Złotów

Z Wikipedii

Współrzędne: 53°21'37" N 017°02'27" E

Złotów
Herb Złotowa
Województwo	wielkopolskie
Powiat	złotowski
Gmina  - rodzaj	Złotów miejska
Założono	VIII wiek
Prawa miejskie	przed 1370
Burmistrz	Stanisław Wełniak (e-mail)
Powierzchnia	11,58 km²
Położenie	53° 21'37'' N 17° 02'27'' E
Wysokość	110 m n.p.m.
Liczba mieszkańców (2005)  - liczba ludności  - gęstość	19,2 tys. 1627,11 os./km²
Strefa numeracyjna (do 2005)	67
Kod pocztowy	77-400
Tablice rejestracyjne	PZL
Położenie na mapie Polski Złotów
TERC10 (TERYT)	4303831011 (3031)
Miasta partnerskie	Eggesin  Niemcy, Rathenow  Niemcy, Gifhorn  Niemcy, Goole  Wielka Brytania, Nieśwież  Białoruś, La Flèche  Francja
Urząd miejski3 al. Piasta 1 77-400 Złotów tel. 67 263-26-40; faks 67 265-00-25 (e-mail)
Galeria zdjęć w Wikimedia Commons
Strona internetowa miasta

Złotów (łac. Zlotovia, niem. Flatow, kasz. Złotowò) – miasto w północnej części województwa wielkopolskiego, w powiecie złotowskim, leżące nad rzeką Głomią i w sąsiedztwie pięciu jezior, historycznie przynależące do Krajny. W latach 1975-1998 administracyjnie należało do województwa pilskiego, a poprzednio do województwa koszalińskiego. W pierwszych latach powojennych znajdowało się w województwie szczecińskim i bydgoskim.

Jest siedzibą władz powiatu złotowskiego oraz gminy Złotów.

Według danych z 30 czerwca 2004², miasto liczyło 18 430 mieszkańców.

Spis treści 1 Struktura powierzchni 2 Demografia 3 Gospodarka 4 Transport 5 Historia 5.1 Historia miasta 5.1.1 Prehistoria 5.1.2 Średniowiecze 5.1.3 Od XVI do XVIII wieku 5.1.4 Złotów pod zaborami 5.1.5 Współczesność 5.2 Ludność miasta na przestrzeni dziejów 5.3 Historyczne nazwy Złotowa 5.4 Dawni właściciele dóbr złotowskich 5.5 Ważniejsze ulice dawnego Złotowa i ich obecne nazwy 6 Zabytki i obiekty turystyczne Złotowa 6.1 Kościół pw. Wniebowzięcia Najśw. Marii Panny 6.2 Kościół pw. św. Stanisława Kostki 6.3 Kościół pw. św. Rocha 6.4 Ratusz 6.5 Posąg jelenia 6.6 Starostwo Powiatowe 6.7 Pomnik Piasta 6.8 Pałac Działyńskich 6.9 Bożnica 6.10 Muzeum Ziemi Złotowskiej 6.11 Dom Polski 6.12 Góra Żydowska 6.13 Pomnik Adama Mickiewicza 6.14 Wieża wodociągowa 6.15 Pozostałe obiekty 7 Walory przyrodnicze i turystyka 7.1 Warunki przyrodnicze 7.2 Baza restauracyjno-hotelowa 8 Edukacja 9 Kultura 10 Sport i Rekreacja 11 Znane osobistości związane ze Złotowem 11.1 Znani i zasłużeni 11.2 Honorowi obywatele Złotowa 11.3 Parlamentarzyści 12 Sąsiednie gminy 13 Bibliografia 14 Linki zewnętrzne

[edytuj] Struktura powierzchni

Według danych z roku 2002⁶, Złotów ma obszar 11,58 km^ (2), w tym:

• użytki rolne: 33 %
• użytki leśne: 17 %

Miasto stanowi 0,7% powierzchni powiatu.

[edytuj] Demografia

Dane z 30 czerwca 2004²:

Opis	Ogółem		Kobiety		Mężczyźni
jednostka	osób	%	osób	%	osób	%
populacja	18 430	100	9577	52	8853	48
gęstość zaludnienia (mieszk./km^ (2))	1591,5		827		764,5

Według danych z roku 2002⁶, średni dochód na mieszkańca wynosił 1252,49 zł.

[edytuj] Gospodarka

Złotów jest ośrodkiem przemysłowym i lokalnym ośrodkiem handlowo-usługowym obsługującym teren powiatu złotowskiego. Dominującym przemysłem w mieście jest przemysł metalowy (Fabryka Elementów Wyposażenia Budownictwa "Metalplast", Spółka "Unimetal", firma "Pol-soft"), spożywczy (Okręgowa Spółdzielnia Mleczarska Złotów, PSS "Społem"), drukarski (Alcan Packaging z udziałem kapitału kanadyjskiego), odzieżowy (Spółdzielnia Pracy "Odzież") i inne (Miejski Zakład Usług Komunalnych, Sydkraft oraz Rek-Swed i Tex-Swed zatrudniające ponad 200 osób). Prężnie działa Cech Rzemiosł Różnych, skupiający wielu właścicieli zakładów rzemieślniczych. W mieście zlokalizowanych jest wiele hurtowni, sklepów, punktów usługowo-handlowych, w tym kilka supermarketów:

• Biedronka x 2
• Netto,
• Piotr i Paweł,
• Tesco
• Media Expert
• Avans
• Mars
• Eldom
• Lidl (w budowie)

Istnieje kilka stacji benzynowych, stacje obsługi samochodów renomowanych marek (Fiat i Škoda Auto).

[edytuj] Transport

Złotów leży przy linii kolejowej Tczew - Küstrin Kietz i zamkniętej Świecie - Złotów. Można więc dojechać pociągiem do Chojnic czy Piły, a z nich do innych większych miast w Polsce.

