจิ · โทะกุชิมะ · เอะฮิเมะ
โทโฮะกุ	ฟุกุชิมะ · มิยะงิ · ยะมะงะตะ · อะโอะโมะริ · อะกิตะ · อิวะเตะ	เซ็นได
ฮกไกโด	ฮกไกโด	ซัปโปะโระ	แก้