Dworzec kolejowy w Złotowie jest czynny dla ruchu pasażerskiego i towarowego tylko na trasie Tczew - Küstrin Kietz, do 2000 roku ruch towarowy czynny był także na trasie do Świecia nad Wisłą i Laskowic Pomorskich (ważnego niegdyś węzła kolejowego).

Przez Złotów biegną także trasy:

• droga wojewódzka numer 188 relacji Piła – Człuchów,
• droga wojewódzka numer 189 relacji Jastrowie – Więcbork,
• powiatowe do Łobżenica, Łąkie, Lędyczek

Złotów posiada połączenie autobusowe z większymi miastami północnej Polski. Połączenia realizują PKS-y: Toruń, Warszawa, Bydgoszcz, Płock, Słupsk, Człuchów, Wałcz. Złotów posiada także połączenie prywatnymi busami z Piłą i Jastrowiem. W Złotowie nie ma komunikacji miejskiej. Funkcjonuje kilka taksówek.

[edytuj] Historia

[edytuj] Historia miasta

[edytuj] Prehistoria

Pierwsze ślady obecności człowieka na terenie Złotowa pochodzą z epoki neolitu. W epoce żelaza w obszarze miasta znajdowało się wczesnohistoryczne grodzisko. W VIII wieku istniała tu osada wczesnych Słowian, odkryta podczas prac archeologicznych w latach 1974-1976. Późniejsze kroniki średniowieczne wzmiankują gród Wielatowo umiejscowiony na ziemi krajeńskiej.

[edytuj] Średniowiecze

Miejsce lokowania Złotowa odgrywało w zamierzchłych czasach ważną rolę. Tędy biegł szlak handlowy z Nakła do Słupska i Kołobrzegu. Często toczone walki doprowadziły do zniszczenia ówczesnej osady. Na terenie wyspy Zamkowej utworzona została nowa osada, ok. XI wieku, utrzymująca się aż do XIV wieku. W pierwszych latach wieku XII Bolesław Krzywousty włączył Złotów do państwa polskiego. Prawdopodobnie w tych czasach na wyspie na jeziorze Miejskim istniał zamek obronny, wokół którego rozwinęła się osada.

Jako datę powstania wymienia się zapisek w kronice Janka z Czarnkowa. Zanotował on, że Kazimierz III Wielki dnia 3 listopada 1370 roku zapisał swojemu wnukowi Kazimierzowi Słupskiemu miasto Wielatow. W 1455 miasto zostało spalone przez Krzyżaków. Na początku XVII wieku ówczesny właściciel miasta Jan Potulicki zbudował nowy zamek.

[edytuj] Od XVI do XVIII wieku

W połowie wieku XVII Złotów znalazł się w rękach rodziny Grudzińskich. Najbardziej znany jej członek, to Andrzej Karol Grudziński (zm. 1678), starosta nakielski oraz wojewoda kaliski i poznański. Wsławił się zdradą na rzecz wojsk szwedzkich podczas "potopu". Potem ponownie przeszedł na stronę polską, prowadząc wojnę partyzancką przeciw najeźdżcy z północy. W odwecie Szwedzi spalili miasto i zamek (1657 r.). W 1674 roku miasto strawił wielki pożar, niszcząc niemal całą zabudowę. Pod koniec XVII wieku właścicielami Złotowa stał się ród Działyńskich. Niewiele lat później miasto stanęło w obliczu kompletnej ruiny, wyniszczone przemarszami wojsk w trakcie III wojny północnej, kontrybucjami i licznymi epidemiami.

[edytuj] Złotów pod zaborami

Od 1772 roku pod zaborem pruskim, zmienił nazwę na Flatow. W roku 1820 dobra złotowskie zostały zakupione przez króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III Hohenzollerna i pozostały w rękach jego rodu do 1922 r., kiedy to zostały upaństwowione. W 1818 Złotów (Flatow) po raz pierwszy został stolicą powiatu (Kreis Flatow). W 1871 roku uruchomiono linię kolejową na trasie Piła – Chojnice, stanowiącej część tzw. kolei wschodniej, łączącej Berlin z Królewcem, co przyczyniło się do rozwoju gospodarczego miasta. W 1907 r. wybudowano linie kolejową łącząca Złotów z Więcborkiem, natomiast w latach 1910- 1914 z Wałczem. Linie kolejowe wiądące przez Złotów zostały jednak w większości zniszczone podczas II wojny światowej i do dnia dzisiejszego funkcjonuje jedynie linia wiądąca z Tczewa do Piły.

W tym czasie nasiliła się polityka germanizacyjna władz pruskich. Polacy, stanowiąc mniejszość, zakładali instytucje i powoływali organizacje mające na celu walkę o polskość. Powołano do życia bractwo kurkowe i istniejące do dzisiaj: chór "Cecylia" (zał. 1884), Bank Ludowy (1902) i Spółdzielnię Rolniczo-Handlową "Rolnik" (1906). Po 1920 pozostał w granicach Niemiec jako część prowincji Poznań-Prusy Zachodnie. Pomimo utworzenia Powiatowej Rady Ludowej zabiegającej o przywrócenie Złotowa w granice Polski, wpływy rodziny Hohenzollernów w Europie były zbyt silne i Złotów pozostał w Rzeszy Niemieckiej. Do Polski trafiła część wschodnia powiatu z miastami Więcbork i Sępólno Krajeńskie. Od 1923 działał tu Związek Polaków w Niemczech. Od 1945 w granicach Polski.

[edytuj] Współczesność

Po wojnie miasto rozwijało się dość prężnie, zbudowano tu wiele osiedli bloków mieszkalnych. Obecnie Złotów jest niewielkim ośrodkiem przemysłowym, kilka większych zakładów, w tym największy "Metalplast", produkujący okucia do okien.

[edytuj] Ludność miasta na przestrzeni dziejów

Rok	Liczba mieszkańców
1580	1940
1673	575
1766	890
1800	2233
1820	1714
1885	3880
1919	4957
1939	7494
1945	najw. kilkaset
1973	11 000
2005	18 422

[edytuj] Historyczne nazwy Złotowa

Wczesna nazwa Złotowa – Wielatowo wywodzi się od nazwy pomorskiego plemienia Wieletów, założycieli średniowiecznego grodu (pochodzi od niej również niemieckie Flatow). Późniejsze nazwy, w zależności od interpretacji, nawiązują do złotych rzymskich monet, które miałyby być tu odnajdywane, bądź też do słowa "słota", a więc do tutejszych warunków klimatycznych oraz sąsiedztwa jezior i bagien. Większość poniższych nazw pochodzi ze średniowiecznych dokumentów i stanowi wersje zlatynizowane:

• XIV w. – Wielatowo (Velutuwum, Velatovum, Welatowo, Wielatow);
• Zlothaue, Zlotane (nazwy średniowieczne);
• pocz. XV w. – Maius Zlothkowo;
• 1427 – Zlotowo (niem. Goldau);
• XVIII wiek – Złotów;
• 1772-1945 – Flatow (niem., nazwa- również jako Flatho i Flatau – pojawia się prawdop. już w XVII wieku);
• od 1945 – Złotów

[edytuj] Dawni właściciele dóbr złotowskich

• XII w. - zakon bożogrobców(?)
• do 1360- Przecław h. Grzymała
• 1370-1379 - Kazimierz IV, książę słupski
• 1379-1389 - Władysław Opolczyk, książę opolski
• 1400-1491 - Donaborscy h. Topór
• 1490-1491 - Kościeleccy h. Ogończyk
• 1491-1625 - Potuliccy h. Grzymała
• 1620-1688 - Grudzińscy h. Grzymała
• 1688-1788 - Działyńscy h. Ogończyk
• 1788-1798 - Johann Friedrich Wilhelm von Farenheid
• 1798-1820 - Johan Karl von Gerhard
• 1820-1922 - Hohenzollernowie
• 1922-upaństwowienie dóbr złotowskich

[edytuj] Ważniejsze ulice dawnego Złotowa i ich obecne nazwy

• Schulstrasse (od 1933 r. Hindenburgstrasse) – ul. Wojska Polskiego
• Gartenstrasse (od 1933 r. Göringstrasse) – ul. Mickiewicza
• Bahnhofstrasse (od 1933 r. Adolf Hitlerstrasse) – Aleja Piasta
• Friedrichplatz - pl. Paderewskiego
• Grenzmark - pl. Kościuszki

[edytuj] Zabytki i obiekty turystyczne Złotowa

[edytuj] Kościół pw. Wniebowzięcia Najśw. Marii Panny

Wczesnobarokowy kościół farny zbudowany w latach 1661-1664 z fundacji wojewody Andrzeja Karola Grudzińskiego najprawdopodobniej przez pochodzącego z Lombardii architekta manierystycznego Krzysztofa Bonadurę Starszego (wg innych teorii przez gdańskiego architekta Petera Willera bądź też pochodzącego z Italii Jerzeego Catenazziego) w miejsce wcześniejszego, zniszczonego w 1657 r. przez Szwedów, kościoła drewnianego (z 1619 r.), który z kolei powstał na miejscu pierwotnie należącego do rycerskiego Zakonu Kanoników Regularnych Stróżów Świętego Grobu Jerozolimskiego, dwunastowiecznego kościoła św. Anny (symbol Zakonu, podwójny krzyż patriarchalny wieńczy również szczyty obecnego kościoła- jednego z najcenniejszych zabytków północnej Wielkopolski). Kościół znajduje się przy ulicy Panny Marii. Jednonawowa świątynia wzniesiona została na planie krzyża łacińskiego, którego ramiona tworzą dwie kaplice - św. Anny i Matki Boskiej Różańcowej. Kościół nie posiada wieży, a jedynie wolnostojącą dzwonnicę z 1850 r. Zwraca uwagę bardzo bogate, wysokiej klasy artystycznej, zabytkowe, wyposażenie- pięć ołtarzy (w tym ołtarz główny, zawierający obraz Paulusa Hacka z Antwerpii p. t. Koronacja Najśw. Marii Panny), ambona, grupa ukrzyżowania na belce tęczowej, chrzcielnica, trzy feretrony (z których jeden- św. Anna Samotrzecia – wystawiony jest na widok publiczny). Wykonanie dekoracji snycerskich przypisuje pochodzącemu z Turyngii, wybitnemu rzeźbiarzowi złotowskiemu Johannowi Danielowi Danzerowi. Obecne organy zbudowane zostały w 1995 r. w miejsce wcześniejszych, dziewiętnastowiecznych. Wnętrze kościoła pokrywa wysokiej klasy polichromia wykonana w połowie lat 60. XX wieku przez Annę i Leonarda Torwirtów. W kryptach, pod kaplicą Matki Boskiej Różańcowej złożone zostały zmumifikowane zwłoki rodziców fundatora- wojewody kaliskiego Zygmunta Grudzińskiego i Elżbiety z Opalińskich. Spoczywa tu również syn Andrzeja Karola Grudzińskiego, Zygmunt, zmarły we wczesnym dzieciństwie (ok. trzeciego roku życia, prawdopodobnie w 1661 roku) wskutek choroby zakaźnej, którego metalowa trumna ozdobiona jest unikatowym na skalę ogólnopolską dziecięcym portretem trumiennym (podczas prac konserwatorskich trumna ta okazała się pusta). Krypta ta udostępniona jest dla zwiedzających. Opiekunami kościoła są obecnie ks. ks. Misjonarze św. Rodziny.

[edytuj] Kościół pw. św. Stanisława Kostki

Klasycystyczny kościół poewangelicki przy pl. Kościuszki, wzniesiony w latach 1829-1830 z fundacji ówczesnego właściciela dóbr złotowskich, króla pruskiego Fryderyka Wilhelma III wg projektu wybitnego pruskiego architekta, Karla Friedricha Schinkla. Trzynawowy, halowy kościół dominuje nad starą częścią Złotowa swoją wysoką, smukłą wieżą. Jego cechą charakterystyczną jest również zdobiące elewację boniowanie. W 1922 roku na placu przed kościołem odsłonięto nieistniejący już monument ku czci ofiar I wojny światowej. Świątynia przeszła na własność Kościoła katolickiego w 1945 r. Do dnia dzisiejszego z pierwotnego wyposażenia zachowały się jedynie organy, w większości wyburzono również galerię ciągnącą się wzdłuż naw bocznych. W prezbiterium znajduje się współczesny ołtarz z posągiem św. Stanisława Kostki. Światynia należy do parafii Wnieb. NMP, jednakże w 1998 roku została ona przekazana w użytkowanie nowopowstałej parafii śś. ap. Piotra i Pawła do czasu zakończenia budowy własnej świątyni.

[edytuj] Kościół pw. św. Rocha

Neogotycki kościół znajdujący się u wylotu ul. Obrońców Warszawy, zbudowany w latach 1903-1904 z inicjatywy ks. dra Bolesława Domańskiego (który w tym czasie sprawował funkcję wikariusza parafii pw. Wnieb. Najśw. Marii Panny) jako kaplica cmentarna. Budowlę wzniesiono w miejscu wcześniejszej, drewnianej kaplicy z 1710 roku, mającej stanowić wotum przebłagania gniewu bożego podczas trwającej w latach 1709-1711 epidemii, która pochłonęła większość mieszkańców miasta. Świątynia ta jest niewielką, posiadającą niewysoką wieżę, jednonawową budowlą. Na wyposażenie składają się trzy neogotyckie ołtarze, organy, witraże, głównie z motywami geometrycznymi oraz umieszczony na belce tęczowej krucyfiks. W 1975 r. dotychczasowa kaplica cmentarna została ustanowiona kościołem parafialnym. W bezpośrednim sąsiedztwie świątyni znajdują się nieczynne już cmentarze: katolicki, ewangelicki (po wojnie uległ dewastacji, obecnie znajduje się tam pomnik poświęcony pamięci pochowanych osób) oraz wojenny, na którym spoczywają żołnierze Ludowego Wojska Polskiego oraz Armii Radzieckiej polegli w okolicach Złotowa podczas II wojny światowej.

[edytuj] Ratusz

Siedziba władz miejskich przy Alei Piasta wzniesiona w 1913 roku wg projektu ówczesnego architekta miejskiego, Adolfa Behra. W budynku pierwotnie znajdowały się cztery wysokiej klasy artystycznej witraże (ufundowane m.in. przez organizacje cechowe), z których do dnia dzisiejszego zachowały się dwa – w obecnym gabinecie burmistrza oraz w gabinecie jego zastępcy. Budynek wieńczy niewielka sygnaturka wraz z chorągiewką, z której codziennie w południe odtwarzany jest hejnał miejski. Współcześnie do budynku Ratusza dobudowano nowe skrzydło w którym znajduje się sala sesyjna rady miejskiej. W roku 2002 roku budynek przeszedł gruntowny remont połączony z częściową przebudową pomieszczeń.

[edytuj] Posąg jelenia

Pomnik przedstawiający jelenia – godło heraldyczne miasta Złotowa – znajdujący się przed budynkiem Ratusza, na pl. 31 stycznia, pośródku wysepki ronda. Posąg ten powstał w 1993 roku, jednak w obecnym miejscu i w obecnej formie umieszczono go w grudniu 2005 roku. Codziennie w południe, bezpośrednio po hejnale miejskim oraz sygnale myśliwskim, przy odtwarzanych dźwiękach porykiwań jelenia posąg wykonuje obrót dokoła własnej osi.

[edytuj] Starostwo Powiatowe

Monumentalny budynek przy Alei Piasta wybudowany w latach 1910-1912 w stylu neorenesansowym, jako siedziba władz powiatowych. W budynku znajduje się kolekcja unikatowych, zabytkowych witraży secesyjnych, z których trzy, umieszczone w oknach auli rady powiatu, uznawane są za szczególnie cenne. Po zakończeniu II wojny światowej budynek mieścił cały szereg różnych instytucji m.in. – Prezydium Powiatowej Rady Narodowej, Pilskie Przedsiębiorstwo Przemysłu Drzewnego, Urząd Skarbowy. W tym też okresie, podczas prac remontowych gmach pozbawiony został kilku oryginalnych elementów architektonicznych – wykończeń szczytów oraz balkonów. W 2005 roku budynek ponownie przeszedł na własność starostwa powiatowego i w 2006 poddany został gruntownej renowacji (prace wykończeniowe, jak również remont wnętrz budynku trwają do chwili obecnej). W sąsiedztwie starostwa znajduje się Park Miejski o pow. 1,44 ha z ciekawym, zabytkowym drzewostanem stanowiący część dawnych ogrodów otaczających gmach Starostwa.

[edytuj] Pomnik Piasta

Znajdujący się przed gmachem Starostwa, jedyny na świecie pomnik Piasta Kołodzieja. Monument wg projektu W. Tomkiewicza i G. Aleksiewicza powstał w 1957 r. z inicjatywy burmistrza Złotowa Jana Kantego Kocika. Odsłonięcia dokonano z okazji zjazdu byłych działaczy V Dzielnicy Związku Polaków w Niemczech. Na cokole pomnika umieszczone zostały dwie brązowe płaskorzeźby (piastowscy wojowie strzegący zachodniej granicy, powitanie żołnierzy Wojska Polskiego), tablica z wypisanymi Prawdami Polaków w Niemczech oraz inskrypcja: "Bojownikom o wolność i polskość ziem piastowskich".

[edytuj] Pałac Działyńskich

Zbudowana na przełomie XVIII i XIX wieku, znajdująca się przy ul. Zamkowej niewielka rezydencja myśliwska rodu Działyńskich, ówczesnych właścicieli dóbr złotowskich. Po nabyciu Złotowa w 1820 r. przez Hohenzollernów pałac został przebudowany w stylu klasycystycznym z elementami neogotyku przez wybitnego pruskiego architekta Karla Friedricha Schinkla (lata 30. XIX wieku). Rezydencja przez wiele lat stanowiła siedzibę złotowskiego nadleśnictwa, obecnie zaś część gmachu wykorzystywana jest jako budynek mieszkalny. W sąsiedztwie pałacu znajduje się cenny park, dawniej stanowiący jedną całość z niedalekim parkiem Zwierzyniec.

[edytuj] Bożnica

Wzniesiony w latach 40. XVII wieku, najstarszy zachowany budynek miasta Złotowa. Ten niepozorny obiekt znajduje się przy parkingu domu handlowego "Centrum", w sąsiedztwie pl. Paderewskiego. Pierwotnie stanowił on bożnicę złotowskiej gminy żydowskiej, nim w latach 1878-1879 na obecnym pl. Paderewskiego wzniesiono nową, okazałą synagogę (wysadzoną w powietrze przez Niemców podczas kryształowej nocy w 1938 r. – miejsce w którym znajdowała się ona upamiętnia obecnie tablica oraz obrys obszaru zajmowanego przez budynek wykonany z odmiennej kolorystycznie kostki brukowej). Dawna bożnica pełni dziś fukcje budynku magazynowego.

[edytuj] Muzeum Ziemi Złotowskiej

Muzeum gromadzące zbiory archeologiczne, etnograficzne, historyczne oraz inne dokumentujące dzieje Ziemi Złotowskiej. Siedzibą Muzeum jest zabytkowa, szachulcowa, osiemnastowieczna kamienica mieszczańska przy ul. Wojska Polskiego.

[edytuj] Dom Polski

Zabytkowa kamienica zbudowana w 1905 roku w stylu secesyjnym, znajdująca się przy ul. Domańskiego. Budynek wyróżnia się niezwykle dekoracyjnymi, zabytkowymi zdobieniami elewacji zewnętrznej. W latach 1935-1939 znajdowała się tu siedziba V Dzielnicy Związku Polaków w Niemczech oraz innych ówczesnych instytucji polonijnych: Zarządu Polskokatolickiego Towarzystwa Szkolnego na regencję pilską, inspektoratu polskich szkół, Zarządu Związku Polskich Towarzystw Młodzieżowych, filii redakcji "Głosu Pogranicza i Kaszub". Ówczesną działalność patriotyczną upamiętnia tablica. Obecnie w kamienicy mieszczą się biura, szkoła języków obcych, niektóre wydziały urzędu miejskiego, restauracja i hotel.

[edytuj] Góra Żydowska

Wzniesienie w pobliżu jeziora Baba i Proboszczowskiego, przy ul. Jerozolimskiej, gdzie od połowy XVI wieku aż do zniszczenia przez hitlerowców w 1935 roku znajdował się unikatowy, zabytkowy cmentarz złotowskiej gminy żydowskiej. W miejscu tym spoczywają m. in. zmarły w 1696 rabbi Jakub Feiwil oraz rabbi Akiba Beth aisch, zwany Pogromcą Ognia. Zgodnie z przedwojennym przekazem znajdowały sie tu liczne nagrobki drewniane i kamienne, z których z czasem wznoszono pewnego rodzaju piramidę umiejscowioną na szczycie wzgórza. W miejscu tym współcześnie utworzono lapidarium zbudowane z odkrytych w 1998 r. podczas prac budowlanych przy Hali Targowej w centrum miasta fragmentów 143 nagrobków. Na Górze Żydowskiej znajduje się również 18 dębów – pomników przyrody.

[edytuj] Pomnik Adama Mickiewicza

Monument z 1951 roku stojący w parku przy pl. Wolności, powstały na bazie elementów przedwojennego, niemieckiego pomnika z inicjatywy nauczycielki Anny Borkowej. Bezpośrednią przyczyną budowy pomnika była niemożność usunięcia ogromnego głazu stanowiącego część poprzedniego monumentu ze względu na brak w ówczesnym Złotowie odpowiedniego sprzętu. W 2006 r. poddany gruntownej renowacji.

[edytuj] Wieża wodociągowa

Zabytek techniki z ok. 1900 roku znajdujący się przy ul. Wodociągowej, wieża ta spełnia swoje funkcje do dnia dzisiejszego.

[edytuj] Pozostałe obiekty

• Sąd Rejonowy – neogotycki budynek z 1866 roku przy pl. Kościuszki.
• Dworzec kolejowy – przy ul. Bohaterów Westerplatte, zbudowany po 1869 r.
• Szpital Powiatowy – zbudowany w 1914 roku przy ul. Szpitalnej
• Willa Iwanskiego – zabytkowa rezydencja przedwojennego przedsiębiorcy Friedricha Iwanskiego przy Alei Piasta.

[edytuj] Walory przyrodnicze i turystyka

Złotów oraz okolice miasta stanowią miejsce bardzo atrakcyjne dla turystów, co wynika głównie z dobrego położenia, korzystnych warunków przyrodniczych, dobrze rozwiniętej infrastruktury oraz zaplecza hotelowo-restauracyjnego. W Złotowie znajduje się również stale rozbudowywana sieć ścieżek rowerowych. Tereny zielone, leśne oraz wodne zajmują niemal 40% powierzchni miasta.

[edytuj] Warunki przyrodnicze

Miasto otoczone jest pięcioma jeziorami o bardzo bogatym środowisku przyrodniczym, stwarzającymi dobre warunki do uprawiania turystyki wodnej i wędkarstwa:

• Jezioro Miejskie – jezioro o pow. 47,7 ha w południowej części miasta stwarzające doskonałe warunki do wędkowania i turystyki pieszej (nadbrzeżna promenada). Brzegi jeziora wyróżnia bogata roślinność, szczególnie w części południowej (rośliny zielne, m.in. kosaćce żółte i pierwiosnki lekarskie) oraz zachodniej, gdzie sąsiaduje ono z parkiem Zwierzyniec. W przyszłości planuje się utworzenie kąpieliska.
• Jezioro Zaleskie – jezioro o pow. 180 ha (w tym 29,6 ha w obrębie granic miasta) w zachodniej części Złotowa, znajdują się tu dwa kąpieliska (obydwa strzeżone), jezioro to stwarza doskonałe warunki do uprawiania sportów wodnych. Spośród gatunków roślinności nadbrzeżnej dominują tu olchy i wierzby.
• Jezioro Baba – jezioro o pow. ok. 18 ha, w fazie postępującej eutrofizacji, którego głębokość wynosi obecnie ok. 1,5 metra. Znajduje się ono w centralnej części Złotowa. Porośnięty niemal w całości trzcinami, sitowiem, licznymi gatunkami traw i roślinności zielnej zbiornik wodny stanowi siedlisko wielu gatunków ptaków, w tym również drapieżnych. W obrębie doliny przepływającej przez jezioro rzeki Głomii znajdują się siedliska bobra europejskiego.
• Jezioro Burmistrzowskie – jezioro o pow. 7,7 ha w północnej części miasta, porośnięte nabrzeżnie wieloma gatunkami drzew iglatych (sosna pospolita) oraz liściastych (olcha szara i biała, topola, brzoza, kasztanowiec), jak również posiadające bogatą roślinność wodną (m.in. grzybień biały).
• Jezioro Proboszczowskie – jezioro o pow. 4,1 ha w północnej części miasta, podobnie jak Jezioro Burmistrzowskie posiadające duże walory wędkarskie.

Przez Złotów przepływa rzeka Głomia, stanowiąca lewy dopływ Gwdy, oraz umiejscowiony w północno-wschodniej części miasta Kanał Śmiardowski, którego dolina obfituje w bogatą, rzadką szatę roślinną (skalnica ziarenokowata oraz morwa czarna i biała – z których dwie ostatnie wykorzystawano w przedwojennym Złotowie do hodowli jedwabników) a także liściasty drzewostan (m.in. olchy, brzozy, wierzby).

W granicach miasta znajduje się również kilka niezwykle cennych pod względem przyrodniczym obszarów:

• Zwierzyniec – kompleks leśny o powierzchni ponad 100 ha w południowo-zachodniej części miasta, w sąsiedztwie Jeziora Miejskiego i Zaleskiego stanowiący pozostałość po dawnej puszczy, jaka pokrywała obszar dzisiejszego Złotowa we wczesnym średniowieczu. Drzewostan składa się z kilku gatunków drzew liściastych w wieku od 110 do 190 lat nie wliczając w to pomników przyrody. Park ten został zagospodarowany w 1822 r. przez wybitnego pruskiego architekta krajobrazu Petera Josepfa Lennégo (jest on m.in. autorem tzw. ośmiornicy, 8 dróg wychodzących z centralnie umiejscowionej polany). Zwierzyniec stanowił wówczas ogrodzony teren łowiecki należący do właścicieli Złotowa, cesarskiego rodu Hohenzollernów i tworzył jedno założenie krajobrazowe z parkiem pałacowym. Dopiero w latach 60. lub 70. XIX wieku las udostępniono mieszkańcom miasta, a znajdująca się tam zagrodę danieli przeniesiono do Kujanu. W 1976 roku w obrębie Zwierzyńca wybudowano amfiteatr, znajduje się tu również nowoczesny gmach nadleśnictwa. W 2002 roku otwartu tu Ośrodek Edukacji Leśnej i Ekologicznej "Zwierzyniec" wraz z zieloną klasą, w ramach którego powstała zagroda dla zwierząt o powierzchni 4 ha w której żyją dziki, daniele i muflony, a także stacja meteorologiczna, woliera i arboretum.
• Góra Żydowska – (patrz: zabytki i atrakcje turystyczne).
• Góra Wilhelma (zwana również Górą Traugutta lub Wisielczą) – wzniesienie w południowej części miasta, będące ozem – formacją polodowcową. Dawniej znajdowała się tu kopalnia żwiru (w 2004 roku w niecce wyrobiska umiejscowiono strzelnicę). W 1905 roku na szczytu wzniesienia wybudowano Wieżę Bismarcka (wysadzoną w powietrze na polecenie władz miasta w 1968 roku). Teren ten, jak również jego najbliższe okolice porastają liczne sosny (w tym sosna Banksa)i brzozy. W sąsiedztwie znajdują się dwa całkowicie zeutrofizowane jeziora – Czercie i Łosianka. Występują tu liczne gatunki roślin zielnych (sasanka łąkowa, kocanka piaskowa). Okolice Góry Wilhelma są mimo to terenem silnie przekształconym formami antropogenicznymi – znajduje się tu wspomniana niecka dawnej żwirowni oraz nasyp kolejowy.

W Złotowie znajduje się ponadto 5 parków miejskich:

• Park Miejski przy Alei Piasta (patrz: Zabytki i atrakcje turystyczne: Starostwo Powiatowe),
• Park Miejski przy Placu Wolności,
• Park Europejski przy Alei Rodła (zasadzony),
• Park Pałacowy przy ulicy Jastrowskiej (patrz: Zabytki i atrakcje turystyczne: Pałac Działyńskich,
• Park Miejski przy ulicy Szpitalnej (część terenów po dawnym tartaku, drzewostan zasadzony w lipcu 2006 podczas edycji Euro Eco Meetingu);

[edytuj] Baza restauracyjno-hotelowa

Złotów jest przygotowany na przyjęcie turystów i zaspokojenie ich potrzeb w dziedzinie gastronomii i noclegu. W mieście istnieją dwa hotele: Dom Polski, Krajna, w których są restauracje.

1. Pizzerie:

• Bruschetta
• Millenium
• Neapoli
• Palm Beach

2. Restauracje:

• Bar Targowy
• Centrum
• Dom Polski
• Kaprys
• Krajna
• VIP
• Millenium

3. Puby:

• Centrum
• Graffit
• Non-Stop
• Pralnia Keg
• Ziemowit

4. Dyskoteki:

• Non Stop
• Texas
• VIP

[edytuj] Edukacja

W Złotowie znajduje się 5 przedszkoli (w tym jedno niepubliczne), 4 szkoły podstawowe (w tym jedna niepubliczna), 3 gimnazja (w tym jedno niepubliczne), 4 szkoły ponadgimnazjalne i 1 wyższa:

• Zespół Przedszkoli Samorządowych (Przedszkola nr 1, 2, 4 i 5)
• Zespół Szkół Samorządowych nr 1 (Szkoła Podstawowa nr 3 im. plut. Michała Robaka i Gimnazjum Publiczne nr 1 im. Jana Kochanowskiego) [1];
• Szkoła Podstawowa nr 1 im. St. Staszica [2];
• Szkoła Podstawowa nr 2;[3];
• Gimnazjum Publiczne nr 2;
• Zespół Szkół Katolickich im. św. Wojciecha (przedszkole, szkoła podstawowa i gimnazjum) [4];
• I Liceum Ogólnokształcące im. Marii Skłodowskiej-Curie [5];
• Zespół Szkół Ekonomicznych im. Jana Pawła II (II Liceum Ogólnokształcące, II Liceum Profilowane, Technikum nr 2) [6];
• Zespół Szkół Elektromechanicznych;
• Zespół Szkół Rolniczych (Technikum Rolnicze, Technikum Żywienia i Gospodarstwa Domowego, Technikum Ekonomiczne, Technikum Inżynierii Środowiska i Melioracji Wodnych, Technikum Architektury Krajobrazu, Technikum Ogrodnicze, Liceum Ogólnokształcące, Zasadnicza Szkoła Zawodowa) [7];
• Nauczycielskie Kolegium Języków Obcych [8].

[edytuj] Kultura

Złotów jest ośrodkiem kulturalnym o powiatowym zasięgu. Z instytucji kultury wyróżnić można Złotowski Dom Kultury (instytucja użyczająca: salę kinowo-koncertową i amfiteatr, bez własnej działalności), Kino Truskawka, Muzeum Ziemi Złotowskiej (posiadające liczne zbiory dokumentów, fotografii, organizujące wystawy archelogiczne, etnograficzne, itd.). Istnieje Towarzystwo Śpiewacze św. Cecylii o ponad stuletniej tradycji, oraz amatorski Teatr Matysarek przy I Liceum Ogólnokształcącym, odnoszący ponadregionalne sukcesy. Funkcjonuje ponadto Chór Nauczycielski, Zespół Tańca Ludowego przy Szkole Podstawowej nr 1. Szeroką działalność kulturalną prowadzi Ognisko Pracy Pozaszkolnej. Światową renomę posiada grupa hardcore'owa "1125". Bardzo często w Złotowie odbywają się koncerty tej odmiany muzyki.

Większość imprez kulturalnych jest realizowana na zlecenie lub w oparciu o projekty składane przez stowarzyszenia kulturalne do Urzędu Miasta. Najważniejsze stowarzyszenia to "Złototwórczość", Złotowskie Stowarzyszenie Kulturalne oraz "Przyjazna Edukacja". Od jedenastu lat w lipcu organizowany jest Euro Eco Meeting. W tym okresie na pl. Paderewskiego, jak i w całym mieście organizowane są sympozja, konkursy wiedzy ekologicznej, liczne koncerty, zabawy. Całość okraszona jest występami gwiazd polskiej estrady w miejskim amfiteatrze. W mieście funkcjonuje od kilku lat Bractwo rycerskie "Durandal" oraz Wolna Drużyna Piesza i późnośredniowieczna grupa Wojowie Gardu Welesa. W mieście ukazuje się od 1997 roku tygodnik "Aktualności Lokalne", który jest ważnym ogniwem w życiu kulturalnym miasta.

[edytuj] Sport i Rekreacja

Złotów jest dobrze wyposażony w urządzenia i obiekty sportowe, choć reprezentują one różny standard funkcjonalności. Istnieje zabytkowa hala sportowa, korty tenisowe i dwa stadiony piłkarsko-lekkoatletyczne. Oddano do użytku nową salę gimnastyczną przy Liceum Ekonomicznym, planuje się również niezbędną, gruntowną renowację miejskich stadionów oraz budowę kolejnej, umiejscowionej w centrum miasta, nowoczesnej hali widowiskowo-sportowej. W 2004 roku w sąsiedztwie Góry Wilhelma oddano do użytku strzelnicę na otwartym powietrzu, a w 2005 otwarta została pływalnia Laguna z sauną, siłownią oraz kortami tenisowymi i boiskiem do koszykówki (tereny przyległe). Najważniejszym klubem sportowym jest MLKS Sparta Złotów (zał. 1928, sekcje: badminton, siatkówka, skat, tenis stołowy, lekkoatletyka, boks, piłka nożna oraz niezależne sekcja aikido). Ponadto działa klub kolarski "Drogowiec", klub szachowy "Ziemowit", Klub Sportów Walki "Spider" i sekcja brydża sportowego. Przy szkołach prężnie działają Uczniowskie Kluby Sportowe.

[edytuj] Znane osobistości związane ze Złotowem

[edytuj] Znani i zasłużeni

• Jan Potulicki (ok. 1596-1626/1628?) - właściciel dóbr złotowskich, który w 1619 roku ponownie erygował złotowską parafię, fundator zniszczonego w 1657 roku kościoła św. Anny.
• Johann Daniel Danzer (ok. 1610 - ok. 1720) - wybitny złotowski rzeźbiarz barokowy pochochodzenia żydowskiego, autor dekoracji rzeźbiarskich kościoła farnego.
• Andrzej Karol Grudziński (1611-1678) – wojewoda kaliski i poznański, właściciel dóbr złotowskich, fundator kościoła farnego.
• Kazimierz Brzuchalski (ur. 1748 w Złotowie) – wybitny polski matematyk, profesor Uniwersytetu Jagiellońskiego.
• Fryderyk Wilhelm III (1770-1840) – król Prus, właściciel dóbr złotowskich od 1820 r., fundator kościoła ewangelickiego (obecnie św. St. Kostki).
• Michał Hube (1775-1840) – urodzony w Złotowie prawnik, sekretarz stanu Królestwa Polskiego i członek komisji sprawiedliwości, ojciec Romualda Hube, wybitnego polskiego karnisty.
• Karl Friedrich Schinkel (1781-1841) – pruski architekt i malarz doby klasycyzmu, autor projektu kościoła ewangelickiego (obecnie św. St. Kostki) w Złotowie, oraz przebudowy Pałacu Działyńskich.
• Peter Joseph Lenné (1789-1866) – pruski architekt krajobrazu, autor projektu zagospodarowania przestrzennego parku Zwierzyniec.
• ks. dr Bolesław Domański (1872-1939) – działacz społeczny, prezes Związku Polaków w Niemczech.
• Wilhelm I Hohenzollern (1797- 1888)- król Prus, cesarz niemiecki, właściciel dóbr złotowskich od 1840.
• Adalbert von Tobold (1827-1907) - urodzony w Złotowie, lekarz-laryngolog.
• Walter Körte (1855-1914) - urodzony w Złotowie wybitny architekt niemiecki specjalizujący się w inżynierii morskiej, autor projektu m. in. latarni morskiej w Stilo koło Sasina.
• gen. Walter Krueger (1881-1967) – urodzony w Złotowie amerykański dowódca wojskowy pochodzenia niemieckiego, podczas II wojny światowej uczestnik walk na południowo- zachodnim Pacyfiku.
• Albert Walter (1885- 1980) - urodzony w Złotowie niemiecki polityk i związkowiec, członek USPD, KPD oraz DP.
• Teresa Jakubowska - (ur. 1930 w Wilnie) - znana w świecie artystka, autorka grafik warsztatowych, drzeworytów i linorytów. Mieszkała w Złotowie po 1945 roku.
• Janusz Zakrzeński (ur. 1935) – wybitny aktor polski, w Złotowie spędził przez pięć lat swojego dzieciństwa.
• Eberhard Schöler (ur. 1940 w Złotowie) – wybitny niemiecki tenisista stołowy, założyciel firmy Schöler und Micke.
• Aleksander Rozenfeld (ur. 1941) – wybitny poeta i dziennikarz, publicysta "Gazety Polskiej" i "Rzeczpospolitej".
• Wanda Wiecha-Wanot (ur. 1946) – siatkarka, uczestniczka Letnich Igrzysk Olimpijskich w Meksyku w 1968 roku, wychowanka klubu Sparta Złotów.
• Andrzej Świetlik (ur. 1951 w Złotowie) – wybitny polski fotografik, współtwórca awangardowej grupy artystycznej Łódź Kaliska.
• Magdalena Buchwald - (ur. 1983 w Złotowie), kompozytorka, laureatka wielu konkursów.
• Jakub Wawrzyniak (ur. 1983 w Złotowie) – piłkarz Widzewa Łódź, reprezentant Polski (mecz z ZEA i Repr. Śląska, grudzień 2006 oraz z Estonią, luty 2007), wychowanek Sparty Złotów
• Paweł Buzała (ur. 1985 w Złotowie) – piłkarz Lechii Gdańsk, wychowanek Sparty Złotów.
• Paulina Maj (ur. 1987 w Złotowie) – siatkarka, wychowanka klubu Sparta Złotów, obecnie w BKS Stal Bielsko-Biała, uczestniczka Mistrzostw Świata w siatkówce kobiet w Japonii w 2006 roku.
• Andrzej Tatarski – pianista i wykładowca Akademii Muzycznej w Poznaniu, wychowywał się w Złotowie.
• Barbara Treskatis – urodzona w Złotowie pisarka i ilustratorka niemiecka

[edytuj] Honorowi obywatele Złotowa

• Jan Paweł II
• Jan Kocik – zasłużony działacz polonijny, burmistrz Złotowa w latach 1945-1948.
• Brunon Radowski – zasłużony działacz sportowy, wieloletni prezes Klubu Sportowego Sparta Złotów.
• Marek Borowski – były marszałek Sejmu RP, związany ze złotowskim samorządem.

[edytuj] Parlamentarzyści

Parlamentarzyści pilskiego okręgu wyborczego wywodzący się ze Złotowa:

• Stanisław Marcin Chmielewski (PO) – poseł na Sejm RP V kadencji.

[edytuj] Sąsiednie gminy

Złotów

[edytuj] Bibliografia

• Bończa- Bystrzycki Lech, Fara złotowska, Koszalin 2002
• Bończa- Bystrzycki Lech, Parafia katolicka Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Złotowie, Koszalin 2002
• Brandt Carl Friedrich, Die Kath. Pfarrkirche zu St. Marien Himmelfahrt in Flatow. Katolicki Kościół Parafialny Wniebowzięcia Najświętszej Marii Panny w Złotowie, Złotów 1927- 1997
• Łęcki Włodzimierz, Maluśkiewicz Piotr, Wałkowski Jacek, Wałcz, Złotów i okolice, Poznań 1973
• Śmigielski Antoni, Złotów, Poznań 1995

[edytuj] Linki zewnętrzne

• Mapy i zdjęcia satelitarne:
  • mapy i zdjęcia satelitarne (Google) w Wikimapii
  • mapa w Szukaczu
  • mapa w Mapquest (en)

• Strona urzędu miasta
• Strona Wirtualnego Złotowa
• Strona Urzędu Gminy Złotów
• Strona Portalu Informacyjnego poświęconego miastu Złotów
• Forum poświęcone miastu Złotów
• Największe złotowskie forum dyskusyjne